ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

 Του Μόσχου Λαγκοκβάρδου

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

 Πάθος είναι  ό,τι καταργεί την ελευθερία της ψυχής . Ό,τι η γνώση, η επιθυμία, ή το συναίσθημα καταργεί την ελευθερία της ψυχής μας, αυτό είναι πάθος. Η ψυχή πλάστηκε να είναι ελεύθερη. Αν δεν είναι ελεύθερη, η ψυχή δε ζει κατά φύσιν, αλλά ζει παρά φύσιν. Το πάθος δεν είναι στη φύση της ψυχής. Ο Θεός δεν έπλασε το πάθος. Το πάθος δεν είναι έμφυτο, αλλά επιπρόσθετο. Προστίθεται στην ψυχή, λόγω ότι ο νους μολύνεται από το πάθος.

Ο Θεός δε δημιούργησε τα πάθη. Ο Θεός έπλασε την ψυχή για να ζήσει μαζί με όλα όσα συμβάλλουν στο να ζει. Δεν την έπλασε για να ζει  και για να μη ζει.  Δε δημιούργησε ταυτόχρονα την όρεξη και την μη όρεξη. Η μη όρεξη ήρθε απ’ έξω με την κακή χρήση της όρεξης. Προίκισε τον άνθρωπο με την ελευθερία. Ο άνθρωπος όμως κάνει κακή χρήση της ελευθερίας και πέφτει στην ανελευθερία. Η ανελευθερία δεν είναι «δώρο» του Θεού. Ο Θεός δίδει στον άνθρωπο την ικανότητα να περπατάει, να τρέχει, να χορεύει, αν ο άνθρωπος κάνοντας κακή χρήση του δώρου, το χάνει, δεν είναι η κακή χρήση του Θεού, αλλά του ανθρώπου. Αν και η χρήση ήταν του Θεού, ο άνθρωπος δε θα διέφερε από τα ζώα.

Το πνεύμα του ανθρώπου είναι όμοιο με το πνεύμα του του Θεού, αυτό σημαίνει ότι πλάστηκε κατ’ εικόνα του Θεού. Ο άνθρωπος εκτός από το «σαρκικό φρόνημα», που αγωνίζεται να το αποβάλει επειδή καταργεί την θεόσδοτη ελευθερία του, έχει  πνευματικό σώμα που αγωνίζεται  να το διατηρεί δυνατό, στέλνοντας το νου σ’ αυτό (είσω πέμπειν το νουν). Μια παροιμία λέει, «αυτός που διατηρεί το πνεύμα του δυνατό δεν έχει θέση στο θάνατο.»

Όταν έχουμε διαφθείρει εντελώς το πνεύμα  με  τα πάθη (αισθησιασμός) τα πάθη  καταργούν την ελευθερία της ψυχής. Από την ύπαρξη ή μη της ελευθερίας στην ψυχή γνωρίζουμε, αν είμαστε πνευματικοί ή σαρκικοί (παθιασμένοι, αισθησιακοί).

mlvardospot.blogspot.com