ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΟΙ ΦΥΣΕΩΣ

Του Μόσχου   Λαγκουβάρδου 

“Εις τούτο ημάς πεποίηκεν ο Θεός, ίνα γενώμεθα θείας κοινωνοί φύσεως και της αυτού αϊδιότητος μέτοχοι και φανώμεν αυτώ όμοιοι κατά την εκ χάριτος θέωσιν, δι΄ήν πάσα τε των όντων η σύστασις εστί και διαμονή και η των μη όντων παραγωγή και γένεσις.» Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.

Να γίνουμε διαμονή του Θεού, λέει ο Άγιος Μάξιμος.  Κατοικία του Θεού είναι το πνεύμα του ανθρώπου, ο οποίος έχει το Θεό μέσα του.

Ως διαμονή του Θεού το πνεύμα του ανθρώπου μετέχει στο πνεύμα του Θεού, γίνεται όμοιο με το πνεύμα του Θεού, είναι αιώνιο, δεν γνωρίζει θάνατο, δεν φοβάται το θάνατο, δεν πεθαίνει.

Όπως επί Ιώβ δεν πίστευαν ότι υπάρχει ευσεβής δίχως ιδιοτέλεια, έτσι και τώρα πολλοί δεν πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού.

Από την πείρα γνωρίζουμε ότι όταν ο Χριστός είναι μέσα μας το πνεύμα του ζωοποιεί. Όταν είναι μέσα μας το πνεύμα του εχθρού του Χριστού, το πνεύμα αυτό φθείρει τη ζωή του ανθρώπου.

Όταν κατηγορούσαν τον Ιησού ότι με το πνεύμα του Βεελζεβούλ εξάγει τα δαιμόνια,  (Ματθ. 12:26-29), «πάσα πόλις ή οικία μερισθείσα καθ’ εαυτήν ου σταθήσεται και ει ο σατανάς τον σατανάν εκβάλλει  εφ΄εαυτόν εμερισθη».

Γνωρίζουμε από την προσωπική του πείρα ο καθένας, πως ο Χριστός είναι ο σωτήρας του κόσμου, αυτός τις ασθένειες έλαβε και τας νόσους εβάστασε, και ότι ο εχθρός του Χριστού είναι μισάνθρωπος.

Θάνατος είναι ο χωρισμός του πνεύματος του ανθρώπου από το πνεύμα του Θεού.  Όταν η σάρκα, λέει ο ΄΄Αγιος Μάξιμος, τιμά την αρετή, θα υποδεχθεί τον Θεόν ως ένοικον.

Τρία είναι τα μέγιστα αρχέκακα, η άγνοια, η φιλαυτία και η τυραννία.  Και εξαρτώνται το ένα απ΄το άλλο.  Η άγνοια του Θεού γεννάει τη φιλαυτία και η φιλαυτία γεννάει την τυραννία.

Είναι φοβερό,  με τη θέλησή μας να νεκρώσουμε τη δωρεά που μας έδωσε ο Θεός  με την αγάπη προς τα φθαρτά πράγματα, και να νιώθουμε αυτόν τον φόβο, με το να προτιμάμε την φιλαυτία.