Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Όταν το σμήνος των μελισσών έφευγε από την κυψέλη, ο παππούς μου έτριβε μελισσοβότανο στο κλαδί ενός δέντρου του κήπου, για να μαζευτούν εκεί οι μέλισσες που εγκατέλειψαν την παλιά κυψέλη . Οι μέλισσες αγαπούν το άρωμα του μελισσοβότανου. Από κει τις μάζευε ο παππούς μου και τις μετέφερε σε καινούρια κυψέλη.
Θυμήθηκα τώρα το μελισσοβότανο και το σμήνος των μελισσών που μεταναστεύει , διαβάζοντας αυτά τα λόγια του Ευαγγελίου "δεν θα με δείτε μέχρι να πείτε "ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου."
Ο συνειρμός που συνδέει τα δύο αυτά νοήματα είναι ότι ο άνθρωπος, μόνο όταν νιώθει τον κίνδυνο ,, αναζητάει τις αληθινές αξίες της ζωής και δεν αρκείται στην επιφανειακή και την επιπόλαιη άποψη των πραγμάτων.
Τα λόγια αυτά είναι από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη Κεφ. ιβ΄, που διαβάζεται την Κυριακή των Βαϊων. Την ίδια μέρα στον Απόστολο, αναγιγνώσκεται η περικοπή από την προς Φιλιππησίους επιστολή κεφάλαιο Δ΄, 4-9. που λέει τα εξής: "Ο Κϋριος εγγύς. Μηδέν μεριμνάτε, αλλ' εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετά ευχαιστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν και η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήτω τας καρδίας υμών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού."
Όπως τα ωραίο άρωμα του μελισσοβότανου συγκεντρώνει τις σκόρπιες μέλισσες , έτσι και η προσευχή του ονόματος του ΙΗσού με την ειρήνη του Θεού, , την υπερέχουσα πάντα νουν, θα φρουρήσει τις καρδιές μας και τα νοήματά μας στο όνομα του Κυρίου ημών ΙΗσού Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου