ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΗΘΟΥΣ

  Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είμαστε άραγε υπεύθυνοι και για τις πράξεις των άλλων; Στη Γραφή αναφέρεται ότι στην αρχαία Νινευή για να σωθεί η πόλη ώφειλαν να νυστέψεουν όλοι. Οι Νινευίτες έβαλαν σε νηστεία ακόμα και τα ζώα τους. 'Εστω και ένας αν δεν μετανοεί για τις πράξεις του, το σύνολο των ανθρώπων, δεν μετανοεί ως σύνολο. Ο κατακλυσμός δεν θα γινόταν, αν μετανοούσαν όλοι ως σύνολο. Το ίδιο εννοεί και ο Σωκράτης λέγοντας, πως όταν όλοι οι Αθηναίοιι πολίτες δεν αυτοπεριορίζονται η δημοκρατία των Αθηνών δεν λειτουργεί. Ο Σωκράτης ίσως ήθελε να δείξει ότι η ευθύνη είναι έμφυτη για όλους.. Αυτό ισχύει αλλά μόνο για το ήθος. Από ηθική άποψη έτσι είναι. Αλλά τα ηθικά αδικήματα δεν δικάζονται στα δικαστήρια. Το ήθος δεν καταναγκάζει. Όποιος θέλει μπορεί να ακολουθήσει το Χριστό. "Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν. Πράος είμί και ταπεινός τη καρδία. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ " (τοις προαιρουμένοις."

Η αρετή δεν είναι ιδιωτική. Είναι σαν τη βροχή που βρέχει επί δικαίους και αδίκους και στον τον ήλιο, και σαν τη φώτιση. Αν ζητάς τη φώτιση, είναι για όλους. Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως κοινωνικοί. Η χωριστικότητα δεν είναι εκ φύσεως. Είναι από τα εμπόδια, που εμποδίζουν την έμφυτη ενότητα. Είναι αυθόρμητη η ενοχή , που νιώθουμε για τους αδικουμένους, αν και η αδικία είναι αλλωνών. Όταν ακούω κάποιον να βλαστημάει, νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμην απ΄ το Θεύ, σαν να ήμουν εγώ ο βλάσφημος. Αλλά μήπως δεν η ενοχή ΄όλων μας για ό,τι άδικο συμβαίνει. Εννοείται ότι το μερίδιο στην ενοχή δεν είναι το ίδιο σε όλους.

Στα αρχαία χρόνια στην Κίνα η ενοχή ήταν οικογενειακή. Όταν αδικούσε κάποιος τιμωρούνταν μαζί με αυτόν και οι συγγενείς του. Αργότερα η ενοχή έγινε προσωπαπαγής. Από ηθική άποψη όμως μένει η κοινωνική ευθύνη. Κάπου σφάλλουμε όλοι μας. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει τους αδικούντας από την προσωπική ευθύνη για τις αδικίες τους.

mlvardospot.blogspot.com

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Κανείς δεν προσεύχεται μόνος

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Βόηθα ,Χριστέ, της γειτονιάς το μονοπάτι./Βόηθα, Χριστέ, να γίνει κάτι και για μας. (Τροβαδούροι της Κέρκυρας).

Ο κόσμος όλος νιώθει φρίκη με αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας. Αν και πέρασαν χιλιάδες χρόνια, από τότε που ακούστηκε το κήρυγμα του Χριστού στη γη δεν συνειδητοποιούμε ακόμα, ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τους άλλους . Δεν συνειδητοποιούμε ότι η ανθρώπινη φύση είναι μία, ότι είμαστε αδέρφια, μέλη ενός σώματος και ότι δεν θα επιβιώσουμε αν δεν αγαπάμε τους εχθρούς μας. Όταν μιλάμε για «εχθρούς» πρέπει να διευκρινίσουμε ποιοί είναι οι εχθροί, που εννοεί το Ευαγγέλιο. Δεν εννοούμε την παθητικότητα ούτε το συναίσθημα. Όλα τα ανθρώπινα πρόσωπα έχουν μία και την αυτή φύση. Μετέχουν στη φύση του κοινού πατέρα, του Αδάμ, καθώς και στην ανθρώπινη φύση του Υιού του Θεού, του Κυρίου και Σωτήρα Ιησού Χριστού. Μη αγαπώντας κάποιος τον εχθρό του συμβάλλει ευθέως στη διαίρεση, στον χωρισμό και στη διάσπαση της ανθρώπινης φύσης. Ο άνθρωπος που δεν έχει οίκτο δεν είναι άνθρωπος. Πρέπει να μάθουμε να μη μισούμε τον εχθρό, αλλά την αμαρτία του εχθρού. Για τον εχθρό αισθανόμαστε λύπη. Ο αμαρτάνων μισεί την ψυχή του. Η γιαγιά μου στο χωριό, της τρίτης δημοτικού με τη μόρφωση της Εκκλησίας και του σχολείου, δεν έβλεπε κανέναν εχθρό. Για τους εχθρούς έλεγε ότι «δεν τους κόβει» και δεν ένιωθε για κανέναν αντιπάθεια, αλλά λύπη για τους ίδιους. Η αγάπη προς τους εχθρούς είναι προσευχή για την προσωπική μας σωτηρία. Η αγάπη δεν είναι απλώς απουσία μίσους. Η αγάπη για τους εχθρούς είναι η πρόθεση να κάνει κανείς καλό σε κάποιον που τον μισεί. Η μητέρα μου για να με πείσει για τη σημασία που έδινε στην αγάπη των εχθρών, μου είπε κάποτε, πώς γονατίζοντας στα «Σα εκ των Σων» στην εκκλησία, προσευχόταν πρώτα για τους εχθρούς της και κατόπιν για τα παιδιά της! «Ο εχθρός πρέπει να θεωρηθεί υπό μία θετική και πνευματική οπτική. Στην πραγματικότητα είναι μια μοναδική ευκαιρία του πιστού να επιτύχει κάποιος με τη χάρη του Θεού, τη σωτηρία και τον αγιασμό του. Δεν δύναται ψυχή λογική να τρέφει μίσος προς άνθρωπον και να ειρηνέψει με το Θεό. Αν δεν αγαπάμε τους εχθρούς τότε μόνο κατά καιρούς η ψυχή θα είναι κάπως ειρηνική. Εάν όμως αγαπάμε τους εχθρούς τότε η ειρήνη θα παραμένει στην ψυχή μέρα και νύχτα. Στην προσευχή του "Πάτερ ημών", προς το Δημιουργό του Ουρανού και της Γης, την πηγή του παντός, οι πιστοί μνημονεύουμε την σύμφυτη ενότητα του ανθρώπινου γένους. Ο άνθρωπος που δεν έχει οίκτο δεν είναι άνθρωπος. Στα μοναστήρια τελείται η θεία λειτουργία όλες τις μέρες του έτους. Χάρις στους μοναχούς η προσευχή επί της γης για τον σύμπαντα κόσμο ουδέποτε παύει Μόνο δια της προσευχής για τη σωτηρία όλης της ανθρωπότητας, μπορεί ο αγαπών το Χριστό να μετέχει αληθινά στην εν Χριστώ ζωή. Όταν επί της γης δεν θα υπάρχουν πλέον άνθρωποι να προσεύχονται υπέρ του σύμπαντος κόσμου, τότε ο κόσμος θα παρέλθει. Θα έρθουν μεγάλες ωδίνες και ήδη υπάρχουν οι αρχές αυτών Εγώ μόνο ένα πράγμα επιθυμώ, έλεγε ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, να προσεύχομαι υπέρ πάντων, ως και δι' εμέ τον ίδιον. Για τον άγιο Σιλουανό κανείς πιστός δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος για τη σωτηρία του άλλου ανθρώπου. Στην πραγματικότητα κανείς δεν σώζεται ούτε αγιάζεται μόνος του. Κανείς δεν προσεύχεται μόνο για τον εαυτό του. Κανείς δε ζει αληθινά εν Χριστώ, αδιάφορος ή αποκομμένος από την πορεία των άλλων ανθρώπων, επειδή αυτό αντιφάσκει με την σύμφυτη ενότητα του ανθρώπινου γένους." (Boosalis). "Όποιος ασχολείται με την αδιάλειπτη εσωτερική προσευχή, στη σκέψη του θα κυριαρχεί μεγάλη αγάπη για το Χριστό. Η αδιάλειπτη εσωτερική προσευχή είναι η αδιάκοπη επίκληση του θείου ονόματος του Ιησού Χριστού, με τα χείλη, με το πνεύμα και με την καρδιά, μια διαρκής παρουσία του Ιησού Χριστού μέσα στο μυαλό μας. Η χάρη Του κυριαρχεί μέσα μας σε κάθε ασχολία, σε κάθε τόπο, ακόμη κι όταν κοιμόμαστε.Όταν τις νύχτες νιώθουμε φόβο και ανησυχία, είναι καλύτερο να συγχωρούμε τους εχθρούς μας, παρά να μην έχουμε ποτέ ήσυχο ύπνο. ‘Όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται τί έπαθε, είμαστε σε λάθος δρόμο. Ο δρόμος που μας πηγαίνει στην εν Χριστώ ζωή είναι η αγάπη των εχθρών. lagouvardospot.blogspot.com

Οι βλαβερές συνέπειες της αμαρτίας

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν είναι κάτι που πρέπει να ξέρουμε κι όμως το αγνοούμε, αυτό είναι οι βλαβερές συνέπειες της αμαρτίας. Ξέρουμε π.χ. ότι τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος, αλλά η θεωρητική αυτή γνώση δεν έχει καμιά επιρροή στο χαρακτήρα μας και στη ζωή μας, , σαν να μη χρειάζεται να σκεφτόμαστε την αμαρτία, εκτός αν είμαστε "θρησκόληπτοι", "παλιομοδίτες", "οπισθοδρομικοί", "αγράμματοι", "αμόρφωτοι" κ.α.

Περισσότερο μας επηρεάζει η ιδέα ότι η αμαρτία είναι γλυκιά κι ότι όλες οι χαρές της ζωής που αξίζουν είναι αμαρτία, ενώ οι άλλες χαρές είναι άνοστες σαν το νερόβραστο φαγητό. Θα ήταν πιο έντιμο, αν αυτοί που προπαγανδίζουν με κάθε μέσον και με κάθε τρόπο αυτή την ψεύτικη ιδέα, έλεγαν πως ό,τι δεν είναι αμαρτία δεν αποφέρει κέρδος. Αυτό συμβαίνει εν πολλοίς, ότι το καλό π.χ. το περπάτημα είναι δωρεάν.

Πιστεύω ότι για να πάθεις όλα τα δεινά που τραβάει ο κόσμος, πρέπει ν' αφήσεις την αμαρτία να εκμηδενίσει κάθε αξία σου. Το επόμενο βήμα είναι οι φοβίες, οι φόβοι, η απουσία νοήματος, το κενό, η ανία, η παθητικότητα οι ψυχοσωματικές ασθένειες, οι εκφυλιστικές ασθένειες και με ένα λόγο η λύπη που οδηγεί στο θάνατο.

Με αυτή την πίστη προσπάθησα να γράψω το βιβλίο μου "Ο Θερισμούς του Θεού".Γράφοντάς το ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει πνευματική δημιουργία και πνευματικός δημιουργός, που αξίζει να γνωρίσεις, που να μην πιστεύει και να μην προβάλλει τη γνώση του που του δίδαξε η σοφία της ζωής, ότι αυτό που προέχει είναι το πνεύμα.

Με το κριτήριο αυτό επέλεξα να παρουσιάσω δεκάδες δημιουργούς (συγγραφείς και σκηνοθέτες του κινηματογράφου,) και τα έργα τους. Νομίζω πως είναι το βιβλίο που με εκφράζει πιο πολύ από ό,τι έχω γράψει.

Η ηθική την οποία ο σύγχρονος κόσμος συγχέει με τους εξωτερικούς κανένας συμπεριφοράς, είναι η αιτία που των δεινών που βασανίζουν την ανθρωπότητα. Θα είμαστε πιο κοντά στην πραγματική έννοια της ηθικής, αν θεωρούσαμε ως ηθική το ήθος του ανθρώπου ή αλλιώς το πνεύμα του.

Έχουμε ένα θησαυρό σε οστράκινα σκεύη, την ορθόδοξη πίστη .Χάρις στην πίστη βλέπουμε τη δόξα του Θεού στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η πίστη μας φυλάει από την αυτοεκμηδένιση και την αυτολύπη. Δεν στηριζόμαστε στη δύναμή μας, αλλά στη δύναμη Εκείνου που μας αγαπάει. Έτσι θα γνωρίζουν ότι είσθε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας, είπε ο Ιησούς στους μαθητές Του.

Η αιτία όλων των ασθενειών είναι η μη ορθή θρησκευτική συνειδητοποίηση. (Καρλ Γιουγκ)

moschoblog.blogspot.com

Οι βλαβερές συνέπειες της αμαρτία Αν είναι κάτι που πρέπει να ξέρουμε κι όμως το αγνοούμε, αυτό είναι οι βλαβερές συνέπειες της αμαρτίας. Ξέρουμε π.χ. ότι τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος, αλλά η θεωρητική αυτή γνώση δεν έχει καμιά επιρροή στο χαρακτήρα μας και στη ζωή μας, , σαν να μη χρειάζεται να σκεφτόμαστε την αμαρτία, εκτός αν είμαστε "θρησκόληπτοι", "παλιομοδίτες", "οπισθοδρομικοί", "αγράμματοι", "αμόρφωτοι" κ.α.Περισσότερο μας επηρεάζει η ιδέα ότι η αμαρτία είναι γλυκιά κι ότι όλες οι χαρές της ζωής που αξίζουν είναι αμαρτία, ενώ οι άλλες χαρές είναι άνοστες σαν το νερόβραστο φαγητό. Θα ήταν πιο έντιμο, αν αυτοί που προπαγανδίζουν με κάθε μέσον και με κάθε τρόπο αυτή την ψεύτικη ιδέα, έλεγαν πως ό,τι δεν είναι αμαρτία δεν αποφέρει κέρδος. Αυτό συμβαίνει εν πολλοίς, ότι το καλό π.χ. το περπάτημα είναι δωρεάν.