Πέμπτη 25 Απριλίου 2024

Νοσταλγία που σ' αγαπώ, νοσταλγία!

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Γιατί όταν μας θυμούνται οι φίλοι μας, νιώθουμε ωραία;

Ή όταν έρχεται ένας επισκέπτης στο σπίτι μας, νιώθουμε σαν να ανανεώθηκε το σπίτι μας.

Ο εκ μητρός παππούς μου, ο μακαρίτης Αγγελάκης, εκ Δεσκάτης,
όταν ερχόταν στο σπίτι με κάποιον φιλοξενούμενο, έλαμπε από χαρά.Φαινόταν σαν να μεγάλωνε το ανάστημά του και έδειχνε πιο ψηλός. Το ανάστημά του ήταν μέτριο προς το κοντό. Συνήθως καλούσε το φωτογράφο, τον μακαρίτη Γκοντούλα κι έβγαιναν φωτογραφία στην αυλή.
Γιατί όταν χαϊδεύυν το σκυλάκι μας, το χαϊδεύουμε κι εμείς. Ο παππούς μου είχε ένα πανεμορφο σκύλο, τον "λέοντα". Του τον είχε χαρίσει ένας Εγγλέζος στρατιωτικός, που πέρασε μετα τον πόλεμο απ΄ τη Δεσκάτη.
Ό,τι γίνεται από φιλία βεβαιώνουν ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ένας άνθρωπος σε πολλά πρόσωπα. Όλοι έχουμε την μία ανθρώπινη φύση σε διαφορετικά πρόσωπα. Η ανθρώπινη φύση είναι μία και τα διαφορετικά πρόσωπα είναι μοναδικό το καθένα. Έχω προσέξει πως ό,τι αγαπάμε γίνεται μοναδικό. Ιδίως αν πρόκειται για άνθρωπο. Ευγνωμονώ το Θεό, που έκανε τόσα ωραίες μορφές.
Και κάτι παράξενο που συμβαίνει στους γέρους. Όλοι υποφέρουν από τη δυστυχία οι γέροι υποφέρουν κι από την ευτυχία. Ίσως γιατί οι γέροι νιώθουν πιο έντονα τη νοσταλγία!
Μια φορά έγινε μια έρευνα στη Γαλλία, για το ποιά είναι η ωραιότερη λέξη της Γαλλικής και ήταν η "ΝΟΣΤΑΛΤΖΙ", όπως λένε νομίζω τη νοσταλγία.
Δέκα χρόνια ο Ομηρικός Οδυσσέας πάλευε με τα κύματα από τη νοσταλγία για την Ιθάκη!
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση

Δευτέρα 22 Απριλίου 2024

Περί καθαρισμού των αμαρτιών

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

"Ρύσαι ημάς από του πονηροά."

Νυν ήγγικεν η σωτηρία ή ότε επιστέψαμεν. Η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμθα τα όπλα του φωτός. Ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μή κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ' ενδύσασθε τον Κύριν ΙΗσούν Χριστόν και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας. Τον δε ασθενούντα τη πίστει προλαμβάνεσθε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών." (Ρωμ. ΙΓ)..
Μ' αρέσεουν αυτά τα λόγια από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους. Βοηθάει αυτόν που τα της ειρήνης επιδιωκει και τα της οικοδομής εις αλλήλους.
Ό,τι δε γίνεται εκ πίστεως είναι αμαρτία. Αυτό σημαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο μεφαλώνει το σαρκικό φρόνημα και γίνεται ολοένα πιο δύσκολο να το βγάλουμε από μέσα μας.
Θα μου πείτε γιατί να το βγάλουμε από μέσα μας; Θέλουμε να το βγάλουιμε διότι δεν μας αρέσει να είμαστε δούλοι στα πάθη μας για να τα υπηρετούμε, όπως οι δούλοι υπηρετούν τα αφεντικά τους.

Κυριακή 21 Απριλίου 2024

Η γνώση και η ασκητική πράξη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδοιυ

Όσο προσπαθώ να γνωρίσω τα θεϊκά πράγματα , με την πράξη τόσο δυσκολότερα είναι. Οι Πατέρες λένε δεν υπάρχει γνώση χωρίς πράξη ( ασκητική πράξη). Λένε επίσης ότι πρέπει να αλλάζουμε τη γνώση με τη χάρη.
Ο Ιάκωβος στην επιστολή του γράφει, "πάσαν χαράν ηγήσασθε αδελφοί μου , όταν πειραμοίς περιπέσητε ποικίλοις , γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν". (Ιακ.1,2).
Μερικές φορές μιλώντας για την πίστη, λέω ασυναρτησίες, παρόλο, που οι φίλοι λένε, πως είμαι καλύτερος στον προφορικό λόγο,
Ο Ρίλκε λέει, ,πως πρέπει να αφήνουμε αυτό που θέλουμε να πούμε να μένει λίγο καιρό στο ασυνείδητο και μετά να γράφουμε. Ίσως επειδή τα θεϊκά πράγματα δε λέγονται επιπόλαια, δίχως να τα ζησουμε πρώτα στο πετσί μας.
Τελευταία με απασχολεί αυτό που γράφει ο Απόστολος πως η πάλη του χριστιανού δεν είναι πάλη με άνθρωπο, αλλά με τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους του αιώνος τούτου. δηλαδή τα πνεύματα της πονηρίας, τους δαίμονες.
Αλλά οι δαίμονες φωλιάζουν μέσα μας, το "σαρκικό φρόνημα", που πρέπει να αγωνιστούμε να τους διώξουμε, "Δος αιμα, λάβε πνεύμα". (Πνεύμα ευθές εγκαίνσιον εν τοις εγκάτοις μου" (Ψαλμ.50ος)..
Πώς λαμβάνουιμε πνεύμα με αίμα; Γι' αυτούς που έχουν εμπειρία είναι εύκολο. Αυτοί μεταδίδουν εύκολα τη γνώση τους σ' αυτούς που έχουν την ίδια πνευματική εμπειρία. Γι' αυτό η Ορθόδοξη Παράδοση λέγεται μυστική. Δεν είναι αποκρυφιστική. Η λέξη μυστική σημαίνει γνώση από εμπειρία όχι από γενικές σκέψεις και ιδέες.
Αν είσαι τυχερός διάβασε το ευαγγέλιο πολλές φορές και με τη χάρη Του μπορεί , αν έχεις πίστη, να λογιστεί η πίστη σου ως δικαιοσύνη (εμπειρία)΅, όπως έγινε στον Αβραάμ., που η πίστη του λογίστηκε ως έργο (δικαιοσύνη).: Διάβασε εκεί που λέει, "ο ευρών την ψυχήν αυτού απωλέσει αυτήν. Ο απωλέσας την ψυχήν του (το σαρκικό φρόνημά του) ένεκεν εμου και του ευαγγελίου θα βρει την ψυχή του (το |πνευματικό σώμα του"),. Θα φανερωθεί η ζωή του Ιησού μέσα του. (Δεν ζω εγώ, ζει εν εμοί Χριστός". "

Τετάρτη 17 Απριλίου 2024

Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο για να είναι καλός και για να γίνεται ολοένα καλύτερος. Αν δεν γίνεται καλύτερος σημαίνει άραγε, ότι ο Θεός εγκατέλειψε τη δημιουργία Του ή ότι σκέφτεται να κάνει έναν καλύτερο απ΄ την αρχή, και να μην αφήσει τίποτε το παλιό να εξακολουθεί να υπάρχει. Ποιο είναι παλιό, που δεν έχει ελπίδα να γίνει καινούριο απ΄την αρχή; Τι να κάνουμε για να μην γίνουμε τόσο παλιοί, ώστε να μην έχουμε καμιά ελπίδα ανανέωσης; Αν επρόκειτο να ανανεώσουμε το παλιό σπίτι μας δεν θα φροντίζαμε να διατηρήσουμε εκείνα τα στοιχεία, που είναι ακόμα σε καλή κατάσταση: Είναι τα στοιχεία τα οποία αποτελούν το «ευάρεστοι στο Θεό είναι.», οι αρετές.
Πριν πολλά χρόνια έτυχε να συστήσω σε κάποιον να συμφιλιωθεί με τον εχθρό του που μετανόησε, για το κακό που τον έκανε και ζητούσε να τον συγχωρήσει. «Γιατί δεν τον συγχωρεί, αφού σου ζητάει ταπεινά συγνώμην και η μετάνοιά του είναι ειλικρινής; Τον ρώτησα. Γιατί δεν κάνεις, όπως ο Χριστός που συγχωρούσε τους διώκτες του, επειδή δεν ήξεραν τι έκαναν; Ο άνθρωπος μου απάντησε: ο Χριστός είναι Θεός, εγώ είμαι άνθρωπος, είπε.
Πέρασαν από τότε πάνω από είκοσι χρόνια και η απάντηση του ανθρώπου αυτού, ήταν για μένα ένας φαινομενικά ανίκητης πειρασμός. Δεν ήξερα πώς να τον νικήσω με τη χριστιανική διδασκαλία. Σήμερα άνοιξα στην τύχη την Καινή Διαθήκη και διάβασαν το αποστολικό ανάγνωσμα της πρώτης Κυριακής των Αγίων Πάντων, όπου λέει, πως οι Άγιοι Πάντες «κατηγωνίσαντο βασιλείας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας κ.ά. Με το διάβασμα αυτό ήρθε μέσα μου σαν αποκάλυψη η απάντηση στον φαινομενικά πειρασμό μου: ότι από τον άνθρωπο ζητεί ο Θεός τη θέλησή του. Τα υπόλοιπα είναι έργο δικό του. Αλλά τη θέληση του ανθρώπου δεν μπορεί να την παρακάμψει. Ο άνθρωπος που δεν συγχωρούσε, πίστευε ότι με τη δική του δύναμη θα γινόταν η συμφιλίωση, ακόμα και παρά τη θέλησή του. Κι αφού δεν ήθελε δε γινόταν.
mlvardospot.blogspot.com

Τρίτη 16 Απριλίου 2024

Το μαύρο ράσο του ορθοδόξου κληρικού

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Tο μαύρο χρώμα του ράσου του ορθοδόξου ιερέως είναι όντως πένθιμο. Γιατί άραγε; Ενώ το ράσο των δυτικών είναι λευκό. Αλλά δεν είναι στην τύχη που το ράσο του ορθοδόξου είναι μαύρο και των δυτικών λευκό. Ούτε είναι στην τύχη ότι ο ορθόδοξος ιερέας λειτουργεί στραμμένος προς το Χριστό στην Αγία Τράπεζα, ενώ οι δυτικοί στρέφονται προς τον κόσμο, έχοντας τις πλάτες του γυρισμένες στην Αγία Τράπεζα.
Ο ορθόδοξος ιερέας στρέφεται προς το Θεό , την πηγή του φωτός. Δεν προέρχεται ο φωτισμός από τον ιερέα, αλλά από το Θεό μέσω του ιερέως. Αυτό έχει σοβαρότατες συνέπειες για εμάς τους ορθοδόξους: αντίθεση προς την ιερωσύνη που ίδρυσε ο Χριστός ειναι αντίθεση προς το Χριστό! Στην Ορθοδοξία ποτέ δεν δημιουργήθηκε ο λεγόμενος «αντικληρικαλισμός» της Δύσης. Οι πάντες σέβονται το ράσο του ορθοδόξου.
Όταν στη Δύση πολλοί πιστοί διετύπωσαν παράπονα στον Πάπα για ορισμένους κληρικούς, γιατί δε διώκονται, ο Πάπας απήντησε: Η κοινωνία άλλαξε εννοώντας ότι η εκκλησία πρέπει να προσαρμοστεί στην αλλαγή της κοινωνίας. Αυτή είναι η κοινωνία η οποία δεν θέλει να έχει θεμέλιο το Χριστό, αλλά το κοινωνικό συμβόλαιο όπως προσαρμόζεται κάθε φορά στις απαιτήσεις του κόσμου.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο ορθόδοξος ιερέας τελώντας το μυστήριο της βαπτίσεως λέει τα λόγια «βαπτίζεται ο δούλος του Θεού» και εννοεί ότι τη βάπτιση όπως όλα τα μυστήρια τελεί ο Θεός και όχι ο ίδιος. Ενώ ο καθολικός ιερέας λέει «σε βαπτίζω», εννοώντας ότι αυτός τελεί τα μυστήρια. Στην Ορθοδοξία τα μυστήρια τελεί ο Θεός δια του ιερέως.
Στην Ορθοδοξία ούτε η Εκκλησία ούτε τα Μυστήρια προσαρμόζονται στον κόσμο, αλλά παραμένουν ακέραια, όπως τα ίδρυσε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Στη Δύση μέτρο πάντων είναι ο άνθρωπος. Ο Θεός παραμένει απόμακρος. Το Πνεύμα του Θεού στον κόσμο είναι ανθρώπινο (κτιστό). Πρόκειται για την επικούρεια φιλοσοφία . Οι επικούρειοι πιστεύουν ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, αλλά δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτόν! Στη Δύση πηγή των πάντων στην πίστη είναι ο Πάπας!
Στην Εκκλησία δεν ισχύει το ρηθέν υπό του Ηρακλείτου «τα πάντα ρει», όπως μεταφράζεται επιπόλαια από εκείνους που δεν έχουν μητρική γλώσσα την Ελληνική και μεταφράζουν όπως νομίζουν ότι είναι η αλήθεια. Τα πάντα αλλάζουν, είπε ο Ηράκλειτος από αυτά που είναι για να αλλάζουν, τα παροδικά, τα επιπρόσθετα, τα συμβεβηκότα. Αυτά που ο Αριστοτέλης παρομοιάζει με το χρώμα των μαλλιών των γυναικών.
Τα νοήματα της Γραφής πρέπει να τα εννοούμε με το νόημα του Ευαγγελίου. Δεν καταλαβαίνουμε τα λόγια της Γραφής με τις δικές μας σκέψεις ή με το πνεύμα της φιλοσοφίας .«Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία.» είπε ο Ιησούς για τον εαυτό Του: Η ταπείνωση είναι η προϋπόθεση των πιστών, που θέλουν να είναι άξιοι του Κυρίου.
Οι κληρικοί μας φορούν το πένθιμο ράσο τους περιφέροντες στο σώμα τους τη νέκρωση του Κυρίου, για να φανερωθεί στο σώμα τους η ζωή του Ιησού. «πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματι ημών φανερωθεί.» Ο Απόστολος δεν μίλησε για το χρώμα του ράσου του Ιερέως. Μπορούμε όμως να καταλάβουμε τί ήθελε, δίδοντας τη σωστή ερμηνεία στα λόγια του αυτά στους Κορινθίους: «’εχομεν δε τον θησαυρόν τούτον ( τον θησαυρόν του φωτισμού της γνώσεως της δόξης του Θεού νε προσώπω Ιησού) εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεως «είναι» του Θεού και μη εξ ημών.».
Οι Έλληνες είμαστε οι μόνοι, που έχουμε μητρική γλώσσα την Ελληνική και βιώνουμε με τη ζωή μας τα νοήματα του Ευαγγελίου, χωρίς να έχουμε ανάγκη εξήγησης, όπως εκείνοι που διαβάζουν το Ευαγγέλιο από μεταφράσεις. Παράδειγμα τα λόγια του Αποστόλου εκ σκότους φως λάμψαι» μεταφράζονται «ο Θεός " να λάμψει φως μέσα από το σκοτάδι». Σαν να προέρχεται το φως απ΄ το σκοτάδι.. Το φως ουδέποτε λάμπει μέσα από το σκοτάδι. Το φως διαλύει το σκοτάδι.
«Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. Τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; Τις δε κοινωνία κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Ή τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι; )
Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η κακοδοξία λόγω της μετάφρασης. Ότι το φώς προέρχεται από το σκοτάδι βρίσκεται παντού στις θρησκείες του απολύτου, στις οποίες λατρεύεται ο θεός δημιουργός και ο θεός καταστροφέας. Υπάρχουν θρησκείες χωρίς θεό, παράδειγμα ο βουδισμός, η θρησκεία της απελπισίας.

Δευτέρα 8 Απριλίου 2024

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Χωρίς το Χριστό η αμαρτία όχι μόνο δεν είναι δουλεία. αλλά γιορτάζεται κιόλας. Με αίμα ελευθερωθήκατε, μην ξαναγίνεσθε δούλοι στους ανθρώπους;, λέει η Γραφή.
Γινόμαστε πάλι δούλοι επειδή δεν γνωρίζουμε την ελευθερία, δεν έχουμε πίστη στο Θεό και δε θυμούμαστε το Θεό.
Η μνήμη του Θεού θεραπεύει τη λήθη, την άγνοια και την ανία. Ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και διώχνει το "σαρκικό φρόνημα" 'η αλλιώς "γέννημα εχιδνών".
Ο Χριστός τις ασθένειες έλαβε και τις νόσους εκράτησε. Η δουλεία στην αμαρτία είναι αρρώστια, την οποία θεράπευσε με το αίμα Του. Με τιμή αίματος πλήρωσε ο Χριστός τις δικές μας αμαρτίες και εξαγόρασε την ελευθερία μας.
Με τη μνήμη του Ονόματος του Ιησού αγωνιζόμαστε για την ελευθερία. Στις προκλήσεις απαντάμε δυναμικά. Δεν είμαστε παθητικοί. Θυμούμαστε ότι πεθάναμε μαζί με το Χριστό , για να ζούμε μαζί Του. Λέμε στην κάθε πρόκληση της αμαρτίας εσύ πέθανες για μας κι εμείς έχουμε πεθάνει για σένα.
'Ετσι διώχνουμε το σαρκικό φρόνημα και φοράμε το ένδυμα του Χριστού. "Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθηκε, Χριστόν ενεδύσασθε., ψάλλουμε στην Εκκλησία, κατά την ακολουθία του βαπτίσματος.
Η πίστη μας στο Χριστό είναι το πνευματικό σώμα μας. Με το θάνατο του σώματος δεν μένει το πνεύμα μας γυμνό, για να πλανιέται στους έρημους τόπους της απελπισίας. Είμαστε με το Χριστό ένα πνεύμα.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΗΘΟΥΣ

  Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είμαστε άραγε υπεύθυνοι και για τις πράξεις των άλλων; Στη Γραφή αναφέρεται ότι στην αρχαία Νινευή για να σωθεί η πόλη ώφειλαν να νυστέψεουν όλοι. Οι Νινευίτες έβαλαν σε νηστεία ακόμα και τα ζώα τους. 'Εστω και ένας αν δεν μετανοεί για τις πράξεις του, το σύνολο των ανθρώπων, δεν μετανοεί ως σύνολο. Ο κατακλυσμός δεν θα γινόταν, αν μετανοούσαν όλοι ως σύνολο. Το ίδιο εννοεί και ο Σωκράτης λέγοντας, πως όταν όλοι οι Αθηναίοιι πολίτες δεν αυτοπεριορίζονται η δημοκρατία των Αθηνών δεν λειτουργεί. Ο Σωκράτης ίσως ήθελε να δείξει ότι η ευθύνη είναι έμφυτη για όλους.. Αυτό ισχύει αλλά μόνο για το ήθος. Από ηθική άποψη έτσι είναι. Αλλά τα ηθικά αδικήματα δεν δικάζονται στα δικαστήρια. Το ήθος δεν καταναγκάζει. Όποιος θέλει μπορεί να ακολουθήσει το Χριστό. "Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν. Πράος είμί και ταπεινός τη καρδία. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ " (τοις προαιρουμένοις."
Η αρετή δεν είναι ιδιωτική. Είναι σαν τη βροχή που βρέχει επί δικαίους και αδίκους και στον τον ήλιο, και σαν τη φώτιση. Αν ζητάς τη φώτιση, είναι για όλους. Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως κοινωνικοί. Η χωριστικότητα δεν είναι εκ φύσεως. Είναι από τα εμπόδια, που εμποδίζουν την έμφυτη ενότητα. Είναι αυθόρμητη η ενοχή , που νιώθουμε για τους αδικουμένους, αν και η αδικία είναι αλλωνών. Όταν ακούω κάποιον να βλαστημάει, νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμην απ΄ το Θεύ, σαν να ήμουν εγώ ο βλάσφημος. Αλλά μήπως δεν η ενοχή ΄όλων μας για ό,τι άδικο συμβαίνει. Εννοείται ότι το μερίδιο στην ενοχή δεν είναι το ίδιο σε όλους.
Στα αρχαία χρόνια στην Κίνα η ενοχή ήταν οικογενειακή. Όταν αδικούσε κάποιος τιμωρούνταν μαζί με αυτόν και οι συγγενείς του. Αργότερα η ενοχή έγινε προσωπαπαγής. Από ηθική άποψη όμως μένει η κοινωνική ευθύνη. Κάπου σφάλλουμε όλοι μας. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει τους αδικούντας από την προσωπική ευθύνη για τις αδικίες τους.
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση

Νοσταλγία που σ' αγαπώ, νοσταλγία!

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου Γιατί όταν μας θυμούνται οι φίλοι μας, νιώθουμε ωραία; Ή όταν έρχεται ένας επισκέπτης στο σπίτι μας, νιώθουμε σαν ν...