ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ;

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ποιός είναι ο αληθινός εαυτός μας; Είναι το σώμα μας; Είναι οι αισθήσεις μας;  Είναι οι γνώσεις μας για τον εαυτό μας; Είναι οι εμπειρίες μας; Είναι οι αναμνήσεις μας; Είναι ο χαρακτήρας μας; 

Γιατί είναι τόσο σπουδαίο ο άνθρωπος να γνωρίζει τον εαυτό του; Γνωρίζω τον εαυτό μου δεν είναι το ίδιο να γνωρίζω για τον εαυτό μου. Γνωρίζουν για τον εαυτό μας οι άλλοι. Εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας από τις πληροφορίες αυτών που γνωρίζουν για εμάς. Δεν εννοούμε αυτό "γνώση του αληθινού εαυτού μας. Γνωρίζω για τον εαυτό μου σημαίνει γνωρίζω τα εξωτερικά του στοιχεία. 

  Είναι γνωστό το ρητό  "αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου". Αυτό σημαίνει ότι κανένας δεν μπορεί να δει την ψυχή του. Μόνο ο Θεός βλέπει την ψυχή. "Ο Θεός ετάζει νεφρούς και καρδίας"

Εμείς βλέπουμε την εικόνα του Θεού στην ψυχή μας. Μας δίνει χαρά να βλέπουμε την εικόνα του Θεού στην ψυχή μας. Αυτό σημαίνει ο στίχος του ψαλμού του Δαβίδ, "εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην". 

Χαιρόμαστε όταν βλέπουμε στην ψυχή μας την εικόνα του Θεού, όχι μόνο γιατί η εικόνα του Θεού μοιάζει με εμάς, αλλά και γιατί είναι σημάδι που μας  βεβαιώνει ότι ο Θεός μας αγαπάει. 

Ένας άγιος λέει "είδες άνθρωπο; Είδες το Θεό σου." Αυτό σημαίνει ότι έχοντας ιδεί οι άνθρωποι την εικόνα του Θεού μέσα τους είναι ενωμένοι με τους άλλους. 

Ειναι πικρή η διαπίστωση ότι ο άνθρωπος δεν βλέπει την εικόνα του Θεού μέσα στην ψυχή του. Λέμε τότε γι' αυτόν τον άνθρωπο, "δεν έχει το Θεό του". 

Μόνο ότον βλέπουμε την εικόνα του Θεού στην ψυχή μας, μόνο τότε σκεφτόμαστε σαν σύνολο και μόνο τότε και το σύνολο σκέφτεται ως ένας άνθρωπος. Αυτή είναι η επιθυμητή ενότητα, που στις μέρες μας τείνει να χαθεί. 

Ύστερα από αυτές τις σκέψεις χαίρομαι γιατί δεν είναι αδύνατο να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του, αν έχει δε την εικόνα του Θεού στην ψυχή του. Ο αληθινός εαυτός μας είναι το αρεστό στο Θεό "είναι" μας. 

Αυτό σημαίνουν τα λόγια της Γραφής: 'Ο Θεός ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού.  Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεως η του Θεού και μη εξ ημών. εν παντί θλιβόμενοι αλλ' ου στενοχωρούμενοι (...) διωκόμενοι αλλ\ ουκ εγκαταλειπόμενοι (...) πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματι ημών φανερψθεί." (2Κορ.Δ΄, 6)

mlvardospot.blogspot.com 

 

144. ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΣΙΟΤΙΚΑΣ* Τι χάλευες, τι γύρευες κυρ-Δημητράκη μου 11 11 2016

Ερώτηση κι απάντηση

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Η ερώτηση είναι γιατί φοβήθηκαν οι Μαθητές του Ιησού στην τρικυμία, ενώ είχαν μαζί τους τον Ιησού,  ενώ ήταν ακόμα νωπή η ανάμνηση των άρτων; 

Η ίσια ερώτηση του φόβου προβάλλει και σε εμάς. Εγώ π.χ. αναρωτιέμαι γιατί νιώθω μοναξιά και επιζητώ να βρίσκομαι με άλλους ανθρώπους, αφού πιστεύω ως ορθόδοξος, ότι ο Ιησούς είναι μέσα μου; 

Γιατί δεν μπορώ να μείνω στο δωμάτιό μου, χωρίς να κάνω τίποτε; , Το να μη μπορεί κανείς να μείνέι στο δωμάτιό του λίγα λεπτά της ώρας, χωρίς να κάνει τίποτε, αυτό ο Γάλλος φιλόσοφοςτο θεωρεί τραγωδία της ανθρωπότητας! 

Αφού ο Ιησούς είναι μέσα μου,λοιπόν, κι αφού δεν έχω καμία αμφιβολία γι' αυτό, από πάμπολλα περιστατικά της ζωής μου, γιατί νιώθω μοναξιά; Είναι σπάνιοι αυτοί που νιώθουν καλύτερα μόνοι με τις γάτες τους και τους σκύλους τους!  

 Μήπως δεν αγαπώ πραγματικά; Κάποιος άγιος συνιστούσε στους πιστούς να νικούν το φόβο με την αγάπη. Φοβάστε, επειδή δεν αγαπάτε, έλεγε στους πιστούς που εξομολογούσε. 

Στην ερώτηση γιατί  φοβούμαστε αφού πιστεύουμε ότι ο Ιησούς είναι μέσα μας, η απάντηση είναι ότι η αγάπη στον Ιησού είναι πραγματική μόνο μέσω της αγάπης προς τους άλλους.Η Εντολή αγαπάτε αλλήλους δεν είναι θεωρία, αλλά είναι η ίδια η ζωή του Χριστού. 

Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ιησού προς τους Μαθητές Του: "Έτσι θα γνωρίζουν ότι είστε μαθητές μου, αν αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Η αγάπη μεταξύ μας  είναι αγάπη στον Ιησού.

Άρα, αν θέλουμε να μη νιώθουμε μοναξιά, να έχουμε αγάπη μεταξύ μας. Αυτή είναι η αγάπη στον Ιησού και η επίγνωση ότι ο Ιησούς είναι μέσα μας. Αλλιώς όταν λέμε "αγαπώ τον Ιησού", το λέμε με τα χείλη ενώ η καρδιά μας βρίσκεται μακριά από Αυτόν. 

Η αγάπη είναι χάρισμα του Θεού. Κανείς δεν  έχει αγάπη, αν δεν του δοθεί απ΄ το Θεό. Η ίδια η ζωή δίδεται στον άνθρωπο ως δώρο. Αυτό είναι το μέγιστο μάθημα, να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τη ζωή ως δώρο του Θεού. 

Άλλωστε έτσι μόνο γνωρίζουμε και νιώθουμε χαρά, όταν έχουμε επίγνωση ότι έχουμε μέσα μας την εικόνα του Θεού, την οποία βλέπει ο Θεός και μας αγαπάει. Είδα κάποτε έναν άνθρωπο να νιώθει χαρά και αγαλλίαση, βέβαιος ότι ο Θεός τον γνωρίζει. Με γνωρίζει έλεγε, και έχει μια θέση για μένα στον ουρανό. 

Κάποιος άγιος είπε κάτι αληθινό, ας φαίνεται σαν  αστείο."Υπάρχουν" έλεγε " πολλές μέθοδοι σωτηρίας". "Εγώ την ασθένεια, "ηρετισάμην", εδιάλεξα."

Γιατί διάλεξε αυτός ο άγιος την αρρώστεια, όπως και ο Απόστολος Παύλος που συνιστούσε στους πιστούς να μην αποφεύγουν τις δοκιμασίες. Διάλεξαν την αρρώστια και αισθάνονταν δυνατοί. "Εν ασθενείαις δυνατός ειμί." Η απάντηση είναι ότι στις ασθένειες είχαν ακατάπαυτη μνήμη του Θεού. 

Όταν ρώτησαν ένα γέροντα, ποιό είναι το αίσθημα του σύγχρονου ανθρώπου, απαντησε, ο φόβος.  Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, αποδίδουν το φόβο στην έλλειψη μνημης του Θεού. 

"Εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην " θυμήθηκα το Θεό  και ένιωσα μέσα μου χαρά και αγαλλίαση, γράφει στον ψαλμό του ο Δαβιδ. 

mlvardospot.blogspot.com 

 

Κάθε μέτρα έτρεχα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδουι

Κάθε μέρα έτρεχα έξι χιλιόμετρα στον κάμπο, δίπλα σ΄ένα αρδευτικό κανάλι, από το ορφανοτροφείο της Λάρισας μέχρι το χωριό Φαλάνη, πηγαινα και γυρνούσα επί τριάντα και πλέον χρόνια. Όταν σχολούσε     η υπηρεσία, το μεσημέρι, ενώ οι άλλοι πήγαιναν στα σπίτια τους, για το φαγητό, έγώ έτρεχα μέσα στον ήλιο ή στη βροχή ακόμα και στο χιόνι.  Πολλά μου έχουν συμβεί πραγματικά ή ήταν παραισθήσεις από τον ήλιο στο θεσσαλικό κάμπο.