«ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ»

 

Τι είδε ο Σωκράτης και είπε τα λόγια  «γηράσκω αεί διδασκόμενος», που σημαίνουν ότι πάντοτε διδάσκεται; Νομίζω ότι είδε, πως όλοι θέλουν να είναι δάσκαλοι και ότι κανένας δεν θέλει να είναι πάντοτε μαθητής.

Οι αρχαίοι είχαν αποθησαυρίσει τη σοφία τους στην ελληνική γλώσσα. Μελετώντας κανείς την ελληνική γλώσσα, μαθαίνει μαζί με τη γλώσσα και τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων.

Οι αρχαίοι θεωρούσαν ότι   ο δάσκαλος πρέπει να είναι ο μέγιστος. Από τη λέξη «μέγιστος» προέρχεται οι σημερινές λέξεις «μάγιστρος», «μάστορας», «μαέστρος». Αναλύοντας τις λέξεις αυτές, όχι μόνο τη γραμματική τους  μορφή, αλλά και την πραγματικότητα, μαθαίνουμε και το πραγματικό τους νόημα, καθ’ όλη την ιστορική τους διαδρομή και κατά τη σημερινή τους μορφή.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι ορθόδοξοι χριστιανοί πιστεύουν πως ο δάσκαλος είναι ο μεγαλύτερος από όλους σε κάποιο τομέα της τέχνης και της επιστήμης.  Όπως δάσκαλος της ιατρικής  δεν είναι ο «ιστορικός της ιατρικής επιστήμης», αλλά αυτός που εφαρμόζει την ιατρική τέχνη και επιστήμη και μάλιστα ο μεγαλύτερος  από όλους. Σε αυτήν την αντίληψη οφείλεται το «φιλοπρωτείο» του Έλληνος, αλλά και ο «αδαής δάσκαλος», στο ότι βιάζονται να γίνουν όλοι οι πρώτοι και οι καλύτεροι.   

Ο σημερινός δάσκαλος βλέπει σήμερα, πώς μιλάει σε «ώτα μη ακουόντων», επειδή όλοι θέλουν να είναι δάσκαλοι στους άλλους και όχι στον εαυτό τους. Ο ελληνικός λαός όμως ακολουθεί την αρχαία παράδοση, όπως φαίνεται από το ρητό της Ορθοδοξίας, «ιατρέ, ιάτρευσον πρώτον τον εαυτό σου κι ύστερα και τους άλλους» ή από την λαϊκή παροιμία «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις».

Μόσχος Λαγκουβάρδος

mlvardospot.blogspot.com