Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Μια μέρα στην κατασκήνωση σημαίνει μια μέρα στο κοινόβιο, σε χώρους που μοιράζεσαι αναγκαστικά με άλλους, όπως στο στρατό η σε μοναστήρι, όπου ο ζωτικός σου χώρος, σχεδόν καταργείται. Ζωτικός χώρος είναι αυτός, στον οποίο δεν μπαίνει κανείς, χωρίς τη θέλησή σου.
Μια μέρα στην κατασκήνωση είναι μια μέρα σε κοινούς χώρους ύπνου, κοινές κουζίνες, κοινά τραπέζια, κοινές τουαλέτες, κοινοί χώροι αναψυχής κ.ά. Μια μέρα σε χώρους όπου κανείς δεν ειναι υπεύθυνος για τους χώρους αυτούς , από άποψη τάξης, καθαριότητας, ησυχίας κ.ά. Μια μέρα, όπως γράφει ο Καμύ στον "Ξένο" του, να μην έχεις πουθενά, να ακουμπήσεις την ψυχή σου. Μια τέτοια μέρα είναι πολλή.
Στην ομαδική ζωή της κατασκήνωσης, θα νιώσεις αυτό που λέει ο λαός , ότι είναι, "βαριά η καλογερική". Είναι σπάνιο να βρεις ανθρώπους με τους οποίους να έχεις τις ίδιες προτιμήσεις για να θέλεις να είσαι εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο μαζί,.
Θυμάμαι ήμουν κάποτε σε κατασκήνωση και έμεινα στην ίδια σκηνή με άλλους τρεις, με τους οποίους δεν έμοιαζα καθόλου. Αγαπούσα το διάβασμα του καλού βιβλίου, την ακρόαση καλής μουσικής, την ομορφιά της φύσης.
Δεν σκεφτόμουν καθόλου αν η ζωή με το βιβλίο και με τη μουσική θα άρεσε και στους άλλους. Διαπίστωσα όμως ότι δεν ήταν τα ενδιαφέροντά μου κοινά με τα ενδιαφέροντα των άλλων. Τη μέρα εκείνη ένιωσα αυτό που λέει ο Σωκράτης, πως η δημοκρατία δε λειτουργεί, αν οι πολίτες δεν αυτοπεριορίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου