Δεν μπορώ να εξηγήσω το φόβο των παιδικών μου χρόνων. ‘Ενας γιατρός μου είπε κάποτε, πως είναι δύσκολο να εξηγήσω το φόβο μου, επειδή ανάγεται στα παιδικά μου χρόνια. Ο φόβος, όταν βιώνεται στην παιδική ηλικία, θεραπεύεται με την παρουσία του πατέρα, ο οποίος στα μάτια του παιδιού μπορεί τα πάντα. Αν όμως δεν υπάρχει ο πατέρας, ο φόβος των παιδικών χρόνων μένει στην ψυχή αθεράπευτος.
Η Γραφή μιλάει για το φόβο του ενηλίκου, ο οποίος συνδέεται με την αμαρτία του. Ο ενήλικος, με την μετάνοια και την προσευχή θεραπεύει τον φόβο του. Ο Δαβίδ περιγράφει το φόβο του ενηλίκου στον πεντηκοστό ψαλμό του της «μετανοίας». « Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.» Η δέηση αυτή δεν υπάρχει για τα παιδικά τραύματα, επειδή δεν τα γνωρίζει. Το παιδί, αν και βίωσε τα τραύματά του, δεν μπορεί να τα επαναφέρει στη μνήμη του.
Ο φόβος του ενηλίκου θεραπεύεται με την νοερά προσευχή, με την οποία ο νους ανυψώνεται από τις σατανικές επιθυμίες και το δουλικό φόβο, στο Χριστό, που τον φυλάει ελεύθερο. «Σύ, Κύριε, φυλάξαις ημάς και διατηρήσεις ημάς.» (Ψαλμ.12).
Το πρώτο πράγμα που θεραπεύει ο Κύριος με την παρουσία Του, σ’ αυτούς που τον ακολουθούν, είναι ο φόβος. «Μη φοβείσθε, εγώ ειμί». Η παρουσία του Χριστού και η μνήμη των θαυμάτων Του, θεραπεύει τους Μαθητές του από το φόβο τους. Όταν οι Μαθητές Του φοβήθηκαν στην τρικυμία , ο Ευαγγελιστής Μάρκος, γράφει, ότι φοβήθηκαν, επειδή δεν συνειδητοποίησαν το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων.
Μ.Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου