Ο ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Ο ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο παθητικός άνθρωπος είναι ο ανθρώπινος τύπος, τον οποίο επιβάλλει η εποχή με τον ήχο και την εικόνα. Και για να το επιτύχει πλήττει την αυτοεκτίμηση και την δυνατότητα επιλογής.

Πρόκειται για καθαρά γυναικεία αντίληψη: Ως γυναικεία εννοώ την απαίτηση, να μην έχει ο κόσμος τίποτε στο νου του , παρά μόνο τη γυναίκα.

Οι άντρες, με τη αντίληψη αυτή μετατρέπονται σε κότες , που όλη την ώρα τσιμπάνε ό,τι βρίσκεται μπροστά τους, στο κοτέτσι. Είναι να μην ανοίξεις την πόρτα και μπεις μέσα.

Για να το επιτύχει αυτό η γυναίκα , είναι κάθε στιγμή έτοιμη, να δώσει παράσταση. Ο κόσμος που θα υποκύψει στον πειρασμό, θα στερηθεί δύο από τα πιο σπουδαία χαρίσματα του Θεού: την ελευθερία επιλογής και την αυτοεκτίμηση.

Δεν διανοούνται να αφήσουν κανέναν να κάνει τις δικές του σκέψεις ούτε να διαλέξει μεταξύ διαφορετικών επιλογών. Η προσφορά είναι πάντοτε ίδια και ο στόχος όπως σε κάθε πειρασμό, η δέσμευση της ελευθερίας.

Δυο θαλασσινά ποιήματα, τα οποία παραθέτουμε εδώ, μιλάνε για τη ζωή χωρίς ελευθερία:. το πρώτο είναι στίχος ενός λαΪκού τραγουδιού των ναυτικών και το δεύτερο είναι στίχοι του Ισπανου ποιητή Αντόνιο Ματσάδο.

Έτσι είναι

αυτή η ζωή:

Καπνός που φεύγει.

Στάχτη που μένει.

---

Πολλοί χάνονται

στη θάλασσα,

μάνα!

Μα πιο πολλοί

στα λιμάνια

που τα λένε

γυναίκα.