Ψαλμός 31ο; Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι

 1. Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι 

καια ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι.

2. μακάριος ανήρ ου ου μη λογίσηται κύριος αμαρτίαν

ουδέ έστι εν τω στόματι αυτού δόλος.

3. ότι εσίγησα, επαλαιώθη τα οστά μου

από του κράζειν με όλην την ημέραν 

4. ότι ημέρας και νυκτός εβαρύνθη επ' εμέ η χείρ σου 

εστράφην εις ταλαιπωρίαν εν των εμπαγήναι άκανθαν .

5. την αμαρτίαν μου εγώ εγνώρισα

και την  ανομίαν μου ουκ εκάλυψα.

είπα Εξαγορεύσω κατ' εμού την ανομίαν μου τω κυριω

και συ αφήκας την ασέβειαν της αμαρτίας μου. 

6.υπέρ ταύτης προσεύξεται πας όσιος προς σε εν καιρώ ευθέτω

πλην εν κατακλυσμώ υδάτων πολλών προς αυτόν ουκ εγγυούσιν.

7. συ μου    ει καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με

το αγαλλίαμά μου, λύτρωσαι με από των κυκλωσάντων με

8. συνετιώ σε και συμβιβώ σε εν οδώ ταυτη, η πορεύση,

επιστηριώ επί σε τους οφθαλμούς μου

9 μη γίνεσαι ως ίππος και ημιονος, οις ουκ έστιν σύνεσις

εν χαλινώ και κημώ τας σιαγόνας αυτών άγξαι

των μη εγγιζόντων προς σε.

10. πολλαί αι μάστιγες του αμαρτωλού,

τον δε ελπίζοντα επί κύριον έλεος κυκλώσει.

11. ευφράνθητε επί κύριον και αγαλλιάσθε, δίκαιοι,

και καυχάσθε, πάντες οι ευθείς τη καρδία.