ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ

 Τοιυ Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι δάσκαλοι είναι πολλοί. Όσοι είναι οι άνθρωποι, άλλοι τόσοι είναι και οι δάσκαλοι.  Βλέπεις άνθρωπο και δεν ξέρεις, αν αυτός θα είναι δάσκαλός σου. 

Αυτό σημαίνει να αγαπάμε όλοιυς τους ανθρώπους, σαν μελλοντικούς δασκάλους. Ίσως γι' αυτό είναι αγαπητοί οι δάσκαλοι. Δεν νομίζω να μην ένιωσες ποτέ αυτή την έμφυτη συμπάθεια για το επάγγελμα αυτό του δασκάλου.

Υπάρχουν πάμπολλες παροιμίες για το δάσκαλο. Μια παροιμία, που θέλει να πει να μην καταφρονούμε κανέναν, λέει; "Εκεί όπου λες δεν θα περάσω, εκεί θα γευματίσεις." 

 Οι δάσκαλοι είναι όσοι και τα μαθήματα. Μια άλλη παροιμία λέει, "όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος θα παρουσιαστεί."

 Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι μεταδίδουν ο ένας στον άλλον το μήνυμά του είτε εν γνώσει  είτε εν αγνοία. 

mlvardospot.blogspot.com 

CLAUDIO VILLA - Stornelli romani a dispetto

Μετά φόβου Θεού

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδοιυ

Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσερχόμσστε στο  μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Αυτό σημαίνει ότι προσερχόμαστε στο μυστήριο ύστερα από προετοιμασία στην οποία πρέπει να έχουμε επίγνωση  ότι έχουμε φόβο Θεού, πίστη και αγάπη. Αν δεν έχοιυμε φόβο Θεο΄, πίστη και αγάπη, δεν προσερχόμαστε στο Μυστήριο της Ευχαριστίας απροετοίμαστοι. 

H ψυχή μας \ζητάει την προετοιμασία αυτή. Η ψυχή μας υποφέρει αν πάμε απροετοίμαστε και στην πιο απλή γιορτή, στην οποία μας καλούν να συμμετασχουμε. Δεν πάμε σ' ένα γάμο με τα ενδύματα της δουλειάς και με τα χέρια και των πρόσωπο ακάθαρτα. 

 Η νηστεία δεν είναι αυτοτιμωρία.  Είναι χαρά όταν έχουμε επίγνωση ποιόν καλούμαστε να δεχθούμε, το ίδιο το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και μόνον η μνήμη του Ονόματος του Θεού μας γεμίζει χαρά.! Εμνήσθην του Ονόματος του Θεού και ευφράνθην, λέει ο Δαβίδ..

mlvardospost.blogspot.com 

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

 Λένε ότι οι γέροι ζουν με αναμνήσεις. Το ορθότερον είναι ότι οι γέροι μπορούν να ζουν με τις αναμνήσεις, επειδή μπορούν να θυμούνται τις αναμνήσεις τουςο.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είναι βέβαιο ότι οι ορθόδοξοι νιώθουμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας. Γνωρίζουμε ότι η ζωή μόνο με τις φυσικές ιδιότητες δεν είναι ζωή του ανθρώπου. Η ζωή χωρίς αυτοεξέταση, χωρίς αυτογνωσία, δεν αξίζει, έλεγε ο Σωκράτης. 

Ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος συντελείται με το άγιο Βάπτισμα. Στο νηπιοβαπτισμό,κατά το Άγιο Βάπτισμα οικοδομείται η αίσθηση της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Η επίγνωση της παρουσίας του Πνεύματος μέσα μας έρχεται σταδιακά, ανάλογα με την  πίστη. Αυτός που έρχεται στην αίσθηση της παρουσίας του Πνεύματος , έρχεται στο σπίτι του. Δεν έρχεται σε ξένο σπίτι. 

 Ο φυσικός ήλιος δεν φέγγει σ' ένα κλειστό σπίτι. Ο νοητός ήλιος αγγίζει τα γλυκά πράγματα στην δεκτική ψυχή, που είναι κλειστή στο πνεύμα, γιατί  είναι ανοιχτή στα υλικά πράγματα, (Ηλίας Πρεσβυτέρος,)

 Η δύναμη του πνεύματος δε γίνεται εύκολα αντιληπτή. Πρέπει να αναρωτηθείς αν είδες το πνεύμα στη ζωή σου. Κι αν δεν το είδες πρέπει να το ζητήσεις.  

Οι ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι το Πνεύμα το άγιον είναι ο Θεός. Στο Σύμβολο της πίστεως ομολογούμε πίστη εις το Πνεύμα το Άγιον. Απόδειξη ότι δεν έχουμε όλοι οι πιστοί να περιγράψουμε τη δύναμη της πίστης στο Πνεύμα, αν και η ζωή μας είναι ζωή του Πνεύματος. 

Πόσο, λοιπόν, έχουμε αντίληψη ότι η ζωή μας είναι ζωή του Πνεύματος; Πόσο ταυτίζουμε τη ζωή του Πνεύματος με τη φυσική ζωή, δηλαδή τη ζωή όπως όλα τα έμβια όντα; 

Αναζητώντας στις πνευματικές εμπειρίες μας, θα δούμε την ενέργεια του Πνεύματος ακόμα και στα ζώα ή και στα άψυχα. Η ίδια η ζωή μας διδάσκει να καταφεύγουμε στις δυσκολίες στη δύναμη του Πνεύματος. Η πιο φανερή και ίσως και η πιο αποτελεσματική δύναμη του Πνεύματος είναι η προσευχή. 

Με την προσευχή γυμνασμένος ο νους μας γίνεται ηγεμόνας της ζωής, αντί δούλος των παθών. Αν ο νους είναι δούλος των παθών, δε θα έχουμε τη δύναμη να αντισταθούμε σε κανένα πάθος. 

Σε ένα όνειρο που είδα ψες το βράδυ και που έγινε αφορμή να γράψω αυτό το μικρό δοκίμιο για τη δύναμη του πνεύματος, είδα ένα φίδι στον ύπνο μου. Ήταν ένας κροταλίας μπροστά μου. Το φίδι στη λαϊκή σοφία είναι σύμβολο του εχθρού. Αν δεις φίδι, είδες ένα εχθρό. Αλλά δεν ένιωσα κανένα φόβο, παρόλο που δεν ήξερα ότι βλέπω όνειρο. 

Εκείνη τη στιγμή που ήμουν μπροστά στον κροταλία, κανονικά έπρεπε να χάσω την ψυχραμία μου. Γι' αυτό αποδίδω αυτό που έγινε στο Φύλακα Άγγελό μου. Αυτός μου υπέδειξε να χρησιμοποιήσω τη δύναμη του λόγου, θαρραλέα. Φώναξα στο φίδι με φωνή επιτακτική,  "Φύγε!". Είδα το φίδι να εξαφανίζεται στο βάθος. Και συνέχισα τον ύπνο μου χωρίς άλλα όνειρα. 

Θα μου πείτε αυτό είναι ένα όνειρο και δεν ξέρουμε αν συμβαίνει και στη ζωή. Γι' αυτό θα αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα, πιο πειστικό, όσον αφορά ότι αυτός που έχει γυμνασμένο του νου, μπορεί να κατευθύνει τις σκέψεις του.

 Κατευθύνω τις σκέψεις του νου μου, όταν μπορώ να τις αρχίζω και να τις σταματώ. Αυτό δεν γίνεται στα όνειρα, αλλά στην πραγματική ζωή. Μπορώ κατευθύνω ακόμα και τις μαύρες σκέψεις. Ακόμα και τη σκέψη του θανάτου. Δεν αναρωτιέμαι ποιός τη ζωή μου κυβερνά.

Με πόση ελαφρότητα και με τί άγνοια  "εκτιμάει"  εκείνος που δεν γνωρίζει το Λόγο του Θεού και τη δύναμη της Προσευχής! Πές μου, ευγενικέ αναγνώστη, το υπουργείο, που εμποδίζει την προσευχή, γνωρίζει τί είναι αυτό που κάνει στους νέους και πού τους οδηγεί; 

mlvardospot.blogspot.com  

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το όνομα του ανθρώπου είναι πνευματικό Στον πνευματικό κόσμο το όνομα είναι ο άνθρωπος. Όταν θυμούμαστε το όνομα ενός ανθρώπου, ο άνθρωπος αυτός είναι κοντά μας. .Θα μου πείτε πώς έχει αυτή τη δύναμη η θύμηση του ονόματος; Μήπως δεν είναι το όνομα μια σκέψη μόνο και τίποτε άλλο;

 Κι όμως δεν είναι το όνομα μια σκέψη δίχως μορφή και δίχως σώμα; Τίποτε δεν είναι ασώματο. Ούτε οι άγγελοι που λέγονται "ασώματοι". Οι άγγελοι έχουν μορφή και σώμα. Μόνο ο Θεός δεν έχει μορφή και είναι ο μόνος ασώματος. Οι άγγελοι είναι ασώματοι σε σχέση με εμάς. Τα σώματά τους σε σχέση με εμάς είναι ασώματα. 

Η ύλη έχει πολλές μορφές και φτάνει στο σημείο να είναι τό λεπτής υφής που σε σχέση με τα πράγματα στο φυσικό κόσμο, είναι δίχως σώμα και μορφή. Η ύλη τους είναι τόσο λεπτή που διέρχεται μέσα από τοίχους και κλειστές πόρτες. Κι αυτό είναι τόσο φυσικό αν παραβάλουμε την ταχύτητα των σκέψεων του πνευματικού κόσμου με την ταχήτητα της ύλης του φυσικού κόσμου, δεν υπάρχει καμία σύγκριση μεταξύ τους. 

Πώς εξηγείται αλλιώς η παροιμία του λαού, "ανάφερέ τον, γύρνα ιδέ τον", αν ο λαός μας δεν είχε αυτήν την εμπειρία από καταβολής κόσμου. Γιατί αν αυτό ήταν ψέμα, έχουμε πάλι την εμπειρία, ότι τα ψέματα δε διαρκούν, παράδειγμα η μόδα που αλλάζει διαρκώς και όλα τα πράγματα που δεν ουσία, δηλαδή πνεύμα που διαρκεί. 

Ρώτησε κάποιος, τί είναι ευτυχία και πολλοί είπαν διάφορες απαντήσεις. Είπα κι εγώ τη δική μου απάντηση, αλλά τη στήριξα στο ευαγγέλιο. Η απάντησή μου είναι πως η ευτυχία είναι πνεύμα του Θεού. Αξίζει να διαβάσουμε το τρίτο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου. ¨"Σε βεβαιώνω, λέει ο Ιησούς στο Νικόδημο, πως αν δεν γεννηθεί κανείς ξανά, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού. Ότι γεννιέται από τον άνθρωπο είναι ανθρώπινο, ενώ ό,τι γεννιέται από το Πνεύμα είναι πνευματικό." 

Η ευτυχία είναι πνευματική.  Είναι η χαρά να είσαι ο αληθινός εαυτός και να έχεις  διαρκή μνήμη του Θεού. "θυμήθηκα τον Ύψιστο και ευφράνθην", γράφει ο Δαβίδ στον ψαλμό του. "Ο ουράνιος Πατέρας θα δώσει Πνεύμα άγιον σ' αυτούς που το ζητούν."  

 mlvardospot.blogspot.com  

Ο θησαυρός των ταπεινών

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

(Με περισσότερη ευχαρίστηση , λοιπόν, θα καυχηθώ στις ασθένειές μου, για να κατοικήσει μέσα μου  η δύναμη του Χριστού.) 2Κορ.12,9

Ο παππούς μου ήταν ταπεινός. Γνώριζε την αξία του να είσαι ταπεινός. Αυτό που μου συμβούλευε πάντα ήταν να ζω όπως αρέσει στο Θεό. Ο αληθινός εαυτός μου είναι το "είναι", που αρέσει στο Θεό. Η Γραφή λέει, πως οι εκλεκτοί του Θεού, έχουν "σπλάχνα οικτιρμών". Ενδύσασθε "σπλάχνα οικτιρμών". Να είμαστε πονετικοί άνθρωποι, να έχουμε λύπη, καθώς και ο Χριστός χάρισε τον εαυτό του από τον πόνο του για τους φτωχούς ανθρώπους.

Γνώριζε ότι εκείνο που μας εμποδίζει να αγαπάμε το Θεό είναι η υπερηφάνεια. Αυτή μας κάνει να υποτιμούμε το Θεό. Μας κάνει πραγματικά τρελούς. Δεν είναι τρέλα, να υποτιμούμε το Θεό;; Φτειάχνουμε κάτι καλό και δεν μας αρκεί, ότι ο Θεός το ξέρει. Θέλουμε να το δείξουμε στους ανθρώπους. Τί είναι ο άνθρωπος μπροστά στο Θεό; 

Η συμβουλή του παππού μου, να ζω όπως αρέσει στο Θεό, είναι η ίδια με την ταπείνωση. Είναι σαν να μου έλεγε, να μην είμαι υπερήφανος. Να είμαι χαρούμενος που ο Θεός με βλέπει. Το παν είναι η υγεια, έλεγε κάποιος συνταξιούχος της χωροφυλακής, που τον συνάντησα ,τις προάλλες , στο δρόμο. Το παν είναι η ζωή, του είπα. Ο Θεός μας χαρίζει τη ζωή. Αυτό είναι το σπουδαιότερο! Πολλοί ζουν με τις αρρώστειες τους. 

Ο Απόστολος Παύλος γράφει στη δεύτερη επιστολή του, στους  Κορινθίους: "Ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώσει επ' εμέ η δύναμις του Χριστού.."  (2Κορ., 12,9) (με περισσότερη ευχαρίστηση , λοιπόν, θα καυχηθώ στις ασθένειές μου, για να κατοικήσει μέσα μου  η δύναμη του Χριστού."

Άλλη συμβουλή του παππού μου Αγγελάκη,  ήταν να λυπάμαι τα πλάσματα του Θεού και να μην τα καταστρέφω. Να νιώθω σεβασμό για κάθε αισθανόμενο πλάσμα και να θαυμάζω τον έναστρο ουρανό! 

Ο παππούς μου ήταν ένα διάστημα επιστάτης στο δημοτικό σχολείο Δεσκάτης . Κάποιος  που γνώριζε πόσο αγαπούσα τον παππού μου, μου είπε μια μέρα: Έλα να σου πω για τον παππού σου,  για να χαρείς . Ο παππούς σου,  λυπούνταν  να μας βλέπει ξυπόλυτα έξω στο κρύο  και άνοιγε τις πόρτες για να μπούμε στην τάξη, πριν χτυπήσει το κουδούνι.  

Κάποτε έπεσε κεραυνός στο σχολείο Δεσκάτης και σκότωσε πολλά παιδιά περνώντας μέσα από τις αίθουσες. Όταν είδε τα νεκρά παιδιά ο παππούς μου , τα μαλλιά του έγιναν κατάλευκα! Πέρασε πολύς καιρός για να ξαναβρούν το χρώμα τους! 

mlvardospot.blogspot.com