Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι ο άνθρωπος είναι σαν ένα σπίτι που το ετοιμάζεις ως κατοικητήριο κάποιου. Κάποτε παρομοίαζα .Για πολύ καιρό τον εαυτό μου με υπόστεγο, όπου έρχεται για λίγο κόσμος και φεύγει.
Η εικόνα του εαυτού ως υπόστεγο δεν μου φαινόταν και πολύ επιτυχημένη, αν και είναι η επικρατούσα. Ο άνθρωπος είναι «υπόσταση», όπως λέγεται το πρόσωπο στη θεολογία και στη φιλοσοφία, πράγμα που σημαίνει ότι την προσωρινή στέγη κάποιου.
.Όταν συνειδητοποίησα τίνος κατοικητήριο θα ήταν το σπίτι μου, σκέφτηκα πως δίχως δοκιμασίες δε γίνεται. Ο λαός μας λέει, πώς δεν λέγεται "κύριος" του εαυτού του, αυτός που δεν έχτισε σπίτι και δεν πάντρεψε κορίτσι. Αυτός δεν είναι νοικοκύρης. .Αυτός είναι τυχοδιώκτης, που γυρίζει εδώ και εκεί και δε σταματάει πουθενά. Στην καλύτερη περίπτωση είναι ένας μποέμ, που ξοδεύει τη ζωή του επισκεπτόμενος φίλους. Αν θέλετε να απολαύσετε έναν τέτοιο τύπο, δείτε την κινηματογραφική ταινία με τον τίτλο, "ΟΙ Φάλαινες του Αυγούστου".
Όταν ήμουν εργένης έμενα σε ένα σπίτι, που το μισό ήταν γιαπί. Από τα τέσσερα δωμάτια, τα δύο ήταν σχεδόν έτοιμα, και τα άλλα δύο ήταν με τα τουβλα και τους ασβέστες. Έμενα εκεί προσωρινά, αλλάπέρασαν μερικά χρόνια.
Μένοντας σε μισοτελειωμένο σπίτι, σκεφτόμουν πώς θα ‘θελα να είναι τελειωμένο. Ένα δωμάτιο, θα ήταν, όπως στις Ινδίες, δωμάτιο προσευχής. Εκεί θα έμπαινες μόνο για προσευχή, καθαρός, φορώντας καθαρά ενδύματα. Ποτέ με τα ρούχα της δουλειάς και χωρίς την καθιερωμένη προετοιμασία. Από τα τέσσερα δωμάτια, ένα της προσευχής, άλλο ένα της μελέτης και τα άλλα δύο γιατις πρακτικές ανάγκες, για τη διαβίωση.
Πώς θα διαμορφώνονταν, άραγε, τα δωμάτια για την αυτοσυντήρηση; Με το φως του Πνεύματος, αφού το μισό σπίτι ήταν σαν εκκλησία ή πώς αλλιώς. Στην πραγματικότητα τα περισσότερα σπίτια, δεν γίνονται όπως έπρεπε να είναι. Τα δωμάτια που θα διαμόρφωνε ο κόσμος θα ήταν «μπάτε σκύλοι αλέστε,(δηλαδή «σκυλιά», άνθρωποι που δεν διαφέρουν από σκύλους) , και αλεστικά με δίνετε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου