ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΔΕΝΤΡΑ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΚΑΤΩ ΑΠ΄ ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΔΕΝΤΡΑ

Αν κατά το πνεύμα της εποχής ο σκοπός του ανθρώπου είναι η ευτυχία και ευτυχία είναι να μην κουράζεσαι, δηλαδή να ζεις μισοκοιμισμένος, αυτοί που είναι στο πνεύμα της εποχής δεν καταλαβαίνουν τον Όμηρο που ονόμασε τον Οδυσσέα, που είναι ο εαυτός του, ως άνθρωπο που παλεύει με τις δυσκολίες (θαλασσοδέρνεται παλεύοντας με τα κύματα).

Δεν καταλαβαίνουν την προτροπή του Ιησού "αγρυπνείτε". Ούτε το"εκ των αντιθέτων αρμονία" του Ηράκλειτου καταλαβαίνουν. Ούτε το Σωκράτη, που δημιουργούσε "διαφωνίες" και ονόμαζε τον εαυτό του "προξενητή", εννοώντας ότι αξίζει να συναντάς διαφωνίες και να αγωνίζεσαι να τις εξομαλύνεις.

Ποιά ειναι η ευτυχία για τον μισοκοιμισμένο, που αγαπάει τον κλεμμένο ύπνο; Η γιαγιά μου έλεγε ο ύπνος είναι θάνατος και πρόσεχε πάντα να μη σε "πλειάσει" ο ύπνος.

Μα ξυπνούσε λέγοντας "σας πλείασε ο ύπνος. Να μην "αποχοντριαστείτε", εννοώντας να μη γίνουμε υποχονδριακοί με τον ύπνο. Ο προορισμός του μισοκοιμισμένου είναι το πλάγιασμα της βροχής στα κίτρινα δέντρα, που τραγουδάει ο Σεφέρης.

mlvardospot.blogspot.com