Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Είναι δυνατόν, ένας που στα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής του, εννοώ τη δεκαετία του Σαράντα, ζει τις σφαγές, τους θανατους, τις καταστροφές του πολέμου, να θεραπευτεί εντελώς από το φόβο του θανάτου; ΠΙστεύω είναι δυνατόν , αν γίνει ένα θαύμα!
Ένας λόγος που πιστεύω στα θαύματα είναι ότι πιστεύω και στο δικό μου θαύμα. Ήδη ο φόβος μου δεν έχει την οξύτητα που είχε στα χρόνια που οι αναμνήσεις μου ήταν ακόμα νωπές. Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια, αλλά δεν θεραπεύτηκαν κι όταν δοθεί η αφορμή επανέρχονται σχεδόν με την ίδια δριμύτητα.
Ρώτησα κάποτε μια πιστή γυναίκα, πώς θεραπεύονται οι αναμνήσεις, και μου απάντησε, ότι θεραπεύονται, όταν τις ξαναζούμε με το Χριστό. Όταν δηλαδή το σημείο αναφοράς μας είναι ο Χριστός κι όταν γνωρίζουμε ότι ο Χριστός είναι μέσα μας.
Πώς μπορεί να φοβάται κανείς, όταν είναι βέβαιος ότι ο Χριστός είναι μέσα του!
Η αιμορροούσα, που δεκαοχτώ χρόνια, έπασχε, έλεγε πως ακόμα και το ιμάτιό του Χριστού να αγγίξει , θα θεραπευτεί και πράγματι θεραπεύτηκε. Πόσο δυνατή πίστη είχε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου