Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 

                     Ο αγιασμός του κόσμου δε γίνεται χάριν του Θεού, αλλά χάριν του κόσμου. Και όταν υμνούμε και δοξάζουμε το Θεό, δεν είναι χάριν του Θεού, αλλά για χάρη

Δική μας. Ο Θεός είναι ανενδεής, δεν έχει ανάγκη από τίποτε. Ούτε αν υμνείται ο Θεός αυξάνει ούτε αν δεν υμνείται μειώνεται. Δεν χρειάζεται πράγματα. Ο Θεός είναι πνεύμα.  Οι Εντολές του Θεού δεν δόθηκαν προς όφελος του Θεού, αλλά

Προς όφελος αυτών που τις τηρούν. Αυτός που αμαρτάνει μισεί την ίδια του την ψυχή. Κι αυτός που απομακρύνεται απ΄  το Θεό, ο ίδιος υποφέρει. Αν ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τίποτε, μήπως , Θέ μου συγχώρα με, ο Θεός είναι αναίσθητος; Όχι δεν είναι. Ο Θεός ζει μέσα στον άγιο άνθρωπο, τα αισθήματα του αγίου. Ζει στον άνθρωπο. Οι θεολόγοι λένε, πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, για να ζει ως άνθρωπος μέσα στον άνθρωπο. Αυτό σημαίνουν τα λόγια «έχουμε το Θεό μέσα μας» ή «δεν έχουμε το Θεό μας». Στο Ευαγγέλιο διαβάζουμε ότι ο Θεός κατοικεί μέσα μας. Οι πιστοί που έχουν τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός κατοικεί μέσα τους, η Εκκλησία τους ονομάζει «επιγιγνώσκοντες». Επιγιγνώσκουν την «ενοίκησιν του Χριστού». Με την επίγνωση της ενοίκησης του Χριστού, «δι’ υπομονής τρέχομεν τον προκείμενον ημίν  αγώνα «αφορώντες» εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν». «Αφορών» είναι ο πιστός που ζει «σε αναφορά» προς τον Ιησού. Ζει, δηλαδή, με το πνεύμα του Ιησού.  Έχοντας πρότυπο τον Ιησού. Θέλει να γνωρίζει αν η ζωή του είναι αρεστή στο Χριστό. Θέλει να είναι η ζωή του «εν Χριστώ».

Οι νεωτεριστές που επιδιώκουν να προσαρμόσουν το Χριστό στην κάθε εποχή, είναι ξένοι προς την ορθή πίστη. Δεν έχουν ορθή θρησκευτική συνειδητοποίηση. Στην πραγματικότητα επιδιώκουν να «συσχηματίζονται» οι ίδιοι με τον κόσμο. Αλλά με αυτόν τον τρόπο απομακρύνονται απ’ το Θεό.  Ο άνθρωπος είναι το ον, που δεν τον διαμορφώνει το περιβάλλον. Σ’ αυτό διακρίνεται από τα ζώα, τα οποία λαμβάνουν κάθε φορά το σχήμα του κόσμου, όπως τα υγρά, που λαμβάνουν το σχήμα του δοχείου που τα περιέχει. Γι’ αυτό και τα ζώα δεν μπορούν να υποσχεθούν τίποτε. Διότι δεν ξέρουν ποια θα είναι κάθε φορά.

Με αυτές τις αντιλήψεις οι νεωτεριστές αρνούνται την ουσία της ζωής. Στη ζωή δεν υπάρχει τίποτε που μένει για πάντα. Ούτε οι αρετές ούτε οι αξίες της ζωής είναι για πάντα.  Ούτε ο Θεός είναι για πάντα. Οι νεωτεριστές είναι ειδωλολάτρες.