NAVEGANDO CON MERCCURIO
De AMELIA SUAREZ
Ανχελ Γκονζάλεθ (ΙΣΠΑΝΙΑ)
για να ΄ναι βάρος στο χώμα η ύπαρξή μου
ήταν αναγκαίο να υπάρξει ένα ευρύ τόπος
και μια μακρά χρονική περίοδος.
Άνθρωποι από θάλασσες κι από στεριές
γόνιμες γυναικείες κοιλιές, και σώματα
περισσότερα σώματα αιφνίδια ενωμένα
σε ένα άλλο νέο σώμα.
Ηλιοστάσιο και ισημερίες έλαμψαν
Με το αλλαγμένο φώς τους, τον διαφορετικό ουρανό τους,
Το χιλιόχρονο ταξίδι της σάρκας μου
Ορειβασία στους αιώνες και στα κόκκαλα.
Από το μακρινό και λυπημένο πέρασμα
Της φυγής του έως το τέλος, επιζώντα
Ναυάγια, κρατώντας
τον τελευταία αναστεναγμό των νεκρών,
Δεν είμαι πια παρά το αποτέλεσμα, ο καρπός.
Αυτό που μένει, σάπιο στα ερείπια.
Αυτό που βλέπεις εδώ,
Αυτό το τόσο μόνο.
Ένα επίμονο σκουπίδι, που επιμένει
Στην καταστροφή του, που πολεμάει ενάντια στον άνεμο,
που προχωρεί στους δρόμους που δεν οδηγούν
πουθενά. Η έξοδος
όλων των αποτυχιών. Η τρελή
δύναμη της αποθάρρυνσης.
Μετάφραση: Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου