Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ
Σήμερα, Κυριακή, πήγα στην Εκκλησία του Αγίου Θωμα, στην ομώνυμη συνοικία, που την αγαπώ. Αραιά κατοικημένη καθώς είναι, χωρίς ψηλά κτίρια, χωρίς κίνηση αυτοκινήτων, με τις όμορφες αυλές, τους κήπους, τα δένδρα κατά μήκος της όχθης του Πηνειού. Οι άνθρωποι εσυμπαθητικοί, φιλικοί στον επισκέπτη. Νιώθεις σαν φιλοξενούμενος. Μ’ αρέσει να είμαι ένας επισκέπτης.
Θυμάμαι ένα ποίημα του μινιμαλιστή ποιητή Ρόμπερτ Λαξ που με κάνει πάντα να γελώ με το αστείρευτο χιούμορ του: Το ποίημα είναι ένας μικρός διάλογος ανάμεσα στον ποιητή και σ’ ένα σκύλο:
-Είσαι ένας επισκέπτης;
-Μόνο ένας επισκέπτης;
-Ναι.
-Πάρε με μαζί σου.
__.__
Είχα δύο τρία χρόνια να πάω στον Άγιο Θωμά. Ο ιερέας χάρηκε που με είδε. Πού είσαι ευλογημένε, είπε δίνοντάς μου το αντίδωρο. Τα καλά του λόγια σαν βάλσαμο τα νιώθω στην καρδιά μου σήμερα όλη τη μέρα. Όλο αυτόν τον καιρό της απουσίας μου η ψυχή μας δεινοπάθησε βλέποντας τους ανθρώπους να σ’ αποφεύγουν στο δρόμο, από το φόβο μην κολλήσουν τον ιό. Άλλη φορά θα ντρεπόταν κανείς να αλλάξει έτσι πεζοδρόμιο για να αποφύγει τη συνάντηση.
Χάθηκε από την ψυχή του ανθρώπου η καλή διάθεση. Ποτέ δεν είδα τόσο πολλούς μασκοφόρους! Τελευταία φορά που άκουσα να μιλούν για κάποιο μασκοφόρο, φονιά, που μπήκε με τη μάσκα σε μια καφετέρια, κι αφού πυροβόλησε και σκότωσε έναν νεαρό με το περίστροφό του, βγήκε από την καφετέρια, σαν να μην συνέβη τίποτα, λες και ήταν ένα ρομπότ και όχι άνθρωπος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου