Το νόημα του ενδύματος

 

Το νόημα του ενδύματος

Ουδένα οίδαμεν κατά σάρκα. (2Κορ.ε΄, 15)

Σε κάποιον αρχαίο μύθο, ένας σοφός., που ήταν στην υπηρεσία του βασιλιά, γνώριζε ποιος ήταν ο πατέρας του κάθε ανθρώπου. Όταν ο  βασιλιάς το έμαθε, διέταξε το σοφό, να του πει, ποιός ήταν ο πατέρας του.

- Ο πατέρας σου, βασιλεύ, ήταν  φούρναρης, είπε ο σοφός.

 Την εποχή εκείνη στην Ανατολική Ελληνική Αυτοκρατορία, τη λεγόμενη Βυζαντινή, γίνονταν βασιλιάς, όποιος ήταν ικανός. Δεν είχε έρθει ακόμα η κληρονομική βασιλεία των βορείων βαρβάρων λαών.

-Πώς το ξέρεις; Τον ρώτησε ο βασιλιάς.

-Το ξέρω γιατί κάθε φορά που του έκανα μια εκδούλευση, μου έδινε ένα κουλούρι! 

Ανάλογη με αυτό που επαγγέλλεται ο κάθε άνθρωπος είναι και η εμφάνισή του. Γι’ αυτό φαίνεται παράξενο, όταν εμφανίζεται κανείς με διαφορετικό  προς τον επάγγελμά του ένδυμα ή με κάποια παραλλαγή του, που είναι το ίδιο πράγμα. Σε μένα φαίνεται πολύ  παράξενο να βλέπω στο δρόμο στρατιώτη χωρίς μπερέ ή  κληρικό,   χωρίς καλιμαύχι. Λίγη ώρα, πριν αρχίσω να γράφω αυτές τις γραμμές, συνάντησα στο δρόμο, μπροστά στην Τράπεζα της Ελλάδος, έναν νεαρό κληρικό και τον σταμάτησα:

-Πάτερ, επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ, που φοράτε το καλλιμαύχι σας.

-Υποχρέωσίς μου, λέει.  

Κατά τον Απόστολο Παύλο, ο άνθρωπος , υπακούει σε τέσσερα θελήματα ή νόμους:   υπακούει στο θέλημα του Θεού,   στο θέλημα της συνειδήσεως, στο θέλημα του ασυνειδήτου και στο θέλημα της αμαρτίας.

Τα πράγματα , επίσης , έχουν διαφορετική σημασία, ανάλογα με τη διάθεσή μας.   Συνήθως βλέπουμε στα πράγματα τη μία ή δύο διαστάσεις: τη φυσική ή και  την ψυχική. Σπανίως βλέπουμε την Τρίτη διάσταση, την πνευματική. Η Τρίτη απαιτεί από αυτόν που βλέπει ένα πράγμα, να διαθέτει το ανάλογο πνεύμα. Ουδένα οίδαμεν κατά σάρκα, λέει ο Απόστολος Παύλος, για τους χριστιανούς που έχουν μέσα του το Χριστό και ζουν με το πνεύμα του Χριστού.

Χωρίς το πνεύμα του Χριστού δεν μπορούμε να μπούμε  στο πνευματικό νόημα των πραγμάτων. Η πίστη στο Χριστό είναι αποκαλυπτική. Το πρώτο πράγμα, που ζητάμε απ΄ το Θεό, μόλις σηκωθούμε απ΄ το κρεβάτι το πρωί στην πρωινή προσευχή μας , είναι ο φωτισμός του νου, για να υμνήσουμε την Αγία Τριάδα και το τελευταίο που θα ευχόμαστε να μη το πούμε στο τέλος της μέρας, ότι δεν βρήκαμε ακόμα τόπον για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Να μην ακούμε ακόμα μέσα στην καρδιά μας,  «αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε υιός του ανθρώπου ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη.(Ματθ.η΄,20)

Μόσχος Λαγκουβάρδος

mlvardospot.blogspot.com