Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η συγγραφέας Τζέϊν Κάρεϋ, αν θυμάμαι καλά το όνομά της, γράφει στο βιβλίο της για την κατάθλιψη, πως μοιάζει με την πτώχευση. Όπως στην πτώχευση δεν σε πτωχεύει ένα μεγάλο χρέος, αλλά ένα μικρό χρέος από τα πολλά συσσωρευμένα έτσι και στην κατάθλιψη, δεν σε οδηγεί μια μεγάλη στενοχώρια, αλλά μία από τις πολλές μικρές στενοχώριες που συσσωρεύονται.
Αυτό σε μένα λέει, να προσέχω τις κοινές στενοχώριες και να ζητώ κάθε στιγμή τη βοήθεια του Θεού και να μην περιμένω να το κάνω σε μια μεγάλη στενοχώρια και μετά να ξεχάσω το Θεό.
Ο Απόστολος Παύλος θεωρεί την συχνότητα της προσευχής ως συστατικό όρο της προσευχής. Προσευχόμενος δεν είναι αυτός που προσεύχεται «στη χάση και στη φέξη». «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Γι’ αυτό και είναι η πιο κατάλληλη προσευχή, η λιγόλογη προσευχή.
ΟΙ άγιοι λένε, πως από μας εξαρτάται η συχνότητα της προσευχής. Η ποιότητα είναι από τη χάρη του Θεού. «Γίνετε δεόμενοι, όπως εγώ», λέει σε κάποια επιστολή του για την προσευχή.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει για την νοερά προσευχή, «δει προσευκτέον μάλλον ή αναπνευστέον». Πρέπει, λέει, να προσευχόμαστε είναι μάλλον πιο αναγκαίο από ό,τι να αναπνέουμε, για να δείξει πόσο έχουμε ανάγκη να προσευχόμαστε κάθε στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου