Σάββατο 5 Ιουλίου 2025
Παρασκευή 4 Ιουλίου 2025
Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025
Mark Van Doren
WHEELER, S.: Τραγούδια (Phillips, River, Kaiser, Sharp, Berman) http://www.naxos.com/catalogue/item.asp?item_code=8.559658 Ποιήματα Serenata του Mark Van Doren © Charles Van Doren. Χρησιμοποιείται κατόπιν αδείας. [1] Αν είχα γυναίκα Αν είχα γυναίκα θα την αγαπούσα σαν βασιλιάδες Αγαπούσα τις βασίλισσες στα παλιά χρόνια, ή σαν πρίγκιπες Κορές, Συναντιόντουσαν στη δροσιά, δίπλα σε ένα σκαλί, ενός πρωινού— «Τι κάνεις, όμορφη μου;» Και όλα αυτά. Αν είχα γυναίκα, μερικές φορές θα γύριζα σπίτι ντυμένος σαν ξένος, και όταν θα με κοιτούσε, «Κυρία», θα έλεγα, και θα την ερωτεύονταν με θαυμασμό— «Πώς γίνεται τόση λάμψη;» Και όλα αυτά. Αν είχα γυναίκα δεν θα τελείωνα ποτέ με το να θυμάμαι πώς είναι τώρα που, ω, είμαι μόνος, Και κανείς δεν είναι εδώ εκτός από τον σκύλο μου και τη γάτα μου— «Λοιπόν, παλικάρια! Πεινάτε;» Και όλα αυτά. [2] Το χέρι της στο χέρι μου Το χέρι της στο χέρι μου, Απαλό σαν τον νότιο άνεμο, Απαλό σαν τη μύτη ενός πουλαριού, Απαλό σαν να ξεχνάμε· Το μάγουλό της στο μάγουλό μου, Κόκκινο σαν το κράνμπερι, Κόκκινο σαν γάντι, Κόκκινο σαν να θυμόμαστε— Εδώ γυρίζουμε σαν σταγόνες βροχής, Σταγόνες βροχής, Εδώ γυρίζουμε Τόσο σφιχτά ο ένας με τον άλλον, Ω, αλλά αναρωτιέμαι, Ω, αλλά ξέρω, Ποιος παρηγορεί σαν σταφίδες, Ποιος φιλάει σαν χιόνι. [3] Μικρό Ταξίδι Ας πάμε. Ας είμαστε κάπου για λίγο Δεν έχουμε ξαναπάει ποτέ· Και οι ξένοι κόβουν το γρασίδι τυχαία Ή το αφήνουν ακανόνιστο. Αυτό μπορεί να περάσει· Γιατί τώρα ο δρόμος ανηφορίζει όλο και περισσότερο, Και είμαστε σιωπηλοί μίλι μίλι Ανάμεσα σε ποιανού τα δάση; Δεν θα μάθουμε ποτέ Εκτός αν σταματήσουμε να διαβάσουμε το όνομά του. Πάνω και πάνω, κάτω και πάνω Γύρω από αυτό το βουνό, μπλε μετά καφέ. Εδώ είναι ένα ποτάμι, άγριο ή ήμερο Ανάλογα με τα βράχια από κάτω Είτε λίγα είτε πολλά. Δίπλα ένα σπίτι, Και τακτοποιημένο ή όχι μας αρέσει πολύ, Γιατί κάποιος άλλος κάνει όλες τις δουλειές Ή δεν τις κάνει. Εκκλησίες, καταστήματα— Εκεί, άκουσα την καμπάνα της διασταύρωσης. Έτσι, σπίτι στο σκοτάδι για σκόρο και ποντίκι. Τόσο καιρό είχε κρατήσει τα χέρια του, Τον βρήκε αργό να μάθει: Πώς ένα στήθος, ένας μηρός, μπορεί να υποχωρήσει· Πώς το χιόνι μπορεί να κάψει. Με νόμιζες κάποτε θεά, αγόρι, Και έτσι είμαι, είπε· Πόθος σαν κι αυτή δεν είναι από τη γη: Περισσότερα, και ήμασταν και οι δύο νεκροί. Ω, όχι, φώναξε· αλλά ακόμα και τότε, Σαν ένα φλεγόμενο δόλωμα, Έσπασαν και έπεσαν, και το καθένα έσβησε Όπως τα αστέρια σβήνουν τις μέρες. [5] Αγάπα με λίγο, αγάπα με για πολύ Αγάπα με λίγο, αγάπα με για πολύ, Τότε κανένας από τους δύο δεν μπορεί να κάνει λάθος: Εσύ στο να δίνεις, εγώ στο να παίρνω· Δεν υπάρχει καρδιά που να ραγίζει Αλλά να θυμάται ένα άγγιγμα, Ή ίσως επτά, από το υπερβολικό. Αγάπα με περισσότερο από τη μισή διαδρομή, όμως. Άσε με να σκεφτώ, μετά πες μου να ξέρω. Και σου υπόσχομαι το ίδιο: Λίγο άγριο, λίγο ήμερο· Για να μην φανεί ποτέ μακρύ: Τικ, τακ, ντινγκ, ντονγκ. Ποιήματα Κυριακάτικων Τραγουδιών από την Emily Dickinson [6] I. Φλώρος Το να ακούς έναν Φλώρο να τραγουδάει Μπορεί να είναι κάτι συνηθισμένο— Ή μόνο κάτι θεϊκό. Δεν είναι του Πουλιού που τραγουδάει το ίδιο, ανήκουστο, Όσο για το Πλήθος— Η Μόδα του Αυτιού που ακούει Στο Ντουν, ή στο Φως— Είτε είναι Ρούνος, είτε δεν είναι κανένας Δεν είναι από μέσα. Η "Μελωδία είναι στο Δέντρο—" Ο Σκεπτικός—μου δείχνει— "Όχι Κύριε! Μέσα Σου!" [7] II. Τήρηση του Σαββάτου Κάποιοι τηρούν το Σάββατο πηγαίνοντας στην Εκκλησία— Εγώ το τηρώ, μένοντας στο Σπίτι— Με ένα Μπομπονιέρα για Χορωδό— Και έναν Οπωρώνα για Θόλο— Κάποιοι τηρούν το Σάββατο με Σέρπλικα— Φοράω απλώς τα Φτερά μου— Και αντί να χτυπάω την Καμπάνα, για την Εκκλησία, Ο μικρός μας Σέξτον—τραγουδάει. Ο Θεός κηρύττει, ένας φημισμένος Κληρικός— Και το κήρυγμα δεν είναι ποτέ μεγάλο, Έτσι αντί να φτάσω στον Παράδεισο, επιτέλους— Φεύγω, εντελώς. ⓟ & © 2010 Naxos Rights International Ltd. Σελίδα 1 από 3 8.559658 WHEELER, S.: Τραγούδια (Phillips, River, Kaiser, Sharp, Berma
