Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο στα σημεία εκείνα που μιλάει για το "Είναι" του ανθρώπου, καταλαβαίνουμε ότι εννοεί το "Είναι" ως το "ευάρεστο στον Κύριον είναι".
Μιλώντας σχηματικά μπορούμε να πούμε ότι άνθρωπος έχει μέσα του δύο "θησαυρούς", τον "αγαθό θηαυρο", γέννημα του ΠΝεύμαατος του Θεού και τον πονηρό θησαυρό , γέννημα του διαβόλου ή "σαρκικό φρόνημα" ή "γέννημα εχιδνών".
Οι άγιοι Πατέρες μας πααροτρύνουν να προσέχουμε "πέμπειν τον νουν είσω" τον αγαθό θησαυρό και να αγωνιζόμαστε να διώνουμε το "σαρκικό φρόνημα", που οδηγεί στο θάνατο.
Στον αγώνα μεταξύ του αγαθού θησαυρού που αλλιώς ονομάζουμε "πνευματικό σώμα", και "σαρκικού φρονήματος" παίρνουμε το μέρος του "πνευματικού σώματος". Το πνευματικό σώμα είναι το "οικητήριον της ψυχής ή αλλιώς το ουράνιο ένδυμά μας.
Πρισσότερες λεπτομέρειες για τους δύο "θησαυρούς" θα βρούμε στην Γαλ.ε΄, 16 επιστολή του Αποστόλου Παύλου.
Αν δε ζούμε από τώρα την άφθαρτη ζωή, θα τη ζήσουμε όταν βρεθούμε στον ουρανό; Πώς ζούμε από τώρα την άφθαρτη ζωη; Θα το ξέρουμε απ΄ τους καρπούς μας. Το δέντρο το καλό απ΄ τους καλούς καρπούς του γνωρίζεται. Αν ειμαστε καλό δέντρο, οι καρποί μας είναι απ΄ τον αγαθό θησαυρό της καρδιάς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου