Μόσχου Λαγκουβάρδου
Δεν γνώριζα γιατί το ιερώτατο μυστήριο της Εκκλησίας ονομάζεται Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Δεν γνώριζα ούτε τη ζωή μου ως ζωή ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας. Την τρίτη της θ' εβδομάδος στη θεία λειτουργία στον Απόστολο ακούμε τα λόγια "πάντες εις εν πνεύμα εποτίσθημεν".
Σε ποιό πνεύμα , άραγε, ποτισθήκαμε; Επιγραμματικά θα αναφέρουμε εδώ στίχους από τα ευαγγελικά και αποστολικά αναγνώσματα: " Επίρριψον επί Κύριον την μέριμνάν σου... ότι Αυτό μέλει περί ημών...ως τέκνα Θεού ενδυθείτε σπλάχνα οικτιρμών..."
Ο Θεός μας χάρισε τον αρραβώνα του Πνεύματος. .. Είναι έμφυτη η κραυγή μας "Αββά, ο Πατήρ". .. Η ζωή μας είναι δώρο. .. Ο Θεός γέννησε μέσα μας το πνευματικό μας σώμα χωρίς να κουραστούμε να το αποκτήσουμε...Ο εαυτός μας είναι το αρεστό στο Θεό "είναι" μας... το αγαθό, το ευάρεστο, το τέλειο."
Μέσα μας να στέλνουμε διαρκώς το νου μας και να διώχνουμε το σαρκικό φρόνημα. Του Ιησού το όνομα, κολληθήτω στην πνοή μας και τίποτε άλλο να προστεθεί στ' αυτό. Δεν είναι ακαταστασίας ο Θεός, αλλά ειρήνης.
Σε κάποιον γνωστό μου που παραπονιόταν, γιατί ο πατέρας του δεν προσφέρει πια τίποτα, του είπα, δεν προσφέρει τον εαυτό του, για να τον αγαπάς και να τον ευχαριστείς για ό,τι έκανε για να σε μεγαλώσει; Δεν ειναι προσφορά αυτή να σου δίνει τη δυνατότητα να νιώθεις ευχαριστία και ευγνωμοσύν και να τον αγαπάς;
Η εποχή που ζούμε είναι δύσκολη όχι μόνο γιατί δεν αγαπάμε αλλά και γιατί δεν υπάρχει ευχαριστία και ευγνωμοσύνη. Δεν την νιώθει κανείς , αν δεν βλέπει τη ζωή του ως δώρο του Θεού. Δεν είναι η εποχή μας της ευχαριστίας και της ευγνωμοσύνης. Όλα είνα εμπόρευμα;
