(5) Πράξ. 13, 9-10
θάλασσα, ἐνῶ ἀλλοῦ ὡς θηρίο πού ἀναβαίνει ἀπό τήν ἄβυσσο. Στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο τά δαιμόνια ζητοῦν ἀπό τόν Χριστό νά τούς ἐπιτρέψῃ νά μποῦν στούς χοίρους, διότι δέν θέλουν νά πᾶνε στήν ἄβυσσο. Ἑπομένως, ἡ περιγραφή του ὡς θηρίου πού
ἀναβαίνει ἀπό τήν ἄβυσσο σημαίνει ὅτι ἐνῶ ἀποτελεῖ ἐπίγεια ἐξουσία ἀνθρώπων, ἔχει ὅμως ἔμπνευση ὑποχθόνια, δαιμονική καί ὑπόσταση ὑποχθόνια, δαιμονική.Τό θηρίο αὐτό τό ἐκ τῆς θαλάσσης ἀναβαῖνον παρίσταται μέ μία εἰκόνα ἑνός τριπλόκου θηρίου. Τό θηρίο περιγράφεται ὡς ὅμοιο μέ πάρδαλη, τά πόδια του ὅμοια μέ ἀρκούδας καί τό στόμα του ὅμοιο μέ στόμα λιονταριοῦ. Τό στόμα του ὡς στόμα λέοντος σημαίνει ὅτι ἔργον του εἶναι αὐτό τό ὁποῖο γράφει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος γιά τόν διάβολο, νά καταπίνῃ ψυχές. «Ὁ διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίει»(6). Πέραν ὅμως τούτου, ἡ σύνθεση τοῦ τρίπλοκου θηρίου σημαίνει μιά τρίπλοκη ἐξουσία, ἐπειδή στήν Παλαιά Διαθήκη, πάρδαλις, ἄρκτος καί λέων εἶναι ζῶα σύμβολα τῆς ἐπίγειας ἐξουσίας πού στήν πρό Χριστοῦ ἐποχή πῆρε τήν μορφή αὐτοκρατοριῶν πού κυβέρνησαν τήν ἀνθρωπότητα· εἶναι δηλαδή σύμβολα παγκοσμίου διακυβερνήσεως, αὐτοκρατοριῶν πού κυβέρνησαν τήν ἀνθρωπότητα διαδοχικά, ἐνῶ στήν περίπτωση τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ ἐκ τῆς θαλάσσης ἀναβαίνοντος, τά σύμβολα τῶν τριῶν αὐτῶν αὐτοκρατοριῶν συγκεντρώνονται σέ ἕνα καί τό αὐτό θηρίο, σέ μία καί τήν αὐτήν Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Ὁ θεσμός τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης ἀξιώνει τήν ἄνευ ἀντιρρήσεων ἐπιβολή
του στηριζόμενος πάνω σέ δύο παράξενα ἐπιχειρήματα.
Πρῶτον, ὅτι πρέπει νά ἐπικρατήσει σέ κάθε κράτος, ἀλλά και παγκοσμίως (Παγκόσμια Νέα Τάξη Πραγμάτων-Παγκόσμια Κυβέρνηση) καί δεύτερον ὅτι ἐπειδή πιθανόν κάποιος νά μᾶς ληστέψει, αὐτή ἡ ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση πρέπει νά ἐπιτηρεῖ καί νά διοικεῖ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, προκειμένου νά ἀποτρέψει τόν ληστή ἀπό τό νά μᾶς ληστέψει. Ἡ ἀξίωση τῆς παγκόσμιας ἐπιβολῆς τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης προβάλλεται στό ὄνομα αὐτῶν πού τήν ἀξιώνουν, καί ὄχι στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Προβάλλεται πάνω
στήν θέση ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ἄλλη ἐπιλογή γιά τήν ἀνθρωπότητα καί γι᾿ αὐτό κάθε κράτος ἄρα καί τό Ἑλληνικό κράτος ὀφείλει νά τήν ἀποδεχθῆ. Οὐσιαστικά λοιπόν ὑπάρχουν αὐτός ἤ αὐτοί πού ἀποφασίζουν ὅτι πρέπει ἡ ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση νά
ἐπιβληθῆ καί ἀποφασίζουν νά ἐνεργήσουν αἰφνιδιαστικά καί ἐπιτακτικά, πάντοτε στό ὄνομα τῆς ἰσχύος τοῦ ἐπιβάλλοντος, τό νομοθετικό αὐτό μέτρον τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης καί τοῦ Ψηφιακοῦ Μετασχηματισμοῦ, προκειμένου νά μήν ὑπάρχει
καμμία ἀντίδραση κι ἀντίσταση αὐτῶν πάνω στούς ὁποίους αὐτά θά ἐπιβληθοῦν. Ἐν ὀλίγοις, δημιουργοῦν ἕνα τεχνητῶς διογκωμένο πρόβλημα «ἀσφαλείας» τῶν ἀνθρώπων και κατόπιν ἕνα ἐπίπλαστο ἀδιέξοδο «λύσης» του ἄνευ ἐπιλογῶν.
Ἑπομένως, ἡ ἐφαρμογή τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης στηρίζεται στό ὄνομα ὅσων ἐποχιακῶν ἀντιχρίστων τήν ἐπιβάλλουν, στήν οὐσία ὅμως τοῦ Διαβόλου πού δίνει δύναμη καί ἐξουσία στόν κάθε ἀντίχριστο καί στόν τελικό Ἀντίχριστο, ὅπως λέει
ἡ Ἀποκάλυψη. Καί ἐπιβεβαιώνεται αὐτή ἡ δαιμονική ἰσχύς μέ τήν ἀδυναμία ἀντιδράσεως αὐτῶν πάνω στούς ὁποίους ἐπιβάλλεται.
(6) Α’ Πέτρου 5, 8
Αὐτό τό φαινόμενο τό βρίσκουμε προπεριγραφόμενο στήν Καινή Διαθήκη καί πιό συγκεκριμένα στά λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ:
Πρῶτον, ὅταν ἀπευθυνόμενος στούς Ἰουδαίους τούς λέγει ὅτι θά δεχθοῦν αὐτόν πού ἔρχεται «τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ». Αὐτό πού ἐπιβάλλεται σήμερα ὡς ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση γίνεται στό ὄνομα αὐτοῦ πού τήν ἐπιβάλλει, καί «αὐτός» ὀνομάζεται
ὄχι τυχαῖα ἀπό τό ἴδιο τό σύστημα πού τήν ἐπιβάλλει «θηρίο». Συγκεκριμένα, ὑπάρχει ἕνας τεράστιος ὑπερυπολογιστής, ὁ ὁποῖος ἔχει ὀνομαστῆ ἔτσι ἀπό τούς κατασκευαστές του: B.E.A.S.T. δηλαδή θηρίο, τοῦ ὁποίου ἡ κατασκευή καί λειτουργικότητα
ἀκολουθεῖ συγκεκριμένα βήματα πού προσδιορίζονται ἀπό ἕνα σύστημα ἄγνωστο σ᾿ αὐτούς πάνω στούς ὁποίους πρόκειται ἡ παγκόσμια ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση νά ἐπιβληθῆ, δηλαδή στούς πολίτες ὅλης τῆς γῆς.
Οἱ ἐμπνευστές καί ὅσοι ἐφαρμόζουν τήν ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση καί ὑπηρετοῦν τήν Παγκόσμια Νέα Τάξη Πραγμάτων, τά φανερά κι ἀφανῆ πρόσωπα σέ θέσεις κλειδιά στήν κοινωνία ὅμως, διεκδικοῦν γιά τούς ἑαυτούς τους τό δικαίωμα νά θεωροῦνται ἀπό τούς ἄλλους ἀφ᾿ ἑαυτοῦ τους ἄξιοι νά διοικοῦν τούς ἄλλους καί ἑπομένως ἔχουν οἰκοδομήσει ὅ,τι κάνουν πάνω στό ὄνομα τοῦ αὐτοκλήτως ἀπορρέοντος γιά τούς ἰδίους δικαιώματός τους νά κυβερνοῦν τούς ἄλλους. Ἄρα, ὅ,τι οἱ ἴδιοι ἀποφασίσουν θεωρεῖται αὐτόχρημα σωστό, ἐνῶ ὅ,τι κάποιος ἄλλος ὑποστηρίξει ἀντίθετα πρός τήν Διακυβέρνηση πού θέλουν νά ἐπιβάλουν, θεωρεῖται αὐτόχρημα ὄχι μόνο λανθασμένο, ἀλλά καί τιμωρητέο. Ἑπομένως, ἐξάγεται τό συμπέρασμα ὅτι τό σύστημα αὐτό διεκδικεῖ γιά τόν ἑαυτό του στοιχεῖα πού ἀνήκουν στόν Θεό, ἀφοῦ θεωρεῖ ὅτι ἀπό τόν ἑαυτό του καί μόνον ἀρύεται τό δικαίωμα νά κυβερνᾶ, ἄρα νά εἶναι ὅλων Κύριος. Δεύτερον στοιχεῖον τοῦ συστήματος τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης πού ἄμεσα προπεριγράφεται μέσα στήν Καινή Διαθήκη, εἶναι ἡ συνομιλία ἀνάμεσα στόν Χριστό καί στόν σατανᾶ, ὅπου ὁ σατανᾶς ἐμφανίζεται ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ ὡς αὐτός ὁ ὁποῖος αὐτοδικαίως ἔχει τήν ἐξουσία πάνω σέ ὅλη τήν γῆ, διαχειριζόμενος τίς βασιλεῖες τῆς γῆς, γιά τίς ὁποῖες ἰσχυρίζεται ὅτι τοῦ ἀνήκουν.
Ἐν σχέσει μέ τήν Ἑλλάδα, τό σύστημα τῆς παγκόσμιας ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης διά τῆς Πολιτικῆς ἐξουσίας, ποῦ στηρίζεται καί διεκδικεῖ ἀπό τούς πολίτες της τό νά τοῦ παραχωρήσουν τό δικαίωμα νά ἐλέγχει καί νά διακυβερνᾶ τήν κινητή καί ἀκίνητη ἰδιοκτησία τους, ἀκόμη καί τό σῶμα τους; Στηρίζεται στόν ἴδιο τόν ἑαυτό του πού ἰσχυρίζεται ὅτι ὅλα τοῦ ἀνήκουν καί ἑπομένως, ἔχει τό δικαίωμα νά τά δίνει μόνον σέ ὅποιον ἀναγνωρίζει πάνω του τήν ἐξουσία τοῦ συστήματος αὐτοῦ, ἐνῶ ἀντίθετα νά τά στερεῖ ἀπό τούς ὑπόλοιπους (τούς «ἀντιφρονοῦντες») καί νά τούς τιμωρεῖ. Ὁ διάβολος δείχνει στόν Κύριο ὅλες τῆς βασιλεῖες τῆς γῆς, ἰσχυριζόμενος ὅτι τοῦ ἀνήκουν. Ὅτι ὁ ἰσχυρισμός του εἶναι ἀπολύτως ψευδής, προκύπτει ἀμέσως ἀπό τό γεγονός ὅτι ἐμφανίζεται ὡς ἰδιοκτήτης τῆς γῆς ἐνώπιον αὐτοῦ στόν ὁποῖο ἀνήκουν τά πάντα, ἀφοῦ Αὐτός τά δημιούργησε. Ὁ Κύριος δέν τοῦ λέγει, «ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ;». Ὁ Κύριος ταπεινά δέν ἀντιπαραθέτει τήν δική Του πραγματική ἐξουσία ἔναντι στήν ψευδώνυμη ἐξουσία τοῦ ὑπερήφανου σατανᾶ πάνω στήν γῆ. Ἀπαντᾶ ὅμως στήν ἀξίωση τοῦ σατανᾶ νά τόν προσκυνήσει ὁ Κύριος. Καί ἀπαντᾶ ἁγιογραφικῶς: «Γέγραπται, τοῦ λέγει, ἔχει γραφῆ: Κύριον τόν Θεόν σου προσκυνήσεις καί αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις»(7). Ἑπομένως, ἐμμέσως τοῦ λέγει ὅτι ἐφόσον μόνον ὁ Θεός εἶναι ὁ Κύριος, μόνον στόν Θεό ὀφείλουμε προσκύνηση καί λατρεία. Ἀπό τόν ἀνωτέρῳ διάλογο τοῦ Κυρίου καί τοῦ σατανᾶ, προκύπτει ὅτι ὁ διάβολος δέν ἀρκεῖται στό νά σφετερίζεται ὅσα ἀνήκουν στόν Θεό. Στηριζόμενος σ᾿ αὐτόν τόν σφετερισμό καί θεωρῶντας δικά του ὅσα εἶναι τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτεῖ ἀπό τόν Χριστό, ἄρα καί ἀπό τόν κάθε ἄνθρωπο, νά τόν προσκυνήσει, ὡς προϋπόθεση γιά νά ἐπιτρέψει στόν ἄνθρωπο τήν διαχείριση ὅσων ἔχει θέσει αὐθαιρέτως καί αὐτοκλήτως ὑπό τήν δική του ἐξουσία.
Αὐτό ὅμως ἀκριβῶς ἀποτελεῖ καί τό ἰδεολογικό ὑπόστρωμα τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης. Ἀπό τό πουθενᾶ, δηλαδή στό ὄνομα τό δικό του, ἐμφανίστηκε ἕνα σύστημα ἐξουσίας τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ νά ἀποδεχθῆς τήν ἐξουσία του πάνω σου καί τό ὁποῖο σύστημα θεωρεῖ ὅτι οἱ βασιλεῖες τῆς γῆς τοῦ ἀνήκουν, καί ἑπομένως, μόνον ὅσοι δεχθοῦν τήν κυριότητα τοῦ συστήματος πάνω στούς ἑαυτούς τους, αὐτοί καί μόνον ἔχουν τό δικαίωμα τοῦ ἀγοράζειν καί πωλεῖν, καί ὄχι μόνον, ἀλλά ὡς ἐπακόλουθο καί αὐτοῦ τοῦ ζῆν καί ὑπάρχειν.
Τό σύστημα λοιπόν διεκδικεῖ γιά τόν ἑαυτό του τό ἀπολυταρχικό προνόμιο, αὐτό τό ἴδιο νά ἀποφασίσει σέ ποιόν θά ἐκχωρήσει τό δικαίωμα τοῦ ἀγοράζειν καί πωλεῖν, ἀξιώνοντας ἀπό αὐτόν στόν ὁποῖο θά τό ἐκχωρήσει, τήν ὑποχρέωση αὐτός νά ἔχει προηγουμένως ἐκχωρήσει τήν ἐλευθερία του στόν πάροχο τοῦ ἀγοράζειν καί πωλεῖν. Ὑπό ποίαν ἔννοιαν ὁ ἀποδέκτης τοῦ δικαιώματος τοῦ ἀγοράζειν καί πωλεῖν ἐκχωρεῖ τήν ἐλευθερία του στόν ἐμφανιζόμενο ὡς δεδικαιωμένον νά κατέχει καί νά διαχειρίζεται τό ἀγοράζειν καί πωλεῖν;
Ἀπό τόν Κύριο ὁ σατανᾶς ζήτησε νά τόν προσκυνήσει γιά νά τοῦ δώσει ἐξουσία ἐπί τῶν βασιλειῶν τῆς γῆς. Ἀπό τόν κάθε σημερινό ἄνθρωπο ποίαν ἀπαίτηση προβάλλει τό σύστημα αὐτό τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης; Προβάλλει τήν ἀπαίτηση στή συνέχεια τῆς ζωῆς του καί ἐφ` ὅρου ζωῆς, ὁ ἄνθρωπος νά ἀποδεχθῆ ὅ,τι θά προσδιορίζεται μέσα ἀπό ἕναν παγκόσμιας ἐξουσίας ὑπολογιστή, ὡς ἕνα ἀριθμητικό μέρος του. Ἄς ἔρθουμε τώρα στήν Ἀποκάλυψη, στό σημεῖο ἐκεῖνο ὅπου ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης λέγει ὅτι τό θηρίο θά διαχειρίζεται τόν ἄνθρωπο μέσῳ ἑνός ἀριθμοῦ, γιά τόν ὁποῖο ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς λέγει ὅτι «ἀριθμός ἀνθρώπου ἐστί». Εἴτε ποῦμε «ἀριθμός ἀνθρώπου», εἴτε ποῦμε «προσωπικός ἀριθμός», λέμε τό ἴδιο πρᾶγμα. Διότι ὅπως ὁ ἀριθμός τοῦ ἀνθρώπου πού ἀναφέρει ἡ Ἀποκάλυψη εἶναι ὁ ἀριθμός τοῦ θηρίου (τοῦ τελικοῦ Ἀντιχρίστου), δηλαδή ὁ 666, γιατί μέ αὐτόν τόν ἀριθμό ὑπολογίζεται τό ὄνομά του, ἔτσι καί ὁ ἐπιβαλλόμενος προσωπικός ἀριθμός στόν ἄνθρωπο θά παραγκωνίσει τό δικό του προσωπικό βαπτιστικό ὄνομα καί θά τό ἀντικαταστήσει-ταυτοποιήσει μέ αὐτόν καί ἑπομένως μέ τό ἠλεκτρονικό σύστημα 666, μόνο μέσῳ τοῦ ὁποίου θά λειτουργεῖ, ὅπως καί κάθε ὑπηρεσία τοῦ πολίτη!
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων λέγει στίς Κατηχήσεις του ὅτι ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ἐργασθῆ ὁ διάβολος γιά νά μήν βρεθοῦμε στήν παγίδα του, χωρίς νά τό καταλάβουμε. Ἄν ἐπρόκειτο νά ἔρθη ὁ Ἀντίχριστος καί νά μᾶς πῆ ποιός εἶναι, τότε ποιός ὁ λόγος νά ἔχουμε προετοιμαστῆ γιά νά μήν μᾶς ξεγελάσει; Ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος λέγει ὅτι, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι θά ἔχουν σφραγιστῆ ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἀντίχριστο, δέν θά τό ἔχουν καταλάβει. Θά τό καταλάβουν ὅταν διαπιστώσουν ὅτι δέν
(7) Ματθ. 4, 10
μπορεῖ νά τούς διαθρέψει στήν ἐνσκήψασα πεῖνα.
Ἀντίστοιχα ὁμιλεῖ γιά τόν Ἀντίχριστο ὁ Ἅγιος Παΐσιος, λέγοντας ὅτι θά προσπαθήσει νά ἀποκρύψει τήν ἀληθινή του ταυτότητα, τήν ὁποία ὅμως θά γνωρίσουν οἱ νήφοντες, ἐπαναλαμβάνοντας ἔτσι τήν ἴδια θέση τήν ὁποία διατυπώνει καί ὁ Ἅγιος Ἀρέθας.
Τό ἴδιο λέγει καί ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος, ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι ἐνῶ οἱ νήφοντες θά ἔχουν ἀντιληφθῆ τήν παρουσία τοῦ Ἀντιχρίστου, οἱ ἄλλοι ὄχι μόνον δέν θά τό ἔχουν ἀντιληφθῆ, ἀλλά καί θά θεωροῦν τρελλούς ὅσους θά τό ὑποστηρίζουν.
Τό ἴδιο λέγει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης σημειώνοντας ὅτι πρίν ἀκόμη λάβει τό τελικό σφράγισμα, σφραγισμένος ἀπό τόν ἀντίχριστο θεωρεῖται καί αὐτός ὁ ὁποῖος δέχεται νά αὐτοπροσδιορίζεται ἀπό τό δαιμονικό του σύστημα πού ὑπάρχει σέ κάθε ἐποχή[11]. Ὁ αὐτοπροσδιορισμός τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό σύστημα τοῦ ὑπερυπολογιστοῦ τῶν Βρυξελλῶν, ἀλλά καί τοῦ εὑρύτερου ἠλεκτρονικοῦ συστήματος ὅλων τῶν κρατικῶν ἀνά τόν κόσμο ὑπερυπολογιστῶν καί τῆς παγκόσμιας μεταξύ των διασύνδεσης, καταγραφῆς καί παρακολούθησης τῶν ἀνθρώπων, εἶναι αὐτό ἀκριβῶς τό ὁποῖο ἀπαιτεῖται σήμερα ἀπό τήν Κυβέρνηση, τήν ὥρα πού ἐπιβάλλει ὑποχρεωτικά τόν προσωπικό ἀριθμό καί τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα!
Ὅλοι οἱ Ἅγιοι ὁμιλοῦν γιά δόλο τόν ὁποῖο θά χρησιμοποιήσει ὁ ἀντίχριστος γιά νά ἐξαπατήσει τούς ἀνθρώπους, ὥστε νά μήν τόν ἀντιληφθοῦν. Ὅταν πλέον θά τούς ἔχει θέσει ὑπό τόν ἔλεγχόν του μέσῳ αὐτῶν πού θά τούς ἔχει ἤδη δώσει γιά νά αὐτοπροσδιορίζονται, (π.χ. ψηφιακήth ταυτότητα, προσωπικό ἀριθμό), τότε δηλαδή πού δέν θά μποροῦν νά τοῦ ξεφύγουν, τότε θά ἀπαιτήσει νά τά ἐπιβάλλει αὐτά καί μέσα στό ἀνθρώπινο σῶμα (δεξί χέρι ἤ μέτωπο) καί νά τόν προσκυνήσουν.
Αὐτό τό ὁποῖο ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τονίζουν εἶναι ὅτι, ὅποιοι ἔχουν τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτοί θά καταλάβουν τό σχέδιο τοῦ Ἀντιχρίστου καί δέν θά ἐξαπατηθοῦν.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος κάνοντας λόγο γιά τόν ὑπερυπολογιστή τῶν Βρυξελλῶν καί ἐξηγῶντας μέσα ἀπό αὐτόν τό σχέδιο τοῦ Ἀντιχρίστου, κατέστησε σαφές ὅτι ἀναμένουμε ἄμεσα τήν ἐκδήλωση τῆς παρουσίας του, τό ἔργο τοῦ ὁποίου ὁ Ἅγιος Παΐσιος περιέγραψε ὡς ἑξῆς: «Ὅλα σχεδόν τά κράτη τά ρουφάει τό θηρίο τῶν Βρυξελλῶν μέσα ἀπό τό 666».
Δέν ἔχει ἑπομένως νόημα νά ἀναζητεῖ κανείς ἀλλοῦ τό 666, ὅσο καί ἄν ὑπάρχει καί σέ πολλά ἄλλα, ἐφόσον ὑπάρχει καταρχήν στό ἴδιο τό θηρίο τῶν Βρυξελλῶν, τό ὁποῖο λειτουργεῖ μέ βάση αὐτόν ἀκριβῶς τόν ἀριθμό. Ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νά δώσει ἑαυτόν ἔτσι ὥστε νά αὐτοπροσδιορίζεται μέσα ἀπό αὐτό τό θηρίο, καί ἤδη ἔχει ἀποδεχθῆ τόν ἀριθμό τοῦ θηρίου.
Σημειωτέον ὅτι ἡ ἀρχαία καί κατά συνέπειαν μόνη ὀρθή διατύπωση τοῦ κειμένου τῆς Ἀποκαλύψεως πού ἀναφέρεται στό χάραγμα καί τόν ἀριθμό καί τό ἀγοράζειν καί πωλεῖν, ἔχει ὡς ἑξῆς:
«εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, ἤ τό ὄνομα τοῦ θηρίου, ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἐνῶ εἶναι πλήρως ἐπιλήψιμος ἡ παρακάτω γραφή, ἀπό τήν ὁποία ἔχει ἀφαιρεθῆ τό πρῶτο διαζευκτικό ἤ: «εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ»(8).
“Όταν οἱ ἄνθρωποι σφραγισθοῦν ἀπ’ τὸν Ἀντίχριστο, θὰ πᾶνε σ’ αὐτὸν πεινασμένοι
(8) Ἀποκ. 13, 17
καὶ διψασμένοι καὶ θὰ τοῦ ποῦν: «Ὁρίστε, ἐμεῖς σὲ προσκυνήσαμε καὶ δεχθήκαμε τὸ σφράγισμα σου· ἐπειδὴ πολὺ πεινᾶμε, δῶσε μας τώρα νὰ φᾶμε καὶ νὰ πιοῦμε. Μετέτρεψε σὲ εὐωδία τὴ δυσοσμία τῆς θάλασσας, ἐπειδὴ πεθαίνουμε. Πρόσταξε νὰ τρέξουν νερὸ τὰ πηγάδια. Κάνε τὸν οὐρανὸ νὰ ρίξει βροχὴ καὶ τὴ γῆ νὰ καρποφορήσει· ἀπομάκρυνε ἀπὸ ἐμᾶς τὰ ἀνθρωποφάγα θηρία, ἐπειδὴ ὅλοι ἀπὸ σένα περιμένουμε γιὰ νὰ ἐπιζήσουμε». Ἐκεῖνος τότε ἄσχημα θὰ τοὺς ἀπαντήσει καὶ θὰ τοὺς πεῖ: «Ἀπὸ ποῦ νὰ σᾶς προσφέρω ἐγὼ ψωμί; Ποῦ νὰ βρῶ νερὸ καὶ κρασί; Μήπως εἶμαι ἐγὼ Θεὸς γιὰ νὰ σᾶς τὰ δώσω; Ἡ γῆ δὲ δίνει καρπούς, ὁ οὐρανὸς δὲ βρέχει, ἀπὸ ποῦ νὰ βρῶ ἐγὼ φαγητὸ νὰ σᾶς δώσω; Δῶστε μου κι ἐσεῖς».
Μόλις οἱ ἄνθρωποι ἀκούσουν αὐτὰ ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο, θὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀντίχριστος καὶ θὰ κλάψουν ἀπαρηγόρητοι χτυπῶντας μὲ δύναμη τὸ στῆθος καὶ τὸ πρόσωπό τους, ἀφοῦ θὰ ἔχουν καταλάβει ὅτι ξεγελάστηκαν καὶ ἀπατήθηκαν ἀπ’ αὐτόν. Ἀργότερα οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀναρωτηθοῦν: «Γιατί δὲν ἀκούσαμε τὶς Ἅγιες Γραφές; Αὐτὰ δὲ παράγγελναν τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας; Πῶς παραπλανηθήκαμε; Πόσες φορὲς δέ μᾶς τὰ δίδασκαν αὐτὰ στὴν Ἐκκλησία; Πῶς σφραγιστήκα-
με;» (Ἅγιος Ἰππόλυτος Ρώμης).
Βασικό κοινό στοιχεῖο τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας καί τοῦ χαράγματος τῆς αποκαλύψεως.ἡ πνευματική καί ἡ ὑλική διάσταση τοῦ χαράγματος. Ὁ ρόλος τῆς πανδημίας τῶν ἐμβολίων σέ σχέση μέ τό χάραγμα
Δέν λέει ἡ Ἀποκάλυψη ὅτι χωρίς τό χάραγμα τοῦ θηρίου, ἤ τό ὄνομα τοῦ θηρίου, ἤ τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματός του, δὲν θὰ μπορεῖτε νὰ ἀγοράζετε καί νά πωλεῖτε;(9) Δέν μᾶς δίνει ἑπομένως ἡ Ἀποκάλυψη ἕνα χαρακτηριστικό στοιχεῖο τῆς ταυτότητος, πού ἡ Ἀποκάλυψη ὀνομάζει χάραγμα, τήν ὁποία ταυτότητα μᾶς ἀναγκάζουν νά λάβουμε, ἐνῶ μέσῳ αὐτοῦ τοῦ χαρακτηριστικοῦ στοιχείου θά ἀντιληφθοῦμε, θά διακρίνουμε, ὡς νήφοντες, αὐτόν πού θά κρύπτεται πίσω ἀπό τήν ταυτότητα αὐτή; Αὐτό τό στοιχεῖο τῆς ταυτότητας πού μᾶς δείχνει τόν ὑποκρυπτόμενο Ἀντίχριστο, θά εἶναι, μεταξύ ἄλλων, καί τό ἀγοράζειν καί πωλεῖν. Ἄλλα στοιχεῖα πού δέν ἀναφέρονται ἀμέσως στήν Ἀποκάλυψη, ἀλλά δείχνουν τό γενικότερο πνεῦμα τοῦ διαβόλου πού ἀναζητεῖ τρόπους ἐκβιασμοῦ, προκειμένου νά ἐξασκήσει πίεση πάνω μας, τά ἀντιλαμβανόμαστε ἤδη ὅτι ὑπάρχουν, ὅπως εἶναι τό νά μήν μπορεῖς νά ταξιδέψεις, στερούμενος τό διαβατήριο, καί πολλές ἄλλες ἀπαγορεύσεις καί περιορισμούς, πού θά κάνουν τούς ἀνθρώπους νά νοιώθουν ἐξαιρετικά πιεσμένοι ἀπό τά ἐπιβαλλόμενα στούς διαφωνοῦντας μέτρα, ὥστε νά ἀναγκάζονται νά ὑποκύψουν.
Γιά ποιό λόγο καί ὑπό ποίαν ἔννοιαν τό χάραγμα νοεῖται ὡς ταυτότητα ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης καί ἡ ταυτότητα ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης ὡς χάραγμα; Τό χάραγμα σημαίνει κάτι τό ὁποῖο δίδεται σ᾿ αὐτόν ἐπί τοῦ ὁποίου ἀσκεῖται κυριότητα, ἑπομένως διακυβέρνηση. Οἱ κύριοι τῶν δούλων ἔβαζαν πάνω στούς δούλους τους ἕνα σημάδι ἐμφαῖνον τόν κύριον τοῦ δούλου, τό ἀφεντικό του. Ὁ δοῦλος, ἔστω καί ἄν ἀπεδίδρασκε ἀπό τόν κύριόν του, διά μέσου τοῦ χαράγματος πού ἔφερε ἐπί τοῦ σώματός του, μποροῦσε νά προσδιοριστῆ ὄχι μόνο ὡς δοῦλος πού ἀνήκει σέ κύριο, ἀλλά καί ὅτι ἀνήκει στόν δεῖνα συγκεκριμένο κύριο, τοῦ ὁποίου τό χάραγμα φέρει.
(9) Ἀποκ. 13, 17
Ἕνα ἔγγραφο τοῦ κράτους φέρει πάνω του τήν σφραγῖδα τοῦ κράτους, καί ἔτσι ἀποδεικνύεται, πιστοποιεῖται, σέ ποιόν ἀνήκει τό ἔγγραφο αὐτό. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί φέρουμε ὄχι ὁρατήν, ἀλλά ἀόρατον σφραγίδα, ἡ ὁποία βεβαιώνει ὅτι ἀνήκουμε στόν Χριστόν. Αὐτήν τήν ἀόρατον σφραγῖδα τήν ἐπιθέτει ἐφ᾿ ἡμᾶς τό Ἅγιον Πνεῦμα καί νοεῖται ὡς δωρεά. Τήν ὥρα πού μετά τήν βάπτισιν εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χριόμεθα, ἡ φράσις διά τῆς ὁποίας ὁμολογεῖται τό μυστήριον τῆς χρίσεως εἶναι· «Σφραγίς Δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν». Τό χάραγμα εἶναι σφράγισμα. Προτιμᾶται στήν Ἀποκάλυψη ἡ χρήση τοῦ ὅρου χάραγμα, ἀντί τῆς λέξεως σφράγισμα, διότι ἐπιλέγεται ἡ λέξις σφράγισμα γιά νά χαρακτηρίζει αὐτούς πού ἐσφαγίσθησαν ὑπό τοῦ Χριστοῦ. Προτιμᾶται ὅμως ἐπίσης ἡ λέξη χάραγμα γιά τήν ὑπό τοῦ Ἀντιχρίστου σφράγιση ὅσων θά μπορέσει νά σφραγίσει, ἐπειδή ἡ λέξη χάραγμα ἐτυμολογικά παραπέμπει στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο σφράγιζαν ὄχι μόνον ἀνθρώπους, ἀλλά καί ζῶα. Γιά νά ἀποτυπωθῆ ἐπί τοῦ δούλου ἤ ἐπί τοῦ ζώου ἡ σφραγίδα τῆς ἰδιοκτησίας, χρησιμοποιοῦσαν πυρωμένο σίδερο.
Στήν περίπτωση τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο σήμερα θά ἐπιχειρήσει ὁ διάβολος διά τοῦ ἀντιχρίστου νά σφραγίσει ὅσους ὑποκύψουν στόν ἐκβιασμό του καί δελεασθοῦν ἀπό τίς ὑποσχέσεις του, οἱ Ἅγιοι μᾶς ἔχουν πῆ ὅτι θά εἶναι οἱ ἀκτίνες λέηζερ. Ἡ σφράγιση μέ τίς ἀκτίνες λέηζερ, ἐνῶ δέν εἶναι ἄμεσα ὁρατή, εἶναι ὅμως ὑλική, σέ ἀντίθεση μέ τό σφράγισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού εἶναι ὄχι μόνον ἀόρατο ἀλλά καί ἄϋλο. Ἡ πρώιμη φάση χαράγματος ἐννοεῖται ὑπό δύο ἔννοιες, καί πνευματικῶς καί ὑλικῶς. Τό πνεῦμα τῆς ἀποστασίας ὡς πνεῦμα πονηρό ἐνεργεῖ μέσα στίς ψυχές ἀπομακρύνοντας αὐτές ἀπό τόν Χριστόν καί τίς προετοιμάζει γιά νά δεχθοῦν τό τελικό χάραγμα. Ἀναφερόμενος ὁ Κύριος σ᾿ αὐτόν πού ἀντιτίθεται στήν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ καί ἐπιζητεῖ νά θέσει πάνω στίς ψυχές ἀντί τοῦ Χριστοῦ τήν δική του κυριότητα ἐπί τῶν ἀνθρώπων, τόν προσδιορίζει:
α) ὡς αὐτόν ὁ ὁποῖος θά ἔλθει «ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ»(10), στό ὄνομα δηλαδή τῆς δικῆς του αὐτοεξουσίας, ἐνῶ ὁ Κύριος ἔρχεται ἀπεσταλμένος ἀπό τόν Πατέρα, στό ὄνομα ἑπομένως τοῦ Πατέρα καί ὄχι στό ὄνομα τό δικό Του καί
β) ὡς «Μαμωνᾶ», λέγοντας ὁ Κύριος σ᾿ ἐμᾶς καί σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅτι «οὐ δύνασθε δυσίν κυρίοις δουλεύειν» καί ἀμέσως μετά «οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν
καί Μαμωνᾶ»(11), ἐξηγῶντας μέ αὐτόν τόν τρόπο ὅτι ὁ ἕνας Κύριος, ὁ μόνος Ἀληθινός Κύριος εἶναι ὁ Θεός, ἐνῶ ὁ ἄλλος κύριος, αὐτός πού διεκδικεῖ τίς ψυχές, ἐνῶ δέν τοῦ ἀνήκουν, εἶναι ὁ διάβολος πού ἐνεργεῖ ὡς μαμωνᾶς, δηλαδή ὡς χρῆμα. Τοῦτος ὁ λόγος τοῦ Κυρίου διά τοῦ ὁποίου περιγράφει αὐτόν πού θά ἀντιταχθῆ στόν Θεόν ἁρπάζοντας τίς ψυχές ἀπό τόν Χριστόν διά μέσου τοῦ χρήματος, μᾶς παραπέμπει σέ ὅσα γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη περί τοῦ τρόπου τόν ὁποῖον θά χρησιμοποιήσει ὁ διάβολος γιά νά μπορέσει νά ἀποσπάσει ἀπό τίς ψυχές τήν συγκατάθεσή τους ὥστε νά ἀποδεχθοῦν τό χάραγμά του, πού εἶναι ὁ ἐκβιασμός, πού ὡς πνεῦμα πονηρό θά ἀσκεῖ διά τοῦ ψευδοπροφήτου καί πρίν ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐκβιασμός τοιούτου χαρακτῆρος, ὥστε νά μπορεῖ νά ἐξαπατᾶ τίς ἐξαρτώμενες
ἀπό τό ἀγοράζειν καί πωλεῖν ψυχές.
(10) Ἰωά. 5, 43
(11) Ματθ. 6, 24
Μέ ἀφορμή τήν διαβολική σύμπτωση τῆς ἐπιβολῆς τῶν ταυτοτήτων πού ἀκολουθεῖ ἀμέσως μετά τήν ἐπιβολή τῶν ἐμβολίων κόβιντ-19 καί ἐπίσης τό γεγονός ὅτι ἡ θέσπιση τῆς Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης καί τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ ξεκίνησε τήν ἴδια περίοδο καί ὁρίστηκε γιά τήν πενταετία 2020-2025, μᾶς ὁδηγεῖ στό νά θεωρήσουμε δεδομένο ὅτι ἡ «πανδημία» μέ τούς ἐγκλεισμούς καί τίς ἀπαγορεύσεις λειτούργησαν ὡς ψυχικά καί σωματικά κατασταλτικά στίς ἀνθρώπινες δυνάμεις κι ἀντιστάσεις, ἐνῶ τά ἐμβόλια ὡς πρόβα χαράγματος. Δεδομένου ὅτι τό κράτος τά εἶχε τοποθετήσει παράλληλα, ἀλλά καί ἀλληλένδετα τό ἕνα μετά τό ἄλλο τόσο νομοθετικῶς, ὅσο καί χρονικῶς. Πέραν ὅμως τούτου, τά ἐμβόλια μποροῦν νά θεωρηθοῦν πρώιμη φάση χαράγματος καί γιά τούς ἑξῆς ἐπίσης λόγους:
α) Ἐμφανίστηκαν στήν ἀρχή ὡς κάτι τό προαιρετικό κι ἔπειτα ἐπεβλήθησαν ὡς κάτι τό ὑποχρεωτικό, ὅπως ἀκριβῶς βλέπουμε ὅτι γίνεται καί μέ τίς ταυτότητες τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης καί τόν προσωπικό ἀριθμό. Ἡ βία, ἡ ὑποχρεωτικότης, ἀλλά καί ἡ δόλιος προσπάθεια ἐξαπατήσεως τῶν ἀνθρώπων γιά νά κάνουν τά ἐμβόλια, ἀποδίδεται πλήρως καί στίς ταυτότητες ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνη σης καί στόν προσωπικό ἀριθμό. Ἐκβιασμός ὅμως καί ἐξαναγκασμός ἀποτελοῦν χαρακτηριστικά τῆς παρουσίας τοῦ διαβόλου, τοῦ πνεύματος τοῦ ἀντιχρίστου, πού δέν ἀνέχεται τήν ἐλευθερία καί τό αὐτεξούσιον τό ὁποῖον ὁ Θεός ἔχει χαρίσει
στούς ἀνθρώπους καί προσπαθεῖ μέ δόλο, μέ βία καί μέ ἐξαναγκασμό νά καταστήσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων ὑποχείριες στήν ἐξουσία του, παράλληλα καί μέ τήν προσπάθειά του νά θέσει τό χάραγμά του καί ἐπί τῶν σωμάτων τους.β) Αὐτήν τήν διπλή ἐνέργεια τῶν ἐμβολίων τόσο στήν σφαῖρα τοῦ σώματος ὅσο καί
στήν σφαῖρα τῆς ψυχῆς, γνωρίζουμε ὅτι σέ κάποιους ἀπό τήν ἀρχή ἦτο γνωστή ἤ ἔγινε ἀντιληπτή, ἐνῶ γιά τούς ὑπόλοιπους ἔγινε γνωστή ἐκ τῶν ὑστέρων, ἄν καί ὑπάρχουν κι αὐτοί πού ἀκόμη δέν θέλουν νά τήν δοῦνε. Γνωρίζουμε τώρα μετά βεβαιότητος, ὅσον ἀφορᾶ τόν τρόπο παρασκευῆς τῶν ἐμβολίων, ὅτι προέρχονται ἀπό τήν ἐπεξεργασία ζώντων ἀνθρωπίνων ἐμβρυϊκῶν ἱστῶν (κυτταρικές σειρές), οἱ ὁποῖοι ἀφαιροῦνται ἀπό ζῶντα ἀνθρώπινα ἔμβρυα, πού στή συνέχεια ἀποθνήσκουν[12]. Γνωρίζουμε ὅτι τήν σφαγήν αὐτήν τῶν ἀνθρωπίνων ἐμβρύων ἔχει νομιμοποιήσει τό κράτος διά νόμου, ὅπως καί τούς «ἐπιστήμονες-ἰατρούς» πού ἐκτελοῦν ἐκτρώσεις σφαγιάζοντας ἀνθρώπινα ἔμβρυα, καθώς καί τίς ἐγκύους πού ἀποφασίζουν νά κάνουν ἔκτρωση. Πρακτικά αὐτό σημαίνει ὅτι ὅσοι ἔλαβαν μέσα στό σῶμα τους τά ἐμβόλια, μολύνθηκαν πνευματικῶς διά τῆς ἠθικῆς, ἀκόμη καί ἐν ἀγνοίᾳ, γινόμενοι συνένοχοι σέ ἕνα παγκόσμιο ἔγκλημα σφαγῆς ἑκατομμυρίων ἐμβρύων ἐτησίως. Γενικῶς, ἐν σχέσει μέ τήν περίοδο τῆς πανδημίας τοῦ ἰοῦ κορῶνα καί μέ τά ἐμβόλια ὑπάρχει ἕνας σατανικός παραλληλισμός μέ τό χάραγμα. Ὅπως ἐπιδιώχθηκε τό 2020 νά ἐπιβάλλουν τά ἐμβόλια στούς ἀνθρώπους, στήν ζωή καί στό σῶμα τους, διαφορετικά ἀποκλείονταν ἀπό τήν κοινωνία (π.χ. τήν ἐργασία τους) καί δυσχεραίνονταν σχεδόν ὅλες οἱ φυσιολογικές καθημερινές δραστηριότητες ὑπό κανονικάς συνθῆκας (π.χ. ἐκκλησιασμός, σχολική ζωή, μετακινήσεις, ψυχαγωγία, διά ζώσης ἐπικοινωνία τῶν ἀνθρώπων κ.λ.π.), ἔτσι κάνουν κι ἀπό τό 2023 πού κόπασε τό θέμα τῆς πανδημίας καί τῶν ἐμβολίων κι ἔλαβαν τήν βαρύτερη σκυτάλη ἡ ἠλεκτρονική ταυτότητα καί ὀ προσωπικός ἀριθμός. Θέλουν νά τά ἐπιβάλλουν στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων ὡς ὑποχρεωτικά, εἰδάλλως πάλι θά ἀποκλεισθοῦνε ἀπό τήν κοινωνία καί θά γίνει δυσχερής ἤ κι ἀδύνατη αὐτή τή φορά ἡ κάθε ἐξυπηρέτηση στήν ζωή τους, δηλαδή ἡ διαβίωση καί ἡ ἐπιβίωσή τους, μέχρι νά ἐπιχειρηθεῖ τό χάραγμα καί μέσα στό ἀνθρώπινο σῶμα (δεξί χέρι ἤ μέτωπο), ὅπως ἐπιχειρήθηκε καί μέ τό ἐμβόλιο. Ὁπότε, δὲν εἶναι τυχαῖο πώς ὁ ἰός τῆς παγκόσμιας πανδημίας λεγόταν ἰὸς κορῶνα, δηλάδή ὁ βασιλιὰς τοῦ κόσμου (μεταφορική προτύπωσις τοῦ θηρίου καί ἐπερχομένου παγκόσμιου βασιλιά Ἀντιχρίστου).
Ὑπῆρξε μία μορφή προετοιμασίας καί πρόβας γιά τήν δεινότερη φάση χαράγματος, δηλαδή τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας και τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, πού κι αὐτά μέ
τήν σειρά τους θά ὁδηγήσουν στό τελικό χάραγμα τῆς Ἀποκαλύψεως στό σῶμα (δεξί χέρι ἤ μέτωπο). Ἐν ὀλίγοις, ἀποκαλύπτεται πώς ὑπό τήν μορφήν τῆς σαλαμοποιήσεως, δηλαδή βαθμηδόν καί μεθοδικά, προπονοῦν καί κάμπτουν τίς ψυχικές, σωματικές καί πνευματικές ἀντιστάσεις τῶν ἀνθρώπων ἐπί τά ἔσχατα τῶν ἐσχάτων χείρρω, δηλαδή γιά τήν ἐποχή τοῦ τελικοῦ Ἀντιχρίστου.
Χριστός ἤ Ἀντίχριστος;
Τί ἐπιλέγει ὁ ἄνθρωπος, τόν Χριστόν ἤ τόν Ἀντίχριστο;
Ἐπιλέγει ὁ ἄνθρωπος τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ, Αὐτόν πού σηκώνει πάνω Του τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου ἤ τό θηρίον;
Ἐπιλέγει ὁ ἄνθρωπος νά φυλάξει τό χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ὁ Θεός Πατέρας χαρίζει σέ ὅσους πιστεύουν στόν Υἱό Του καί βαπτίζονται τό εἰς Χριστόν
βάπτισμα εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Τί ἐπιλέγει ὁ ἄνθρωπος; Χρῖσμα ἤ χάραγμα; Ὄνομα ἤ ἀριθμό;
Διότι ὁ Ἀντίχριστος θά προσπαθήσει κρυμμένος πίσω ἀπό τό θηρίον τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας νά σέ ἐξαπατήσει νά δεχθεῖς τό χάραγμά του, τώρα διά μέσου τῆς ταυτότητας καί τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, τά ὁποῖα σέ ἀναγκάζει νά πάρεις, χωρίς νά ἀντιληφθεῖς ὅτι σέ ἐξαπατᾶ.
Τί ἐπιλέγεις;
Νά μείνεις ἑνωμένος ὡς πρόσωπο μέ τόν Χριστό πού ἑνώνει διά τοῦ βαπτίσματος τό ὄνομά σου μέ τό δικό Του Ὄνομα, ἤ δέχεσαι τόν ἀριθμό πού τό θηρίον σοῦ ἔχει
ἑτοιμάσει νά πάρεις, ἕναν ἀριθμόν ἑνωμένον μέ τόν δικό του ἀριθμό, δηλαδή τόν 666 ἐπισφραγισμένον στά τσιπάκια τῆς ταυτότητας τῆς Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης, πάνω στήν ὁποία θά ἀναγραφεῖ ὑποχρεωτικά καί ὁ προσωπικός σου ἀριθμός[13] καί μέ τά ὁποῖα ἀριθμοποιεῖσαι κι ἐσύ καί ταυτοποιεῖσαι;[14]
Ὅλα ἀνήκουν στόν Θεόν.
Ὁ διάβολος θέλει ὅλα τά τοῦ Θεοῦ νά τά σφετεριστεῖ, πράγματα, ζῶα, ἀνθρώπους. Τό θηρίον, ὡς ἐξουσία ἐγκόσμιος καί ἀπολυταρχική, προωθεῖ τό σατανικό θέλημα
χρησιμοποιῶντας γιά τόν δικό του ἀντίθεο σκοπό καί μέ λάθος τρόπο τήν ἐπιστήμη, πού καί αὐτή εἶναι τοῦ Θεοῦ. Ὄχι γιά νά ὠφελήσει, ἀλλά ὡς μισόθεος καί μισάνθρω-
πος πού εἶναι, γιά νά βλάψει. Χρησιμοποιεῖ ἐπί παραδείγματι τήν ἰατρική ἐπιστήμη, γιά σκοπό ἀντίθετο ἀπό τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο τήν ἔδωσε ὁ Θεός. Δηλαδή ἀντί γιά
θεραπεία, τήν διαστρέφει γιά παρενέργειες (π.χ. ἐμβόλια), ἀντί γιά ζωή, τήν διαστρέφει γιά θάνατο (π.χ. ἔκτρωση ἤ ἐμβόλια).
Ὁμοίως, χρησιμοποιεῖ καί τήν τεχνολογία γιά σκοπό ἀντίθετο πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τήν χρησιμοποιεῖ γιά νά δηλώσει μέ αὐτήν τήν κυριότητά του πάνω α) στά
πράγματα, β) στά ζῶα καί γ) στούς ἀνθρώπους καί γιά νά παρακολουθεῖ καί νά ἐλέγχει τούς πάντες καί τά πάντα (π.χ. ὑπερυπολογιστές καί δορυφόρους στό διάστημα). Τήν ἐργαλειοποιεῖ προσπαθῶντας νά ὑποκαταστήσει μάταια τήν πανσοφία καί τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ (π.χ. Τεχνητή δῆθεν «Νοημοσύνη»). Γιά νά τό ἐπιτύχει αὐτό, χρησιμοποιεῖ ἕναν ἀριθμόν, τό 666, πού τόν ἔχει ἐπιλέξει ὡς σφραγίδα κυριότητας καί τόν βάζει παντοῦ ὡς ὑπογραφή του, σέ ὅλα τά ἀγαθά (barcode)[15] καί σέ ὅλες τίς ὑπηρεσίες πού ἀφοροῦν κάθε πτυχή τῆς καθημερινῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου μέσῳ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ συστήματος, ὥστε νά ἐλέγχει τά πάντα καί τούς πάντες,
γιά νά δηλώνει καί νά καυχᾶται ὅτι ὅλα καί ὅλοι τοῦ ἀνήκουν. Αὐτό ἐπιθυμεῖ νά κάνει καί μέ κάθε ἄνθρωπο στήν γῆ, νά τόν σφραγίσει μέ τήν δυσώνυμη ὑπογραφή του (666). Ὁ Ἀντίχριστος, τό θηρίον, δέν μπορεῖ νά ἀπαιτήσει κατοχή ἐπί ἑνός ἀνθρώπου, ἄν ἐπιθέσει τήν σφραγίδα του χωρίς συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου. Καλῶς ὅμως γνωρίζει ὅτι κανείς ἄνθρωπος δέν θά δεχόταν τήν βοῦλα τοῦ σατανᾶ, τήν σφραγίδα τοῦ διαβόλου. Χρησιμοποιεῖ λοιπόν τήν ἐπίγεια πολιτική ἐξουσία πίσω ἀπό τήν ὁποία κρύβεται ὁ ἴδιος, αὐτήν τήν ἐξουσίαν πού ὀνομάζεται ἀπό τήν Ἀποκάλυψη «θηρίον», γιά νά πείσει τούς ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τήν ταυτότητα μέ τόν προσωπικό ἀριθμό πού τούς ἔχει ἑτοιμάσει, ἐμφανίζοντάς την ὅτι ὑπηρετεῖ ἕνα καλό σκοπό γιά ὅσους τήν πάρουν. Ὅτι θά παρέχει ἀσφάλεια, εὐκολία σέ κάθε ὑπηρεσία κι ὅτι θά πατάξει τήν γραφειοκρατία. Ποιά εἶναι τά χαρακτηριστικά τῆς βοῦλας τοῦ σατανᾶ; Θά εἶναι ταυτότητα Διακυβερνήσεως, δηλαδή ταυτότητα, διά τῆς ὁποίας θά δηλώνεται ἐπί τοῦ ἀνθρώπου, ἡ κυριότητα τοῦ θηρίου, ἡ ἐξουσία τοῦ θηρίου ἐπάνω του. Καί θά εἶναι ἐπίσης μία ταυτότητα διά τῆς ὁποίας θά μπορεῖ τό θηρίον νά ἀσκεῖ τήν ἐξουσία του ἐπί τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου πού δέχθηκε νά τήν πάρει, ὄχι διότι ἤθελε νά φέρει ἡ ταυτότητά του τό χάραγμα, δηλαδή τήν βοῦλα τοῦ σατανᾶ, ἀλλά διότι δέν βρέθηκε σέ πνευματική νήψη κι ἑτοιμότητα γιά νά τήν ἀποφύγει καί διότι βρέθηκε σέ ἀδυναμία νά τήν ἀρνηθεῖ, προκειμένου νά μήν στερηθεῖ τίς κοσμικές εὐκολίες καί τά ὑλικά ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου. Ἀπαραίτητη φροντίδα τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἦτο νά καταστήσει τούς πιστούς ἕτοιμους νά ἀντιληφθοῦν τόν Ἀντίχριστο καί νά ἀρνηθοῦν τήν σφραγίδα του, καθώς καί νά τούς διαφωτίζει ὥστε νά ἀντιλαμβάνονται τήν ὕπουλη μεθόδευση μέ τήν ὁποία ἐνεργεῖ τό ἀντίχριστο πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, καθώς καί τίς παγίδες πού στήνει μέ σκοπό νά ρίξει μέσα σέ αὐτές ὅσους περισσότερους ἀπροετοίμαστους γιά τήν σωτηρία τους ἀνθρώπους δύναται, ἕως τελικῶν ἐσχάτων.
Ἐξ ὅσων γνωρίζουμε, τό πρῶτο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης τό ὁποῖο γράφτηκε, εἶναι ἡ Α΄ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή. Καί βλέπουμε σ’ αὐτό τήν φροντίδα τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου νά βρίσκονται οἱ πιστοί σέ ἑτοιμότητα πνευματική, σέ νήψη καί ἐγρήγορση. Εἶναι μάλιστα ἰδιαίτερα ἀφυπνιστική ἡ ὑπόδειξή του ὅτι ἔρχεται ξαφνική
καταστροφή στούς ἀνθρώπους πού λένε ὅτι ἔχουμε εἰρήνη καί ἀσφάλεια. Στήν Β΄ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καταγράφει τά σχετικά μέ
τόν Ἀντίχριστο, ὑπενθυμίζοντας στούς Θεσσαλονικεῖς ὅτι τούς τά ἔλεγε τότε πού ἦτο μαζί τους, τότε δηλαδή πού τούς κήρυξε τό Εὐαγγέλιον καί ἔγιναν Χριστιανοί. «Οὐ
μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;»(12). Ἄρα, εὐθύς ἐξ ἀρχῆς πού ἐγίνετο κάποιος Χριστιανός, ἔπρεπε νά γνωρίζει ποιό
(12) Β΄ Θεσ.. 2, 5
ἦταν τό σχέδιο τοῦ διαβόλου ἐν σχέσει μέ τόν Ἀντίχριστο καί μέ ποιές μεθοδεύσεις θά πλανοῦσε ὁ Ἀντίχριστος τούς ἀνθρώπους γιά νά τόν ἀκολουθήσουν. Λέγει λοιπόν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι θά παρουσίαζε τόν ἑαυτόν του ὡς θεόν «ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός»(13).
Κατά συνέπειαν αὐταπατῶνται, καί μάλιστα ἀπόλυτα, ὅσοι ἔχουν τήν ἐντύπωση ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θά λέει γιά τόν ἑαυτόν του αὐτά πού θά τόν ἀποκαλύπτουν καί θά
ἀποδεικνύουν ὅτι αὐτός εἶναι τό θηρίον, τό ὁποῖον ἐνεργεῖ μέ τήν δύναμη τοῦ σατανᾶ. Τό ἴδιο βεβαίως λέγει περί τοῦ Ἀντιχρίστου ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.
Λέγει περί τοῦ ἀντιχρίστου ὅτι θά ἐμφανίζεται ὡς δῆθεν Χριστός (Μεσσίας) καί ὅτι πολλούς θά πλανήσει. Ἄρα θά ἐμφανίζεται ὡς καλός καί ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος
Παῦλος ὅτι καθώς θά ἐνεργεῖ μέσα του ὁ σατανᾶς, θά ἐξαπατᾶ τούς ἀνθρώπους μέ τήν δύναμη πού θά διαθέτει καί μέ αὐτά πού θά κάνει («σημεῖα καί τέρατα»), προκαλῶντας στούς ἀνθρώπους θαυμασμό. «Οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ› ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους, καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις»(14). Περί αὐτοῦ τοῦ θαυμασμοῦ πού θά ἔχουν οἱ ἄνθρωποι στό πρόσωπο του, λέγει καί ἡ Ἀποκάλυψη. Θά λένε, λέει, οἱ ἄνθρωποι: «Ποιός εἶναι σάν τό θηρίο;». Ἀπό ποιούς ὅμως θά γίνεται ἀποδεκτός, ἐνῶ θά τούς ἐξαπατᾶ μέ ἔργα ἀδικίας; Σέ ποιούς θά γίνονται τά ψεύδη του πιστευτά; Σ᾿ αὐτούς πού τελικά εἶναι γιά νά χαθοῦν, «ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις». Γιατί; Τήν ἀπάντηση τήν δίνει πάλι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ἀνθ› ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει, ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ› εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ»(15). Ἐπειδή δέν δέχθηκαν μέσα τους τήν ἀγάπη τῆς ἀλήθειας, πού φέρνει τήν σωτηρία, γι᾿ αὐτό ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ἐνεργεῖ μέσα τους πνεῦμα πλάνης, ὥστε νά πιστέψουν τό ψέμμα σάν ἀλήθεια, διότι μέσα στή Θεία Οἰκονομία, προβλέπεται νά καταδικαστοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δέν ἐπίστευσαν στήν ἀλήθεια, ἀλλά ἐπέμεναν ἀμετανόητα σέ ἔργα ἀδικίας, διότι τούς ἄρεσε τό νά ἁμαρτάνουν, νά ἐπιμένουν στήν παράβαση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀθέτηση τῆς θεϊκῆς δικαιοσύνης.
«Νῦν κρίσις ἐστί τοῦ κόσμου τούτου»(16).
Τί σημαίνει αὐτό γιά μᾶς σήμερα;
Πῶς κρίνεται τώρα ὁ καθένα μας;
Κρίνεται μέ βάση τήν ἐπιλογή του: Χριστός ἤ Ἀντίχριστος;
Τέλος καί τῷ θεῷ δόξα
