Η αποικιοκρατία στην Ελλάδα 2

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η αποικιοκρατία στη σημερινή Ελλάδα. Μια αναφορά στην θλιβερή ιστορία της αποικιοκρατίας στον κόσμο, με αφορμή το διωγμό του μαθήματος των θρησκευτικών και της χριστιανικής πίστης στην Ελλάδα.

1. Η χριστιανική πίστη διώκεται απ΄ την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό και τον δεσποτισμό, γιατί ο Χριστός κατήργησε τις διακρίσεις.

2. Θα κάνουμε μια αναδρομή στο σκοτεινό παρελθόν της αποικιοκρατίας , από όπου φαίνεται ότι η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι παρά μια νέα αποικιοκρατία με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά της αποικιοκρατίας σε όλο τον κόσμο και με τις καταστρεπτικές συνέπειες εις βάρος του ελληνικού λαού.

• 3. Η οδύνη μου, γράφει ο Ιβάν Ίλιτς στο βιβλίο του Ευτραπελία, είναι σχεδόν ανυπόφορη, όταν συνειδητοποιώ ότι το μόνο όπλο πού ’μεινε στα χέρια μας για ν΄ αποτρέψουμε την καταστροφή είναι οι λέξεις, ο λόγος που μας έχει παραδώσει η ιστορία μας. Κι όμως, μόνον ο λόγος μες στην αδυναμία του μπορεί να ενώσει την πλειονότητα των ανθρώπων να μετατρέψουν επαναστατικά την αναπόφευκτη βία σε ευτραπελική* ανασυγκρότηση.

  (Ιβάν Ίλιτς, Ευτραπελία,Εκδόσεις Κατσάνος/Δοκίμιο).

4. “Αποικιοκρατία, (colonialism, imperialism, doespolitical), είναι ένα σύστημα στο οποίο ένα κράτος επεκτείνει την κυριαρχία του στο έδαφος και στους ανθρώπους έξω από τα όρια του, για να διευκολύνει την κυριαρχία του επί των πόρων, επί της εργασίας και επί των άλλων αγορών.

5. Ο όρος αναφέρεται επίσης σε ένα σύνολο πεποιθήσεων, οι οποίες χρησιμοποιούνται για την νομιμοποίηση ή την προώθηση του συστήματος αυτού, ιδιαίτερα στην πεποίθηση ότι τα ήθη των αποικιοκρατών είναι ανώτερα από εκείνα του λαών τους οποίους εκμεταλλεύονται.”

6. Η αποικιοκρατία υποκρίνεται ότι δήθεν συμβάλλει στην ανάπτυξη των οικονομικών και πολιτικών υποδομών που απαιτούνται για τον εκσυγχρονισμό και τη δημοκρατία , ενώ στην πραγματικότητα οδηγεί στην καθαρή μεταφορά πλούτου από τις αποικίες στον αποικιοκράτη, και αναστέλλει την επιτυχή οικονομική ανάπτυξη. Παράδειγμα η δήθεν οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα από τις χώρες της ενωμένης Ευρώπης και η αναστολή της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας.

7. Μια παροιμία λέει πως πρώτα καταστρέφουν την πίστη και τον πολιτισμό ενός λαού και κατόπιν τον εκμεταλλεύονται και του παίρνουν τη γη του. Η παροιμία αυτή λέει επί λέξει: “Aυτό που κάνουν στον ποιητή σήμερα, θα κάνουν αύριο σε σένα”. Παράδειγμα ο εκμαυλισμός της ελληνικής κοινωνίας και ο διωγμός της Ορθοδοξίας και της Γλώσσας στην Ελλάδα.

8. Χαρακτηριστικά της αποικιοκρατίας:

   I. Η ξενοκρατία. Μια ηγεμονική εξουσία εναντίον του λαού.

   II. Εκπόλιτισμός. Ο αποικιοκράτης έχει μια αίσθηση εκπολιτιστικής αποστολής.

   ΙΙΙ. Οικονομία. Ο αποικιοκράτης εξισώνει την παρουσία του με την ανάπτυξη και γενικά την οικονομική πρόοδο.

   IV. Συνεχής χρήση μιας ποικιλίας των μορφών της βίας και της δύναμης για τον έλεγχο των άλλων.

9. Η βία μπορεί να πάρει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες μορφές:

α. Στρατιωτική στην οποία δημιουργεί μια γραφειοκρατία κατά φορείς,

β. πολιτιστική η οποία χαρακτηρίζεται από ηγεμονισμό όσον αφορά στις πνευματικές και κοινωνικές αξίες και στον πολιτισμό,

γ. οικονομική η οποία δημιουργεί εξάρτηση από τους αποικιοκράτες , ειδικά σχετικά με την εκμετάλλευση των άφθονων φυσικών πόρων που υπάρχουν στο έδαφος.

δ. Θρησκευτική η οποία χαρακτηρίζεται από την επιβολή ενός συστήματος σε ένα άλλο, και με την απαγόρευση του αρχικού συστήματος.

ε. Γεωγραφική. Χαρακτηρίζεται από την αναδιοργάνωση και την αστυνόμευση του χώρου και του χρόνου να διαιρέσει και να αποδομήσει τις υπάρχουσες κοινωνικές και πολιτικές δομές

10. Η φιλοσοφία του αποικιοκράτη είναι η φιλοσοφία του αγγλο-σαξωνικού πραγματισμού, σύμφωνα με την οποία δεν ισχύει η αλήθεια των πραγμάτων και των γεγονότων αλλά η ερμηνεία των πραγμάτων και των γεγονότων. Παράδειγμα η “ερμηνεία” των γεγονότων της Μικρασιατικής καταστροφής, η οποία , κατά την άποψη των “ιστορικών” της νέας εποχής, είναι πιο βάσιμη από τα ίδια τα γεγονότα.

11. Ο απώτερος στόχος της υποκατάστασης της αλήθειας των πραγμάτων από την ερμηνεία τους είναι η άγνοια και η σύγχυση των λαών, για να επωφελούνται οι λίγοι που κατέχουν την εξουσία και την ασκούν καταχρηστικά , κατά το “ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται”. Παράδειγμα ο σημερινός οικονομικός λαβύρινθος και η άγνοια του λαού, με σκοπό την διάλυση της ενότητας και την χειραγώγησή του.

12. Η φιλοσοφία αυτή δεν είναι νέα. Είναι η ίδια η αρχαία ασιατική απολυταρχία, η οποία οδήγησε στην πλήρη περιφρόνηση της ζωής, στους λαούς που επικράτησε ή επικρατεί ακόμα. Ο κόσμος κατά την άποψη αυτή δεν έχει ουσία. Ο κόσμος είναι αυταπάτη (μαγια), όπως λέγεται στον ινδουισμό.

13. Ένα παράδειγμα από την Βελγική αποικιοκρατία στο Κογκό: Στο Κογκό επί βασιλιά Λεπόλδου του 2ου , οι νεκροί ξεπέρασαν το μισό πληθυσμό του. Ο πληθυσμός του Κογκό ανήρχετο σε τριάντα εκατομμύρια κατοίκους. Ο Λεοπόλδος ίδρυσε μια εταιρία εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Κογκό, και γρήγορα το μισό Κογκό ήταν ιδιοκτησία του. « Tην επιτάχυνση στην κατοχή των εδαφών ακολούθησε η βάναυση αλλαγή της πίστης των προγόνων των κατοίκων του Κογκό και του τρόπου της ζωής τους.” Το Κογκό πληρώνει ακόμα τις συνέπειες της αποικιοκρατίας με το συνεχιζόμενο πόλεμο.

    Φιλοσοφικό λεξικό:
    Δημοκρατία, εκ του “δαμάζω”. Δαμάζω την υπερβολή του πλούτου και την ανέχεια των φτωχών. Όχι άμετρος πλούτος και εξουθένωση του φτωχού. Αυτό δεν είναι δημοκρατία αλλά τυραννία.

 

Μικρά δοκίμια Μόσχου Λαγκουβάρδου 2: "Εν ημίν"

Μικρά δοκίμια Μόσχου Λαγκουβάρδου 2: "Εν ημίν":  Του Μόσχου Λαγκουβάρδου" "Μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε .Ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν  και το θέλε...

Μικρά δοκίμια Μόσχου Λαγκουβάρδου 2: "Εν ημίν"

 ..

Μικρά δοκίμια Μόσχου Λαγκουβάρδου 2: "Εν ημίν"

Μικρά δοκίμια Μόσχου Λαγκουβάρδου 2: "Εν ημίν":  Του Μόσχου Λαγκουβάρδου" "Μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε .Ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν  και το θέλε...

"Εν ημίν"

"Εν ημίν"

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου"

"Μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε.Ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν  και το θέλειν και το ενεργείν  υπέρ της ευδοκίας." (Φιλ. β' 12, 13).

Τί σημαίνει η έκφραση της Καινής Διαθήκης "Εν ημίν"; Οι ξένοι, ιδίως στην αγγλική γλώσσα, αποδίδουν την έκφραση "εν ημίν" "Ανάμεσά μας" "μαζί μας" "κοντά μας". Ποτέ δεν την αποδίδουν με την έκφραση "μέσα μου". ΄Οταν λένε "μέσα", εννούν ανάμεσά μας, κοντά μας. 

Αν παντού στην Καινή Διαθήκη συναντούμε τον πληθυντικό αριθμό αντί του ενικού , αυτό δε σημαίνει ότι δεν απευθύνεται στον καθένα και δεν ισχύει για τον καθένα που έχει το Χριστό μέσα στην καρδιά του. 

Αυτό το λέει καθαρά ο Απόστολος Παύλος  με τα λόγια "Ζω  δε μηκέτι εγώ, ζει εν εμοί (μέσα μου) Χριστός." Σε άλλο σημείο η Καινή Διαθήκη γράφει για τον |αρραβώνα του Πνεύματος που δόθηκε στον καθένα και είναι μέσα του ως το |"πνευματικό σώμα του". Επίσης εννοεί τον κάθε πιστό όταν γράφει ο Απόστολος Παύλος, τα λόγια "Ουδείς δύναται θείναι θεμέλιο άλλον ει μη τον κείμενον ος έστι Ιησούς Χριστός."

'Αλλη περικοπή όπου δηλώνεται φανερά ότι ο Ιησούς είναι "εντός ημίν" δηλαδή μέσα στο κάθε Χριστιανό, αφού αυτό είναι το " μυστικόν το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και των γενεών, νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις οις ο Θεός ηθέλησε γνωρίσαι τίς ο πλούτος της δόξης εν τοις έθνεσι, ός έστι Χριστός εν υμίν, η ελπίς της δόξης ", η ελπίδα μέσα στην καρδιά του καθενός μας.

"Το μυστήριον το κεκρυμμένον  από των αιώνων και από των γενεών νυν δε εφανερώθη τοις αγίοις αυτού οις ηθέλησε ο Θεός γνωρίσαι τις ο πλούτος της δόξης μυστηρίου τούτου εν τοις έθνεσιν , ος έστι Χριστός εν ημίν η ελπίς της δόξης." Γι' αυτό λέει ότι ο Θεός θέλει να γνωρίσει στα έθνη  αυτό το μυστικό που γνωρίζουμε οι πιστοί ως ελπίδα της δόξης. (Κολ. 1,26) 

Ο Ιησούς μιλάει για τους συγκεντρωμένους στο όνομά του , ότι είναι ανάμεσά τους, σημαίνει ότι είναι και μέσα στην καρδιά του καθενός από αυτούς. 

 Ο λαός μας διακρίνει αυτό που έχει ο άνθρωπος στην καρδιά του από αυτό που δεν το έχει μέσα στην καρδιά του είτε αυτό είναι πρόσωπο, πράγμα ή  κατάσταση. ΄Όπως όταν κανείς υποκρίνεται ότι ζει με την καρδιά του, ενώ ζει χωρίς καρδιά. Ακόμα και όταν κάνει κάποιος κάτι για να ευχαριστήκσει τον άλλον, μπορεί το σώμα του να τον προδώσει και τότε θυ του πούνε ότι δεν έκανε με την καρδιά του. 

Όταν π.χ. δίνοντας ένα ποτήρι νερό σε  κάποιον χυθεί ένα μέρος του,  αυτός που λαμβάνει το νερό λειψό, δικαιολογείται να μας πει ότι δεν το δώσαμε με την καρδιά μας. Δεν είχαμε μέσα στην καρδιά μας την καλή προαίρεση. Ο Φρόιντ στο ογκώδες βιβλίο του "Η ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής" καταγράφει παρόμοια περιστατικά τα οποία αποδίδει σε αιτίες κρυμμένες στο υποσυνείδητο. 

Αν δεν είμαστε ειληκρινείς το σώμα μας συχνά θα  μας προδώσει  με διαφόρους κρυφούς τρόπους. Στον έρωτα π.χ. η υποκρισία  εμποδίζει την ευτυχία του ζεύγους με την ψυχρότητα. Είναι πολύ βέβαια να ζητούμε τη γνώση της ψυχολογίας του βάθους. Αλλά είναι και εξοργιστική η άγνοια της κοινωνίας, η οποία ωθείται να μη ζητεί την ευλογία του Θεού στις ενώσεις. 

Ο λαός μας με την νηπτική του παράδοση γνωρίζει αυτό που η πολιτικήκ αγνοεί, πώς  όταν δεν θέλουμε την ευλογία του Θεού , ο οίκος μας, μένει έρημος . Είναι κρίμα που η πολιτεία αγνοεί την Ελληνοορθόδοξη παράδοση και δεν ενισχύει την οικογένεια. 

Κρίμα! Δε διαβάζουν ποτέ  με το αληθινό του νόημα , τον 83ο Ψαλμό του Δαβίδ, που αρχίζει με τα λόγια : "Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμεων. επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τα αυλάς του Κυρίου, η καρδία μου και η σάρξ μου ηγαλλιάσαντο επί Θεόν ζώντα.""

mlvardospot.blogspot.com