Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Κάποτε άκουσα έναν πλανώδιο λαχειοπώλη, να λέει γεμάτος χαρά, ότι ο Θεός τον ξέρει. Κάποτε δοκίμασα κι εγώ αυτή τη χαρά. Είχα κάνει κάτι που, κατά τη συνήθειά μου, ήθελά να το πω σε κάποιον. Αλλά "δεύτερες σκέψεις κρείσσονες" ποιυ λέγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Σκέφτηκα ότι περιττεύει να το πω σε κάποιον, αφού το ξέρει ο Θεός, ποιά μεγαλύτερη ικανοποίηση θα μου δώσει να το πω; Άλλωστε η νοερά προσευχή είναι διαρκής ¨κουβέντα" με το Θεό.
Μη νομίζετε ότι η κουβέντα είναι κατώτερη από τη συζήτηση. Το αντίθετο συμβαίνει. Η κουβέντα είναι εμπνευσμένος λόγος, ο οποίος προϋποθέτει "σύμπνοια". Άλλωστε η λέξη η ίδια φανερώνει το νόημά της: είναι σύνθετη, από τον "κουμ" που σημαίνει "συν" και το "βέντους" που σημαίνει "πνοή", "πνεύμα"!
Ο Απόστολος Παύλος ονομάζει τη νοερά προσευχή του Ονόματος του Ιησού, "γλώσσα με την οποία ο προσευχόμενος μιλάει μυστικά με το Θεό."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου