Η ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η πρώτη προσευχή που θυμάμαι είναι της γιαγιάς μου Βασιλικής, που παρακαλούσε τον Άγιο Κωνσταντίνο, να μας σώσει από τις σφαίρες που έπεφταν γύρω μας, στη μάχη στην κωμόπολη της Δεσκάτης Γρεβενών.

Ήμουν τότε γύρω στα εφτά χρονών και κρυβόμασταν με τη γιαγιά μου Βασιλική , σε κάποια γωνιά του σπιτιού, για να φυλαχτούμε από τα πυρά. Η γιαγιά μου επαναλάμβανε συνεχώς το όνομα του Αγίου Κωνσταντίνου. "Αγιε Κωνσταντίνε μου, Άγιε Κωνσταντίνε μου, Άγιε Κωνσταντίνε μου...."

Μετά από αυτήν την εμπειρία της προσευχής ήξερα, πως προσεύχεται ο κόσμος στην εκκλησία τις Κυριακές και τις γιορτές, ότι παρακαλούν τη χάρη του Χριστού, της Παναγίας και του Αγίου προστάτη του ο καθένας.

Γύρω από αυτό το γεγονός νομίζω οικοδομήθηκε η πίστη μου ότι ο Χριστός είναι ο Θεός, ότι εισακούει τις προσευχές μας, όπου κι αν βρισκόμαστε. Μετά, στα χρόνια που ακολούθησαν ένιωθα χαρά κάθε φορά που πήγαινα στην εκκλησία.

Εκείνο που με παραξένεψε ήταν πώς η πίστη μου στο Χριστό δεν έδιωχνε τους φόβους μου ,κυρίως για τις ασθένειες. Ίσως αυτό συνέβαινε επειδή το Χριστό, τον θυμόμουν μόνον όταν τον είχα ανάγκη. Τον υπόλοιπο χρόνο, τον ξεχνούσα.

Το εμπόδιο αυτό ξεπεράστηκε με την προσευχή του ονόματος του Ιησού, την ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησόν με." Χάρις σ' αυτήν είχα συνεχή μνήμη του Θεού. Από τότε άρχισα να ζω σε αναφορά με το Χριστό, για να ξέρω αν η ζωή μου αρέσει στο Θεό.

Με τη μνήμη του Θεού γινόμαστε, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στην δεύτερη επιστολή του στους Κορινθίους, "αφορώντες", δηλαδή έχουμε προσηλωμένα τα μάτια μας στον της πίστεως αρχηγον και τελειωτήν Ιησούν.

Μετά από αυτό, με τη χάρη του Θεού γινόμαστε "επιγιγνώσκοντες", δηλαδή έχουμε την βεβαιότητα, ότι ο Ιησούς κατοικεί μέσα μας.

Αλλά δε σταματάνε εδώ οι ευεργεσίες του Θεού. Με τη βεβαιότητα ότι ο Ιησούς κατοικεί μέσα μας, έρχεται μια καινούρια χαρά, ότι γινόμαστε ένα με τον Ιησού που κατοικεί μέσα μας. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός εαυτός μας. Αυτό είναι το νόημα του στίχου του Ουναμούνο, "αν δεν υπήρχες Χριστέ ούτε εγώ θα ήμουν αληθινός. (Μιγκέλ νετε Ουναμούνο, Η προσευχή ενός αθέου, Ανθολογία, ).

Αν δεν έχουμε ακόμα αυτήν την εμπειρία νομίζουμε ότι ο Θεός ζητεί από εμάς τα έργα μας, τις καλές σκέψεις, τα καλά λόγια, τις καλές πράξεις. Ενώ ο Θεός δε ζητεί τα έργα μας, αλλά εμάς τους ίδιους. Ζητεί να προσφέρουμε τον εαυτό μας.

"Τεκνία μου", γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Γαλάτες, "ους πάλι οδύνω άχρις ου μορφωθεί Χριστός εν υμίν " ( παιδιά μου, για σας πάλι περνώ τους πόνους της γέννας, ώσπου να μορφωθεί " μέσα σας ο Χριστός.) (Γαλ. 4:19)

*"μορφώνομαι", λαβαίνω μορφή, διαμορφώνομαι, είμαι πρόσωπο, είμαι υπόσταση

mlvardospot.blogspot.com

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Έχουμε την ελπίδα μας στο Χριστό σημαίνει ότι είμαστε βέβαιοι  ότι ο Ιησούς κατοικεί μέσα μας και νοιάζεται για μας. Τον μέλει να μη χαθούμε. Έτσι νιώθουμε  ένα πρόσωπο μαζί Του , για να μη φοβόμαστε.

Με την νοερά προσευχή, με τις λέξεις  Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, ζούμε σε αναφορά προς τον Ιησού. Έχουμε προσηλωμένα τα μάτια μας εις τον της πίστεως αρχηγό και τελειωτή, Ιησού, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος.

 Η μεγαλύτερη Εντολή της Ορθοδοξίας είναι τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού, προς τους Μαθητές Του, εις το όρος των ελαιών: « Βλέπετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε. ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν." Τρεις φορές ο Κύριος επαναλαμβάνει τις λέξεις "αγρυπνείτε", "γρηγορείτε". (Μαρκ.13,33) 

mlvardospot.blogspot.com

 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΕΣΤ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θέλω να κάνω τέστ, για να διαπιστώσω αν έχω φόβο Θεού ή όχι. Έχω, άραγε, φόβο Θεού; Πώς έχω φόβο Θεού και κάνω την αμαρτία; Η αμαρτία δεν είναι συμβατή με το φόβο του Θεού. Πολλοί νεωτεριστές θεολόγοι λύνουν το πρόβλημα της ασυμβατότητας αμαρτίας και φόβου Θεού, δίνοντας αυθεντική ερμηνεία, δικής τους εμπνεύσεως. Αντικαθιστούν τη λέξη του Ευαγγελίου«φόβος» με τη λέξη «σεβασμός».

Έτσι θαρρούν ότι γίνονται αρεστοί στον κόσμο, που δε θέλει να του χαλάνε την ησυχία του οι Γραφές. Καμία σχέση. Άλλο φόβος και άλλο σεβασμός. Η Γραφή, λένε οι νεωτεριστές, γράφοντας «η γυναίκα να φοβείται τον άντρα», δεν εννοεί να φοβάται πραγματικά τον άντρα. Εννοεί απλώς να τον σέβεται!

Οι νεωτεριστές καταργούν το φόβο στην πνευματική, την κοινωνική, την οικονομική, την ψυχική ζωή και τον αφήνουν μόνον στην υλική ζωή. Δεν τολμούν βέβαια να αντικαταστήσουν και το φόβο του σεισμού, με κάποια ηπιότερη λέξη.

Σαν να είναι λιγότερο το κακό, από το γκρέμισμα μιας οικογένειας και του εσωτερικού κόσμου των παιδιών, από το γκρέμισμα μιας κατοικίας.

mlvardospot.blogspot.com 

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

  Το πνεύμα και το σώμα του ανθρώπου είναι δύο οντότητες που ζουν μαζί, πότε ήσυχα και πότε ταραγμένα. Είναι γνωστό πως το σώμα αντιμάχεται το πνεύμα. Έχουμε ανάγκη να κάνουμε κάτι με το σώμα να του δίνουμε κάτι για να ασχολείται, ώστε να αφήνει το πνεύμα ανεμπόδιστο στα ενδιαφέροντά του. Η ζωή χωρίς πνευματικά και σωματικά ενδιαφέροντα είναι άδεια. Ο άνθρωπος υποφέρει από ανία. Η ανεργία των νέων είναι φοβερή.

Το σώμα μας είναι μια οντότητα, που πλήττει εύκολα. Δεν έχει άλλα ενδιαφέροντα εκτός από την ικανοποίηση των αισθήσεων. Τις ώρες που δε μας τραβάει κανένα πνευματικό ενδιαφέρον , η διάθεσή μας εξαρτάται αποκλειστικά από τα σωματικά, τα οποία είναι μετρημένα, ύπνος, ξύπνος, τροφή, διαιώνιση του είδους…

Το πιο πρόσφορο ενδιαφέρον του πνεύματος είναι η εργασία και η προσευχή, ιδίως η νοερά προσευχή. Γι’ αυτό ο Πλάτων συνιστούσε στην Πολιτεία του την εργασία και την καλλιέργεια των μουσών. Είναι γνωστό το ρητό του «μουσικήν ποίει και εργάζου». Αλλά και στη νοερά προσευχή που είναι η κατ’ εξοχήν πνευματική απασχόληση, πρέπει να δίνουμε κάποιο ενδιαφέρον και για το σώμα, μια απασχόληση σωματική. Αυτό το σκοπό έχει το κομποσκοίνι και το λεγόμενο στη μοναχική ζωή «εργόχειρο», που είναι συνήθως κάποια χειρωνακτική , αγροτική ή μαστορική εργασία.

Για να δίνω μια απασχόληση στο σώμα την ώρα της προσευχής, συνδέω τα λόγια της Ευχής με το βήμα, στο περπάτημα ή με τις κινήσεις της άσκησης, την ώρα της γυμναστικής.

Πρέπει να ξέρουμε να οικονομούμε το σώμα μας, ώστε να μη γίνεται εμπόδιο στα πνευματικά μας ενδιαφέροντα.

Δε θα χρειαζόταν το κάπνισμα και το αλκοόλ ή άλλες βλαβερές συνήθειες, για να απασχολείται το σώμα, ώστε να είναι ελεύθερο το πνεύμα να απολαμβάνει τα ενδιαφέροντά του. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ποθητή ολοκλήρωση του ανθρώπου, να βρεί την ισορροπία ανάμεσα στο πνεύμα και στο σώμα.

mlvardospot.blogspot.com

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Με το σκεπτικό ότι, όταν δύο άνθρωποι βλέπονται κάθε μέρα, πρέπει και να χαιρετιούνται, χαιρέτισα κι εγώ κάποια κυρία στο παγκάκι του κήπου, περνώντας μπροστά της.

Αφού βλεπόμαστε κάθε μέρα, είμαστε πλέον γνωστοί και μπορούμε να χαιρετάει ο ένας τον άλλον, λέω με όλη την άνεσή μου.

Όση ώρα εξέθετα τους λόγους της υποχρεωτικής επικοινωνίας, με όση διέθετα πειθώ , δε σήκωσε τα μάτια της από το κινητό της.

Την άλλη μέρα, αντί «καλημέρα», της κάνω ένα κομπλιμέντο. (Τα κομπλιμέντα αρέσουν στις γυναίκες). :

-Έχετε ωραίο πνευματικό πρόσωπο! .

-Ναι, λέει ξερά, σκυμμένη , πάντα ,στο κινητό της.

Η ιστορία αυτή μου θυμίζει μια άλλη, μεταξύ δύο ανωτέρων κρατικών λειτουργών, οι οποίοι, επειδή χαιρετιούνταν υποχρεωτικά, τσακώθηκαν και κατέληξαν στα δικαστήρια

mlvardospot.blogspot.com

ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ

Οι μηχανές θα λένε αν μπορούμε να βγούμε έξω , αν μπορούμε να περπατήσουμε στο δρόμο, αν μπορούμε να αναπνεύσουμε ελεύθερα, αν μπορούμε να ζήσουμε...

Ποιός θα κερδίσει άραγε στη μάχη μεταξύ ανθρώπων και μηχανών;

Θεέ μου βοήθησε τους ανθρώπους!

mlvardospot.blogspot.com

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αυτό που θυμάμαι απ' τον παππού μου, Αγγελάκη, είναι ότι ήθελε να αρέσει στο Θεό. Η ευχή του ήταν πάντα "στο θεό ν' αρέσει". Ήξερα κάποιον, που όταν έπινε καλό κρασί, ευχόταν "στην πέτρα να φυτρώσει". Ο παππούς μου ευχόταν πάντα, όταν κάτι τον ευχαριστούσε, να είναι ευάρεστο στο Θεό. Ένιωθε ευχαρίστηση, όταν κάτι γινόταν αφορμή να θυμάται το Θεό.

Έτσι έκανε και ο ερυθρόδερμος εκείνος, που έλεγε πως όταν έβλεπε κάτι ωραίο, έγραφε για το αιώνιο στοιχείο. "Βλέπω σε κάτι συνηθισμένο, π.χ. σε ένα δέντρο, το αιώνιο στοιχείο και γράφω για το αιώνιο στοιχείο.

Ο ποιητής Ρόμπερτ Λαξ, έλεγε πώς αγαπάει το ωραίο στις κοινές στιγμές. Δεν ήξερα τί είναι ωραίο στις κοινές στιγμές, ώσπου το έμαθα μόλις τώρα, ύστερα από αναζήτηση που κράτησε χρόνια. Το ωραίο στις κοινές στιγμές είναι το ανεπανάληπτο. Αλλά πρέπει να το αναζητήσεις. Πρέπει να ξέρεις τί ζητάς.

Εμείς , στην Ορθόδοξη Παράδοση, δεν αναζητάμε αυτό που δεν ξέρουμε, δεν κάνουμε αναζήτηση για την αναζήτηση. Ξέρουμε τί αναζητάμε, Η Ορθόδοξη Παράδοση είναι νηπτική. Ο ορθόδοξος χριστιανός "αγρυπνά, δεόμενος εν παντί".

mlvardospot.blogspot.com

Αγάπη του Θεού ή σχιζοφρένεια;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου  

Αγάπη του Θεού ή σχιζοφρένεια

 

«Οι δε δαίμονες παρεκάλουν αυτόν, λέγοντες. Ει εκβάλλεις ημάς επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλην των χοίρων.»(Ματθ.  η΄,28-34)

(Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν λέγοντας. «εάν διά της προσταγής σου εκβάλεις ημάς από αυτούς τους ανθρώπους , δος εις ημάς την άδεια να πάμε στους χοίρους.)  

Αγάπη του Θεού ή σχιζοφρένεια; Ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος , λέει για την αγάπη του Θεού. «Ο αγαπών τον Θεόν εν αυτώ εστί.» Αυτός που αγαπάει στο Θεό μένει στο Θεό. Γνωρίζει το Θεό και ο Θεός τον γνωρίζει. Πριν γνωρίσει τον αληθινό Θεό ,  προσκυνούσε τα είδωλα, που ούτε την αγάπη τους εννοούσαν  ούτε στην αγάπη τους ανταποκρίνονταν.

Κατά τη χριστιανική διδασκαλία, ο  αγαπών τον Θεόν έχει το Χριστό μέσα του και τηρεί τις εντολές Του. Κι όταν αμαρτάνει, μετανοεί.  Δεν υπάρχει  κανείς που να τηρεί όλες τις Εντολές του Θεού, " εν έργω ή νόμω ή διανοία;"  Δεν είναι  κανείς αναμάρτητος, Αυτός που αμαρτάνει, μετανοεί.

Άρα η τήρηση των εντολών προϋποθέτει διαρκή εγρήγορση, δηλαδή μνήμη των αμαρτιών και μετάνοια.   Η σχιζοφρένεια στη συγκεκριμένη περίπτωση έγκειται  στην απώθηση  στο υποσυνείδητο και την κατάκριση. Αν  θέλετε να αρρωστήσετε γράφει στο βιβλίο του «Εκείνο», ο αυστριακός συγγραφέας Μπρόγκερ, να κάνετε αυτά τα δύο, «να απωθείτε και να κατακρίνετε»΄.

Στη σχιζοφρένεια ο πάσχων έχει πολλαπλή προσωπικότητα, την ημέρα π.χ. δε θυμάται ποιος είναι τη νύχτα και τη νύχτα δε θυμάται ποιος είναι την  ημέρα.

Μια μορφή σχιζοφρένειας είναι όταν απωθούμε τις αμαρτίες μας και δε τις θυμόμαστε καια φυσικά ούτε μας ενοχλούν ούτε  μετανοούμε γι' αυτές.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να απελπίζεται κανείς ποτέ. Πάντα θυμόμαστε τις αμαρτίες και πάντα μπορούμε, αν θέλουμε να μετανοήσουμε γι' αυτές. 

«Η αμαρτία μου» , λέει ο Δαβίδ στον ψαλμό του, «ενώπιόν μου εστί διά παντός».

Θα μου πείτε, και δε θα απελπιζόμαστε αν έχουμε τις αμαρτίες μας συνεχώς μπροστά μας; Αν είμαστε διαρκώς άγρυπνοι;  Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου», λέει ο Σολωμός.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε, πως όταν μετανοούμε δεν απωθούμε την αμαρτία μας και δεν ξεχνάμε. Μόνο βγάζουμε το δηλητήριο και δεν μπορεί να μας βλάψει ξανά.

Η μετάνοια μας καθαρίζει από τη βρωμιά του Ασυνειδήτου μας. «Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας και από της αμαρτίας μου καθάρισόν  με.» λέει ο ψαλμός της μετανοίας. 

 

ΗΓΕΜΟΝΑΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Για να γίνεις ηγεμόνας πρέπει να είσαι γεννημένος, να εισαι «γεννητάτος», έλεγε κάποιος σοφός γέρος. Μια φορά ένα παιδί γεννημένο ηγεμόνας, πήγε στον πατέρα του και του ζήτησε να του διδάξει την τέχνη να ηγεμονεύει.

Ο πατέρας του υπερήφανος για το γιο του, έσπευσε να του μάθει το μυστικό του ηγεμονεύειν. Ο ηγεμόνας, παιδί μου, του είπε, πρέπει να ξέρει να εκφράζει τους μύχιους πόθους του λαού, αυτούς που ούτε ο ίδιος ο λαός, τους ξέρει.

-Ποιοι είναι οι πόθοι αυτοί πατέρα;

-Οι μύχιοι πόθο του λαού είναι να πεθάνει. Να βοηθήσεις το λαό σου, να μη ζει. Να κάνεις το παν, για να τον πείσεις να αυτοκτονήσει και θα σε κάνει ηγεμόνα του.

-Σοβαρά το λες;

-Δεν το λέω εγώ. Διάβασε τη φιλοσοφία του υπαρξισμού. Ο άνθρωπος, λέει η φιλοσοφία, είναι ον προς θάνατον. Και ο ίδιος ο Πλάτων λέει, πως ο άνθρωπος είναι ον δίποδον, άπτερον.

Ο Διογένης, ο Λαέρτιος, γελούσε με τον ορισμό αυτόν του Πλάτωνος. Μια μέρα, πήγε στην Αγορά, κρατώντας ψηλά και επιδεικνύοντας ένα μαδημένο κοτόπουλο, φωνάζοντας,

«δείτε τον άνθρωπο του Πλάτωνα».!

mlvardospot.blogspot.com

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 ,Τι σημαίνει "ο Θεός μας γνωρίζει";

Κατά τον Απόστολο Παύλο, αν κατάλαβα καλά, σημαίνει ότι έδωσε σε μας, πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως. για να τον γνωρίσουμε..

Ο Θεός μας ξέρει σημαίνει πώς ακούει τη φωνή μας, όταν κράζουμε προς αυτόν. Δεν μας λέει "ουκ οίδα υμάς".

Άρα ο Θεός μας ξέρει σημαίνει ότι κι εμείς γνωρίζουμε το Θεό.

Η Γραφή λέει, να εξετάζουμε τον εαυτό μας, αν έχει επίγνωση του Θεού. Κατά λέξη λέει "πειράζετε εαυτούς", δηλαδή βάλετε σε δοκιμασία, σε πειρασμό τους εαυτούς σας, για να διαπιστώσετε με σιγουριά ότι έχετε επίγνωση, ότι ο Θεός είναι μέσα σας.

Αυτά εναντίον του Επίκουρου, που διατείνεται, πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, αλλά δε νοιάζεται για τον άνθρωπο.

mlvardospot.blogspot.com

 

Ο ΣΩΣΙΑΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Ο σωσίας πρέπει να πεθάνει για να ζήση, ο αληθινός. Δε θα το πιστέψουμε, αλλά μέσω ενός σωσία ζούμε.

-Με τί μοιάζει ο σωσίας;

-Ως προς την αλήθεια είναι ψεύτης, κλέφτης, υποκριτής, απατεώνας και το κακό συναπάντεμα. Κι όταν πεις ότι ο σωσίας πρέπει να πεθάνει για να ζήση ο αληθινός, θα σε κινηγήσουν.

Προσέχετε από των ανθρώπων, λέει ο Κύριος. Επιβαλούσιν εγ' υμάς τας χείρας και διώξουσιν υμάς και οδηγήσουσιν εις φυλακάς και εις βασιλείς και ηγεμόνας.

-Πώς είναι ο σωσίας;

-Είναι σαν το σχοινί που το φοβάσαι, όσο νομίζεις είναι φίδι. Πρεπει να πάψει να είναι φίδι για σένα, γιια να μην το φοβάσαι. Το ίδιο φοβούνται και οι αιρετικοί, όταν ακούν ότι η Ορθοδοξία δεν πιστεύει στη βελτίωση αυτού του κόσμου (των σχοινιών και των σωσίων) αλλά στο θάνατο και στην Ανάσταση. Δεν πιστεύουμε στην αυτοβελτίωση.

-" Πειράζετε (δοκιμάζετε) τους εαυτούς σας, αν είναι αληθινοί ή είναι σωσίες.

-Με ποιό τρόπο;

-Με το λόγο. Εκ γαρ του λόγου σου δικαιωθήση και εκ γαρ του λόγου σου καταδικασθήση.

mlvardospot.blogspot.com

ΕΞΩ ΑΠ' ΑΔΙΚΟ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θυμήθηκα το λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του '60, "έξω απ' άδικο κι από κακή γυναίκα". Αυτό δεν είναι απλό λαϊκό τραγούδι, αυτό είναι τροπάριο της Εκκλησίας. Γιατί το λέω αυτό. Δείτε τί γράφει το κα΄,12 -19 του Λουκά: "Προσέχετε από των ανθρώπων. Επιβαλούσι γαρ εφ' υμάς τας χείρας αυτών και διώξουσι, παραδιδόντες εις συναγωγάς και φυλακάς αγομένους επί βασιλείς και ηγεμόνας, ένεκεν του ονόματός μου. Αποβήσεται δε υμίν εις μαρτύριον."

"Αποβήσεται υμίν εις μαρτύριον". "Κι έχω καεί, αχ, κι έχω καεί", λέει ο λαϊκός τραγουδιστής. Θέλετε να δείτε την ανάμιξη της κακής γυναίκας στο μαρτύριο; Κάντε μια βόλτα στην Τέχνη του κινηματογράφου, στην ποίηση και στη λογοτεχνία. Μάνα, λέει ο Ισπανός ποιητής Αντόνιο Ματσάδο. Πολλοί χάθηκαν στα ναυάγια της θάλασσας, αλλά πιο πολλοί χάθηκαν στη θάλασσα που λέγεται "κακή γυναίκα".

Μ' αρέσει το τραγούδι και νιώθω ότι απηχεί το πνεύμα της Ορθοδοξίας, με το στίχο "καλή καρδιά". Το ίδιο λέει κι η Γραφή, "δι' υπομονής τρέχουμε τον προκείμενο αγώνα". Κάνουμε υπομομή. "Ο υπομείνας είς τέλος σωθήσεται". Και ποιά είναι η σωτηρία; Η σωτηρία είναι η ελευθερία. Χωρίς ελευθερία δεν ζούμε."

Δεν είμαι μισογύνης. Αγαπώ το ωραίο φύλο. Αλλά ακολουθώ τη συμβουλή του ποιητή Παπαδίτσα, "να γράφεις ακόμα και γελώντας". Αυτό κάνω. Ξέρω ότι οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη διαίσθηση από εμάς και το νιώθουν, ποιός τις αγαπάει και ποιός όχι.

mlvardospot.blogspot.com

 

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (Ε)

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Με το σημείον του σταυρού ομολογούμε ότι το πρότυπο της ζωής μας, το αρχέτυπο του ανθρώπου, ο αληθινός άνθρωπος είναι ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

Από όλες τις γνώσεις, από όλη την επιστήμη και από όλη την εμπειρία μιας ζωής, αυτό που μένει, για μένα ,ως όπλο στις ξαφνικές δυστυχίες, είναι τα λόγια της  μητέρας μου, «κάνε το σταυρό σου και μη φοβάσαι»! 

Το σημείον του σταυρού δεν είναι ένα απλό  σύμβολο ενός ανθρώπου. Είναι το σύμβολο της Εκκλησίας . Εκφράζει την εμπειρία μυριάδων αγίων, επί χιλιάδες χρόνια, η οποία δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια. Είναι τα άρρητα λόγια του Ευαγγελίου.

Το σημείον του σταυρού, μας ενώνει με όλους τους ανθρώπους, που πιστεύουν στο Χριστό και ζητούν όπως κι εμείς  το έλεος του Θεού. Ως μέλη της Εκκλησίας, δεν είμαστε μόνοι και αβοήθητοι.  Έχουμε την συμπαράσταση και την  παρρησία όλων των πιστών με τους οποίους αποτελούμε την Εκκλησία, όλων αυτών που ζουν και αυτών που βρίσκονται στον ουρανό και προσεύχονται για μας. Νιώθουμε την αόρατη παρουσία τους δίπλα μας και μέσα μας.

Έρχονται στιγμές στη ζωή του ανθρώπου, που νιώθει να τον εγκαταλείπουν τα πάντα. Είναι οι στιγμές  που νιώθει την απουσία της ευλογίας του Θεού. Η Γραφή λέει, δε ζήτησε την ευλογία του Θεού και ο οίκος του έμεινε έρημος. Ο οίκος του ανθρώπου είναι το σώμα του και η ψυχή του, όλη η ύπαρξή του.

Δεν είναι μόνο κάποια αρρώστια ή κάποια άλλη ξαφνική δυστυχία που μας φέρνει σ’ αυτή την έσχατη μοναξιά. Είναι ότι ξαφνικά το πνεύμα μας χάνει το δρόμο του και πλανιέται σε έρημο και απαράκλητο τόπο, όπου δεν βρίσκει καθόλου παρηγοριά και δύναμη. Είναι η κατάσταση που  ο άνθρωπος δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του εαυτού του χωρίς τη χάρη του Θεού, οι στιγμές της έσχατης ταπείνωσης.

Αυτές τις στιγμές ο Θεός δίνει δύναμη Το σημείον του σταυρού είναι το όπλο με το οποίο νικάται η αδράνεια και ο φόβος μας. Κάνουμε το σημείον του σταυρού και προχωρούμε στη ζωή με νέα δύναμη. Όλα τα χαρίσματα είναι του Θεού: «παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον εκ Σου του πατρός των φώτων».

 Ο Χριστός είναι το πρότυπο των πιστών. «Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» Έλθετε προς με καγώ αναπαύσω υμάς. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ.»‘Θα σας δώσω τη δύναμη να πατάτε τη δύναμη του εχθρού και να μη σας βλάφτει», λέει ο Χριστός στους Μαθητές Του.

 «Η ανθρωπότητα πορεύτηκε  με το μυαλό, λέει κάποιος σύγχρονος ξένος συγγραφέας. Είναι καιρός να πορευτούμε με την καρδιά.», εννοώντας να πορευτούμε με την πίστη. Να έχουμε  έτοιμη την καρδιά ενώπιον του Θεού. Δεν κρύβουμε τα σύμβολα της πίστεώς μας. Τα σύμβολά μας είναι τα σημάδια της Εγρήγορσης. Οι αξίες της πίστεως στην ελευθερία και στη δημοκρατία διώκονται .Πρέπει να εργασθούμε και για την τροφή που μένει στην αιώνια ζωή!

Παραθέτουμε μερικούς στίχους από τον  107 ψαλμό του Δαβίδ . σε μετάφραση Ι.Ν.Κολιτσάρα: Ο προφήτης του Χριστού και βασιλιάς Δαβίδ εξυμνεί την εγρήγορση της καρδιάς, την πεμπτουσία της Χριστιανικής Διδασκαλίας στην πορεία της ανθρωπότητας με θεμέλιο την πίστη στο Χριστό. ΟΙ αιώνες που έρχονται, αν δεν είναι χριστιανικοί, είπε κάποιος σύγχρονος Εβραίος φιλόσοφος, δεν θα υπάρξουν

«Είναι έτοιμη η καρδιά μου, ω Θεέ μου, είναι έτοιμη, για να ψάλλω με τη φωνή μου προς δόξαν σου (…) Θα σε δοξολογήσω, Κύριε, εν μέσω λαών. Θα ψάλλω εις δόξαν σου εν μέσω των άλλων εθνών. Διότι η ευσπλαχνία σου είναι μεγάλη και απροσμέτρητος. Υψώνεται υπεράνω των ουρανών. Μέχρι των νεφελών φθάνει η αλήθειά σου και η αξιοπιστία σου.»

Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET

 

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ Ο ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ;

  Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μ’ αρέσει ν’ ακούω τα λόγια αυτά του Ντοστογιέφσκι, η ομορφιά θα μας σώσει. Ο Ντοστογιέφσκι έζησε μαρτυρική ζωή. Έζησε το διωγμό, όταν το κράτος γίνεται από σύμμαχος, διώκτης. Αλλά άντεξε χάρις στο μικρό ευαγγέλιο που έβαλε στο χέρι του μια γυναίκα, όταν περνούσε απ΄το χωριό της, βαδίζοντας σιδηροδέσμιος ,για τη Σιβηρία.

Ο Ντοστογιέφσκι είχε τη χάρη του Θεού μέσα του. Διάβαζε κάθε μέρα το Ευαγγέλιο κι όταν ήταν άρρωστος, του το διάβαζε η γυναίκα του και έτσι μπόρεσε να διατηρήσει ακμαίο το ηθικό του στις φυλακές της Σιβηρίας.

Μια μικρή αναστάτωση στη ζωή μας γκρεμίζει τα στηρίγματά μας, τους σωτήριους θεούς μας, όταν δεν έχουμε την ελπίδα μας στο Χριστό. Ο Κύριος μας προετοιμάζει για τις διώξεις αυτών που τον ακολουθούν. Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι.

Πώς όμως η ομορφιά θα μας σώσει στους διωγμούς; Ο Ντοστογιέφσκι βάζει στο στόμα του Στάρετς Ζωσίμα, να λέει στον Δημητρη Καραμαζώφ, αυτά τα λόγια: «Μέσα στη λύπη και στον πόνο, θα ευλογήσεις τη ζωή.»

Τα λόγια αυτά έχουν το ίδιο νόημα με την ομορφιά που σώζει, όταν έχουμε την ελπίδα μας στο Χριστό. Ο πόνος θα θεραπεύσει την ακαταστασία. Η ομορφιά είναι η ακτινοβολία της τάξης. Η ομορφιά που σώζει είναι ο Χριστός.

Δι’ υπομονής , λέει ο Απόστολος Παύλος, τρέχομεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν. (Εβρ. 12:1)

Με υπομονή τρέχουμε τον δύσκολο αγώνα, που έχουμε μπροστά μας, αφορώντες* εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν.

____________________________________________________

* πιστεύοντες ότι ο Κύριος ενδιαφέρεται για μας. Γνωρίζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι νοιάζεται για μας, σταυρώθηκε για τον καθένα από μας.

mlvardospot.blogspot.com

 

0

ΤΟ ΧΟΜΠΥ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το χόμπυ του διαβόλου είναι να πείσει την ανθρωπότητα και τον καθένα άνθρωπο χωριστά ,να αυτοκτονήσει. Αν αυτό το χόμπυ δεν το βλέπουμε, σημαίνει ότι κοιμούμαστε όρθιοι.

Βλέπουμε καθαρά το χόμπυ του διαβόλου, κάθε φορά που απελπιζόμαστε και νιώθουμε την τάση να κάνουμε κακό στον εαυτό μας. Αυτή η δύναμη του διαβόλου ωθεί τον κάθε άνθρωπο, να ακολουθήσει αυτοκαταστροφικούς δρόμους.

Ένιωσα την τάση αυτή πολλές φορές. Θυμάμαι μια φορά που αρρώστησα και φοβήθηκα μην πεθάνω, συνήρθα απ΄ την αρρώστια γρήγορα, αλλά άργησα να συνέρθω απ΄τη μανία του καπνίσματος. .

Μια μαζική εκδήλωση της τάσης αυτοκαταστροφής του απελπισμένου ανθρώπου είναι το σύνθημα των επαναστατημένων νέων, τον Μάϊο του '68, στη ΑΓαλία: Αφού δεν έχουμε τί να χάσουμε, ας κάψουμε το καλύβι μας. Αυτό ήταν το σύνθημα των νέων.

Το καλύβι ή η κατοικία είναι το σύμβολο του σώματος, δηλαδή του ανθρώπου, όταν ταυτίζει την ύπαρξή του με το σώμα. "Ας κάψουμε το καλύβι μας", στην κυριολεξία σημαίνει "ας αυτοκτονήσουμε"

Τον κώδωνα του κινδύνου της αυτοκτονίας της ανθρωπότητας έκρουε ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας Ρομαίν Ρολλάν, στις αρχές του 19ου αιώνα. Την ίδια έκκληση κάνουν φωτεινά πνεύματα σε όλο τον κόσμο, (Έλιοτ κ΄.α.) αλλά η φωνή τους σκεπάζεται από το θόρυβο της νέας εποχής.

mlvardospot.blogspot.com

ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου 

«ή ουκ επιγιγνώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν εστιν;» (Ή δεν καταλάβατε ακόμη καλά ότι ο Ιησούς Χριστός κατοικεί μέσα σας;) 2Κορ.13:5

«Εκ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση.» (Από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς), λέει το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στο 12 κεφ. στ. 37.

Σήμερα είμαστε με μια παρέα στην καφετέρια του Κήπου του Αγίου Αντωνίου. Κουβεντιάζαμε για κάποιον, αν υπήρξε αντάρτης στο βουνό ή δεν υπήρξε. Το ωραίο είναι ότι δε θυμόμαστε το όνομά του. Προσπαθήσαμε να το θυμηθούμε, αλλά μάταια. Αναφέραμε μερικά ονόματα, αλλά δεν ήταν κανένας από αυτά. Πέρασε καμιά ώρα για το αν κάποιος που δεν θυμόμαστε ποιος ήταν , υπήρξε αντάρτης ή δεν υπήρξε αντάρτης στον Εμφύλιο.

Χαμένος κόπος. Κι αν ακόμα ανακαλύπταμε για ποιόν μιλάμε, ποιο θα ήταν το κέρδος; Κανένα απολύτως. Ωστόσο δεν πήγε η δοκιμασία αυτή εντελώς χαμένη. Αποδείξαμε στον εαυτό μας πώς μία ώρα φλυαρίας είναι υπεραρκετή, για να αποδείξει, ότι δεν έχουμε, δυστυχώς, επίγνωση ότι κατοικεί μέσα μας ο Χριστός. Αν είχαμε επίγνωση ότι μέσα μας κατοικεί ο Χριστός κι αν αποβλέπαμε στο Χριστό, δε θα ξοδεύαμε τόσο χρόνο, στη φλυαρία.

Αφού πιστεύουμε ότι θα λογοδοτήσουμε ακόμα και για έναν μόνο μάταιο λόγο, θα προσέχουμε την αργολογία. Ας είμαστε προσεκτικοί, λοιπόν, στο λόγο μας ,όσον καιρό ακόμα θέλει ο Θεός, να ζούμε!

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάποτε οι μαθητές του Ιησού ενώ ταξείδευαν με το πλοίο είδαν τη νύχτα τον Κύριο να περπατάει επάνω στα κύματα, στην τρικυμισμένη θάλασσα και κραύγασαν από το φόβο τους, νομίζοντας ότι βλέπουν φάντασμα.

Δεν φοβήθηκαν, βέβαια, επειδή φοβόνταν τα φαντάσματα, αλλά επειδή θεώρησαν ότι ο Κύριος είναι φάντασμα και όχι πραγματικός άνθρωπος.

Για να καταλάβουμε το φόβο τους, να τον συγκρίνουμε με το δικό μας φόβο, όταν στις δυσκολίες της ζωής , δεν έχουμε επίγνωση ότι ο Ιησούς είναι μέσα μας ως πραγματικός άνθρωπος, με σάρκα και αίμα, ως πραγματικό άνθρωπό, αλλά ως μια ιδέα ή ως ένα πλάσμα της φαντασίας μας

Ο Απόστολος Παύλος επέπληξε τους Κορινθίους στη επιστολή του σ’ αυτούς, γράφοντας μήπως δεν έχουν επίγνωση ότι ο Χριστός κατοικεί μέσα τους.

Γράφει επί λέξει τα εξής: «ή ουκ επιγιγνώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν εστιν; Ει μη τι αδόκιμοι εστέ;» (Β’ Κορ.13:5.

(Να εξετάζετε τον εαυτό σας αν έχετε πίστη. Να δοκιμάζετε τον εαυτό σς. Ή δεν καταλάβατε ακόμα καλά ότι ο Ιησούς Χριστός κατοικεί μέσα σας; Εκτός ,βέβαια. αν αποτύχατε στο δοκιμασία. Ελπίζω να διαπιστώσετε ότι εμείς δεν αποτύχαμε στη δοκιμασία.)

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΟΥΝ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τα λόγια εξευτελίζουν. Τυχεροί είναι αυτοί που μπορούν και κρατούν το στόμα τους κλειστό. Δεν θα νιώσουν να τους εξευτελίζουν τα λόγια τους.

Γιατί μιλάω και γιατί γράφω; Αφού ο Θεός με ξέρει; Γιατί δεν χαίρομαι κρυφά την παρουσία του Θεού στη ζωή μου; Τί παραπάνω μπορεί να μου δώσουν οι άνθρωποι, που δεν μπορεί να μου το δώσει η αίσθηση της παρουσίας του Θεού;

Πάντοτε ένιωθα ην ψυχή μου να καίει σαν λαμπάδα, με το πάθος της να μεταδώσω στους άλλους ό,τι μαθαίνω. Μήπως, η ύπαρξή μου στηρίζεται στους άλλους και όχι στο Θεό;

Αχ πόσο μίσησα το να αρέσω στους ανθρώπους! Η πιο μεγάλη εντολή για μένα είναι το "να μη φαίνεσαι". Σήμερα καθόμουν στο περίπτερο του κήπου του Αγίου Αντωνίου, δίπλα σε μια παρέα, που μιλούσε φωναχτά και άκουγα όλα όσα έλεγαν. Κάποια στιγμή άλλαξα τραπέζι , για να μην ακούω.

Ένας από την παρέα, που ήταν γνωστός μου, ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Εσύ, τί λες, με ρωτάει. Εγώ του λέω συγκρατώντας το θυμό μου, άκουσα όλη τη συζήτησή σας και δε θέλησα να λάβω μέρος σ' αυτήν, γιατί αποφεύγω όλη αυτήν την "πλύση εγκεφάλου". Δεν βλέπω τηλεόραση και δε διαβάζω εφημερίδες, γι' αυτό το λόγο, για να αποφύγω την πλύση εγκεφάλου, που μας κάνουν.

Δίκιο είχα , αλλά με το θυμό μου πρόσβαλα το γνωστό μου.Έτσι που αναγκάστηκα να ζητήσω τρεις φορές συγνώμην, με κάθε ειλικρίνεια.

Εσείς μου είχε πει κάποτε ο πνευματικός μου δεν κάνετε για τις συζητήσεις, επειδή θυμώνετε. Εσείς να περιοριστείτε στο γράψιμο. Είχε δίκιο. Το ίδιο μου είχε πει και ο μακαρίτης ο Τσιρόπουλος. "Εσύ, μου είπε, να γράφεις μόνο βιβλία. Να μη δημοσιεύεις στις εφημερίδες, γιατί θα γεμίσεις εχθρούς..

mlvardospot.blogspot.com

ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΔΙΧΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ότι δεν υπάρχει ζωή δίχως ελευθερία, μάρτυρες είναι αυτοί που δεν θέλουν να ζουν σκλάβοι και πεθαίνουν. άλλο με τη βία κι άλλοι, οι περισσότεροι, ακολουθώντας διαφόρους αυτοκαταστροφικούς δρόμους, κάπνισμα, αλκοόλ, ουσίες, χαμηλές συγκινήσεις κ.ά.

Πολλοί δηλώνουν ότι υπερασπίζονται την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων. Εν γνώσει ή εν αγνοία δεν λένε την αλήθεια. Υπάρχει ζωή χωρίς ελευθερία; Αν μπορούσε κανεις να ζει στη σκλαβιά είτε την εξωτερική είτε την εσωτερική σκλαβιά στα πάθη, δεν θα υπήρχαν αγώνες για την ελευθερία.

Η ανθρωπότητα έφθασε σε ένα επίπεδο πολιτισμού, γνωρίζοντας το Θεό και την ελευθερία. Αγωνίστηκε με αίμα για την πίστη και για την ελευθερία.

Οι αγωνιστές του Εικοσιένα γνώριζαν γιατί αγωνίστηκαν. Εμείς τώρα δεν γνωρίζουμε τί σημαίνουν τα λόγια "Ελευθερία ή θάνατος".

Τη νύχτα που ο Κωνσταντίνος Μιαούλης πυρπόλησε την τουρκική ναυαρχίδα, είπε στον εαυτό του: "Κωνσταντή, απλόψε πεθαίνεις".

Εμείς τώρα που βλέπουμε σχεδόν απαιθείς την κατάργηση της ελευθερίας δεν γνωρίζουμε γιατί αξίζει κανείς να ζει και να πεθαίνει.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία όταν ο άνθρωπος δείλιζε στη θέα της Σφίγγας και παρακαλούσε να τον αφήσει να ζήσει, η λάμνια δεν του έπαιρνε τη ζωή, αλλά τον τιμωρούσε να ζει και να μη γνωρίζει για ποιό πράγμα αξίζει να ζει.

Στην ορθόδοξη διδασκαλία διδασκόμαστε να γνωρίζουμε την ελευθερία ως διαρκή αγώνα για την ελευθερία. Αυτη η ελευθερία είναι η σωτηρία στην Ορθόδοξη Πίστη. . Θα γνωρίσετε την αλήθεια , λέει η Γραφή και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.

"Αύτη δε έστι η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινό Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν" (Ιω.17,3)

ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όταν είμαστε παιδιά αγαπάμε πιο πολύ τους παππούδες παρά τους γονείς. Ίσως γιατί με τους παππούδες χαιρόμαστε την παρουσία τους, ενω οι γονείς μας μεταδίδουν τον άγχος τους να μας μεγαλώσουν.

Έτσι χαιρόμαστε και την παρουσία του Θεού, όπως την παρουσία του παππού. Ο Θεός μας δέχεται όπως είμαστε, όχι όπως θα γίνουμε αύριο, ,που μόνο Αυτός ξέρει, πώς θα γίνουμε. Με τους γονείς διακινδυνέυουμε πάντα ό,τι τώρα μας δίνει χαρά, την εμπιστοσύνη, την απλότητα και το πιο ωραίο, ότι συγχωρούμε εύκολα και χαιρόμαστε με το παραμικρό!

Θυμάμαι, είπα κάποτε, στο Ρόμπερτ, ότι ξεχνάω γρήγορα, εννοώντας ξεχνώ αυτούς που με στενοχωρούν και ο Ρόμπερτ, απάντησε, πως η λήθη αυτού του είδους είναι η αρχή της συγνώμης.

 

ΙΕΡΗ ΜΟΝΑΞΙΑ !

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

«Εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω» .Το ρητό αυτό της Αγίας Γραφής ήταν αναρτημένο στο προαύλιο της ιεράς μονής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στον Πυργετό Λαρίσης, από την μακαρίτισσα τη γερόντισσα Χριστουνύμφη, την ευχή της νά 'χουμε!

Οι μοναχοί ξεμακραίνουν από τους άλλους, καταφεύγοντας στα βουνά αλλά πιο πολύ ξεμακραίνουν κρατώντας κλειστό το στόμα τους. «Θου , Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.»Ξεμακραίνουν και με τη μοναξιά και τη σιωπή.

Αν δεν τηρούμε τη σιωπή, όσο μακριά κι αν φύγουμε από τους άλλους, δε θα βρούμε την ποθητή ησυχία, αν δεν φυλάμε τη γλώσσα μας από τη φλυαρία.

Οι μοναχοί δεν μιλούν, αν δεν ερωτηθούν. Τηρούν διαρκή σιωπή. Τα λόγια εμποδίζουν την ψυχή να προσεύχεται νοερά και να νιώθει την παρουσία του Θεού. Μπορεί να στέκουν πολύ ώρα δίπλα σου και να κρατούν το στόμα τους κλειστό. Οι μοναχοί αγαπούν την ησυχία και ξέρουν, πως δεν έχουν ησυχία, αν δεν «φυλάγουν» το στόμα τους, αν δεν προσέχουν , να μη μιλούν.

Ένας λόγος που με κάνει να αγαπώ τη μοναξιά είναι η σιωπή. Στη σιωπή μπορείς να θαυμάζεις όσο θέλεις την παρουσία του Θεού.

Κάποτε ένας γέρος στην εκκλησία δεν προσευχόταν. Δεν έπαιρνε εκείνη την ιδιαίτερη στάση του σώματος, που δείχνει ότι ο άνθρωπος προσεύχεται. Γιατί δεν προσεύχεσαι, τον ρωτάει ο διπλανός του. Κοιτάζω το Χριστό και με κοιτάζει, κι αυτό που δίνει χαρά, είπε..

Πόσο αγνός πρέπει να είναι κανείς για να νιώθει την παρουσία του Θεού, κάθε στιγμή!

mlvardospot.blogspot.com