Τουο Μόσχου Λαγκουβάρδου
Μια λαϊκή παροιμία λέει "βρήκαμε παπά, να θάψουμε και τους ζωντανούς". Η παροιμία λέει πως ένα πράγμα που είναι καλό σε μια περίπτωση, δεν είναι σίγουρα καλό σε όλες τις περιπτώσεις.
Παραπλήσια με την παροιμία αυτή είναι μια λόγια παροιμία, που λέει "καιρός παντί πράγματι". Που σημαίνει πως ο καιρός που είναι καλός για ένα πράγμα, δεν είναι καλός για όλα τα πράγματα.
Οι Ιάπωνες προσέχουν πολύ τη σχέση των πραγμάτων που εξαρτώνται το ένα από το άλλο. Παράδέιγμα, ένα χειμερινό τοπίο, δεν ταιριάζει το καλοκαίρι. Τα κάδρα τους στους τοίχους είναι πτυσσόμενα και αλλάζουν με τις αλλαγές των εποχών.
Το ίδιο με τη μουσική. Οι Ιάπωνες ενοχλούνται όταν ακούν ένα πρωϊνό τραγούδι, το μεσημέρι ή ένα βραδυνό τραγούδι την ημέρα. Δε θα δεις στους τοίχους γιαπωνέζικης κατοικίας χειμερινά τοπία το καλοκαίρι ή καλοκαιρινά τοπία το χειμώνα;. Όλα τα πράγματα έχουν ένα σκοπό και συνδέονται το ένα με το άλλο με αρμονία και ρυθμό μεταξύ τους. Διαφορετικά δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν την αρετή της διάκρισης. Μέγιστη αρετή στην Ορθοδοξία μας.
Όπως ένας χριστιανός ορθόδοξος ενοχλείται, όταν ακούει το "Χριστός Ανέστη", όχι στην Ανάσταση, όσο καλά κι αν το ψάλλουν οι ψάλτες. Οι ορθόδοξοι ενοχλούμαστε επίσης όταν ακούμε στις σκηνές των θεάτρων ή στις αίθουσες μουσικής ψαλμωδίες. Το ίδιο κι όταν βλέπουμε στα σαλόνια αγιογραφίες. Κανένας δε θα κάνει το σταυρό του και δεν θα τις ασπαστεί.
Ξεχνάμε ότι οι ψαλμωδίες και οι εικόνες δεν είναι αυτόνομες. Υπάρχουν για να υπηρετούν την λατρεία. Γι' αυτό μας ενοχλεί και η υπερβολή στην ψαλμωδία. Η Εκκλησία είναι οίκος προσευχής και η προσευχή δεν γίνεται με υπερβολή στην επίδειξη του ταλέντου των ψαλτών.
Οι ψάλτες μας δεν είναι "λαρυγγόφωνοι'" γι' αυτό ακριβώς το λόγο. Ψάλλουν ταπεινά με ένρινες φωνές, σαν του Μπιθικώτση και όχι σαν τους τενόρους της Δύσης.
