Η ΣΤΑΣΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η στάση αυτών που δεν πιστεύουν στο Χριστό είναι παράδοξη: Εκεί όπου πρέπει να τον βλέπουν ως Θεό, που είναι Θεός (στα θαύματά Του) τον βλέπουν ως άνθρωπο, και δεν πιστεύουν στα θαύματα, διότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει αυτά τα θαύματα

και εκεί όπου πρέπει να τον βλέπουν ως άνθρωπο, (που είναι άνθρωπος, διότι είναι Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος ), τον βλέπουν ως Θεό, (που δεν μπορεί ο Θεός να είναι άνθρωπος) και δεν πιστεύουν ότι είναι Θεός.

Δεν πιστεύουν στο Θεό. Λένε ότι πιστεύουν στο Θεό, αλλά δεν πιστεύουν στον Ιησού Χριστό. Αλλά δεν πιστεύουν στο Θεό. Αν πίστευαν στο Θεό, θα πίστευαν ότι ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα, ακόμα και να γίνει άνθρωπος.

Κι αφού δεν πιστεύουν στο Θεό είναι αναγκασμένοι να ανήκουν κάπου, αφού δεν ανήκουν στο Θεό. Πού ανήκουν; Στον εαυτό τους, ίσως. Αλλά δεν ανήκουν ούτε στον εαυτό τους, διότι κι ο εαυτός τους είναι ένα άγνωστο μυστήριο, όπως είναι κι ο Θεός. Τι απομένει να κάνουν; Αυτό που κάνουν, αντί να στείλουν τον νου τους μέσα τους, τον στέλνουν έξω. Και νους που διασκορπίζεται έξω, αυτός ο νους, λένε οι Άγιοι, από την πνευματική τους εμπειρία γίνεται δαιμονισμένος ή θηριώδης.

Και περιμένουν μαζί με το Σωκράτη, αν και ο Σωκράτης πίστευε στον ένα Θεό, ότι οι πολίτες θα αυτοπεριορίζονται και θα λειτουργήσει η δημοκρατία. Διότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί, όταν οι πολίτες δεν αυτοπεριορίζονται. Αντί για αυτοπεριορισμό, τι βλέπουμε τώρα; Σχιζοφρένεια στη χειρότερη μορφή της, στον πόλεμο.

mlvardospot.blogspot.com

Όλες οι αντιδράσεις:

1Lily Hoo

Κοινοποίηση

NOMOI

Tους νόμους που ισχύουν στον φυσικό κόσμο, τους γνωρίζουμε λίγο πολύ και τους τηρούμε, φοβούμενοι την τιμωρία σ’ αυτόν που τους παραβιάζει. Τους νόμους που ισχύουν στον πνευματικό κόσμο, επίσης τους γνωρίζουμε, διότι και οι νόμοι αυτοί τιμωρούν αυτούς που τους παραβιάζουν. Υπάρχει τάξη στο φυσικό και στον πνευματικό κόσμο.

Επειδή τους νόμους ακόμα και τους ανθρώπινους κάποιος τους θεσπίζει και δεν υπάρχουν από μόνοι τους, μπορούμε να γνωρίσουμε το Θεό, από την τάξη την οποία εθέσπισε και θεσπίζει. Γι’ αυτό είναι παράξενο αυτό που συμβαίνει συχνά σε μερικούς ανθρώπους, ενώ φοβούνται τον τίγρη και την κόμπρα, δεν φοβούνται Αυτόν που δημιούργησε τον τίγρη και την κόμπρα.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτό που είναι ο καθένας βλέπει τον κόσμο. Αυτός που αγαπάει πιο πολύ από όλα την αλήθεια, ο γνωσιολογικός άνθρωπος, διακρίνει το αληθινό από το ψεύτικο κι αυτός που αγαπάει πάνω από όλα την ηθική, ο ηθικός άνθρωπος , βλέπει το καλό και το κακό. Κι αυτός που αγαπάει πάνω από όλα το ωραίο, ο αισθητικός άνθρωπος. χαίρεται περισσότερο από όλα το ωραίο και λυπάται με το άσχημο.

Ο καλύτερος τρόπος να πιστέψεις στο Θεό, για μένα, είναι να αγαπάς το ωραίο! Νομίζω ότι αυτό είναι φανερό στην Εκκλησία, με το ωραίο που βρίσκεται παντού, στη μουσική, στην αγιογραφία, στην ποίηση, παντού! Υπάρχει πιο αξιαγάπητος άνθρωπος, από τον Ιησού; Διαβάζω, σχεδόν κάθε μέρα το Ευαγγέλιο, σαν την ωραιότερη ποίηση, που υπάρχει! Έτσι εξηγείται ότι στην Εκκλησία ,το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος, δεν το διαβάζεται όπως ένα πεζό, αλλά ψάλλεται, όπως ταιριάζει στην ποίηση, από τότε που υπάρχει.

Όλες οι αντιδράσεις:

5ιωαννης δημος, Sofia Panagiotidoy και 3 ακόμη

Κοινοποίηση

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

2 χρόνια πριν

Ενεργός

Μόσχος Λαγκουβάρδος

28 Φεβρουαρίου 2021  · 

Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ

Ο άνθρωπος φαίνεται στον κίνδυνο, ποιός είναι αληθινά και μάλιστα στον έσχατο κίνδυνο, του θανάτου. Στο Άγιον Όρος όταν οι μοναχοί μιλούν για την αγιότητα κάποιου, λένε, "να δούμε πώς θα αποθάνει".

Στην αρχαία Ελλάδα δεν απένειμαν δημόσια αξίωμα σ' αυτόν που δεν διακρίνεται για το ήθος του. Η αρχή αυτή πρέπει να ισχύει και στην σύγχρονη εποχή για τους πολιτικούς και για όλους όσου κατέχουν δημόσια δημόσια αξιώματα. Στους νόμους, οι οποίοι έχουν σχέση με το ήθος, πρέπει το ήθος να ορίζεται ρητώς για να μην χάνεται με την ερμηνεία. Παράδειγμα ο νόμος του ¨Πόθεν έσχες" έχει οπωσδήποτε σχέση με το ήθος των δημοσίων ανδρών. Αλλά πώς θαρρείτε εφαρμόζεται. Όχι πώς κατέχει κανείς , αλλά πόσα κατέχει.

Οι πολιτικοί, οι οποίοι λόγω της θέσης τους στη Βουλή, κρίνουν θέματα που αφορούν τη ζωή και το θάνατο των πολιτών. Κι αφού στη δημοκρατία δεν ειναι κανείς πάνω από το νόμο, οι νόμοι ισχύουν όχι μόνο για τους απλούς πολίτες αλλά και για τους πολιτικούς και ιδίως αυτούς που ασκούν την εξουσία, ως κυβέρνηση του τόπου.

Η χώρα μας βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο του πολέμου,.

Αν ξεσηκωθούν οι λαθρο-εισβολείς, οι οποίοι είναι όλοι νέοι, και κατευθύνονται από τον εχθρό, τίί θα κάνουν οι πολιτικοί, για να προστατέψουν τον κόσμο από την επιδρομή αλλοφύλων;

Οι πολιτικοί, όπως κάνουν υπεύθυνη δήλωση για το πόθεν έσχες, πρέπει να δηλώνουν επίσης, ότι δεν θα φύγουν από τη χώρα, όταν αυτή κινδυνεύει. Αν και η ρήση αυτή περιλαμβάνεται στον όρκους. Η δημοκρατία

ευθύνη. Πρέπει να θεσπιστεί νόμος, που να ορίζει ποινές γι' αυτούς, πως σαν τους δικτάτορες, όταν κινδυνεύει η ζωή τους, καταφεύγουν σε άλλες χώρες. Η δημοκρατία δεν το ανέχεται αυτό.

Όλες οι αντιδράσεις:

2Sofia Panagiotidoy και Theodoros Stogias

              ινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια

Λήθη θανάτου

Η γιαγιά μου, η μακαρίτισσα Βασιλική, συνέδεε τη λήθη του θανάτου με την αδικία. Για τη γιαγιά μου, αυτός που αδικεί, απλώς ξεχνάει ότι υπάρχει θάνατος. Ξεχνάει επίσης ότι θα παραδώσει το πνεύμα του (ψυχή). Οι απλοί άνθρωποι αναρωτιούνται γι΄αυτούς που αδικούν, τί ψυχή θα παραδώσουν;

Πράγματι η λήθη του θανάτου συμβαδίζει με την αδικία και με τον ολοκληρωτισμό. Οι δικτάτορες και τα όργανά τους όταν καταπιέζουν τους λαούς ξεχνούν ότι δε θα ζουν αιώνια. Ο Δαβίδ συνδέει τη λήθη του θανάτου με την αδικία. «Θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης», λέει στον 4ο ψαλμό του .

Με αυτό το πνεύμα ο 4ος ψαλμός του Δαβίδ είναι μια προετοιμασία για το θάνατο. Για τους φιλοσόφους η προετοιμασία για το θάνατο, είναι η ίδια η ζωή. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι ονομάζουν τη ζωή «σπουδή θανάτου». Κι οι ορθόδοξοι μοναχοί, επίσης μνημονεύουν το θάνατο πάντοτε

Σταχυολογούμε μερικούς στίχους από τον ψαλμό αυτόν. «Εν τω επικαλείσθαι με εισήκουσάς μου, ο Θεός της δικαιοσύνης μου, εν θλίψει επλάτυνάς με. (…) Υιοί ανθρώπων έως πότε βαρυκάρδιοι; Ινατί αγαπάτε ματαιότητα και ζητείτε ψεύδος; (…) Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε. α λέγετε εν ταις καρδίαις υμών, ,επί ταις κοίταις υμών κατανύγητε. Θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης και ελπίσατε επί Κύριον. Πολλοί λέγουσι, τις δείξει ημίν τα αγαθά; Εσημειώθη εφ’ ημάς το φως του προσώπου, Κύριε.(…) Εν ειρήνη επί το αυτό κοιμηθήσομαι και υπνώσω, ότι συ Κύριε, κατά μόνας επ’ ελπίδι κατώκισάς με.»

Μερικοί που έχουν διαρκή μνήμη θανάτου, όταν ξαπλώνουν στο κρεβάτι για να κοιμηθούν, λένε τα λόγια που είπε ο Χριστός επάνω στο σταυρό: «Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου.» Πιστεύουν ότι ο ύπνος είναι όπως ο θάνατος. Ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου παραδίδουμε το πνεύμα μας στο Χριστό.

Μου κάνουν εντύπωση δύο στίχοι της νεκρώσιμης ακολουθίας που αναφέρονται στο νεκρό και που λέγονται προς τους ζώντες . Πρόκειται για τους στίχους «ούτος εξέλιπεν της συγγενείας του» και « ούτος προσετέθη εις τους πατέρες αυτού». Πράγματι ο αποθανών αποχωρίζεται από τους συγγενείς του στη γη. Αλλά ποια είναι η έννοια, της πρόσθεσής του στους πατέρες του;

Όποια και αν είναι η έννοια είναι κατά το πνεύμα της νεκρώσιμης ακολουθίας, μια διδαχή προς τους ζώντες. Σαν να λέει «αν έχετε κάτι εναντίον των πατέρων σας, να το εξαλείψετε γρήγορα: "α λέγετε εν ταις καρδίαις υμών, επί ταις κοίταις υμών κατανύγητε." Δεν θα 'ταν υπερβολή αν λέγαμε, ότι καθένας από εμάς, αν βασανίζεται και υποφέρει ψυχικά, πρέπει να αναλογιστεί, μήπως δεν έχει συγχωρήσει τους πατέρες του.

Αλλά τί βλέπουμε να συμβαίνει στην πραγματικότητα; Αυτοί που δεν συγχωρούν τον πατέρα τους, μάλλον αποτελούν την πελατεία των ψυχιάτρων. Να θυμούμαστε πάντα τα λόγια «ούτος εξέλιπε της συγγενείας του (εννοεί τους ζώντες» και προσετέθη είς τους πατέρες του στον ουρανό.

moschoblog.blogspot.com

         

 

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Δυο δυνάμεις συγκρούονται από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα. Η πνευματική δύναμη του Σταυρού του Χριστού και η υλική δύναμη του θεού του χρήματος, του λεγόμενου μαμωνά.

Στη δύναμη του Σταυρού του Χριστού δεν χρησιμοποιείται το Πνεύμα για ιδιοτελείς σκοπούς. Ο άνθρωπος δεν είναι μέσον για την εξυπηρέτηση σκοπών, αλλά είναι άξιος σεβασμού ως εικόνα του Θεού.

Στη δύναμη του χρήματος χρησιμοποιείται το πνεύμα για ιδιοτελείς σκοπούς και ο άνθρωπος είναι μέσον για την εξυπηρέτηση σκοπών. Συμφέρει να χαθεί ένας ή πολλοί άνθρωποι για να "σωθεί ο λαός ή η ανθρωπότητα ,ως αφηρημένη οντότητα".

Η δύναμη του Σταυρού του Χριστού είναι πραγματική, είναι η ίδια η ζωή, ενώ η δύναμη του μαμωνά είναι ιδεαλιστική, αν και η προπαγάνδα του μαμωνά διαδίδει το αντίθετο και αυτοαποκαλείται "ρεαλισμός".

 

Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΄ΣΑΙ ΓΕΡΟΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ

'Εγραψα ένα άρθρο στον τοπικό τύπο με τίτλο "Η δυστυχία νά ΄σαι γέρος στις αναπτυγμένες χώρες".

Τήν άλλη μέρα με σταμάτησε στο δρόμο ένας γέρος για να μου πει "συγχαρητήρια". Χάρηκα. Πάντοτε θυμάμαι τα λόγια του φίλου συγγραφέα και εκδότη των Εκδόσεων των Φίλων, "Γιατί δημοσιεύεις στις ς εφημερίδες; Για να κάνεις εχθρούς;". Να που δεν κάνεις μόνο εχθρούς, αλλά και φίλους.

Αργότερα, ο γέρος συνέχισε να με χαιρετάει όταν με έβλεπε στο δρόμο. Στο τέλος διέκοψε τους χαιρετισμούς. Ίσως περίμενε ότι με το να γράψει η εφημερίδα, θα βελτιωνόταν κάπως η κατάσταση των γέρων, αλλά απογοητεύθηκε, γιατί δεν έγινε τίποτα.

'Ισως να έχει δίκιο ο συμμαθητής μου , ο Σταύρος, που δεν του αρέσει το γράψιμο αυτού του είδους, δηλαδή της επισήμανσης των προβλημάτων, χωρίς να προτείνονται λύσεις: "Γράφετε, γράφετε," λέει" αλλά κανένας σας δεν προτείνει λύσεις. Γιατί γράφετε αυτά που είναι γνωστά σε όλους;".

Την ίδια απορία με το Σταύρο είχα κι εγώ, αλλά δεν είναι σωστή. Με αυτή τη λογική πρέπει και να μην μιλάμε για όσα προβλήματα δεν λύνονται. Το να μελετάει κανείς ένα πρόβλημα, ακόμα κι αν δεν έχει να προτείνει λύσεις είναι νίκη γιατί το θυμάται.

Χώρια του ότι όταν μιλάει κανείς για κάτι, στην πραγματικότητα μιλάει για τον εαυτό του. Γράφω π.χ. για την μανία των Λαρισαίων αρχόντων να οικοδομούν σε προαύλια σχολείων, εκκλησιών, και γενικά σε κάθε ελεύθερο χώρο, αν και η Λάρισα είναι σεισμογενής περιοχή.

Οπωσδήποτε δεν θέλω να πω πράγματα που τα ξέρουν καλύτερα από μένα αφού και η στοιχειώδης λογική λέει ότι πρέπει να μείνουν μερικοί χώροι ελεύθεροι για να καταφύγει ο κόσμος σε περίπτωση σεισμού.

Θέλω κυρίως να εκφράσω την αγωνία μου επάνω σ΄ αυτό το θέμα, γιατί αν δεν βγάζουμε έξω αυτό που έχουμε μέσα μας και μας ενοχλεί, αργά ή γρήγορα αυτό το πράγμα θα μας αρρωστήσει.

;

 

 

 

Όλες οι αντιδράσεις:

1 

Ετικέτες λήθη θανάτου και αδικία, σπουδή θανάτου, συγχώρηση του πατέρα