Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Έστειλα κάποτε ένα μικρό κείμενό μου σε μια σελίδα με ειδικό περιεχόμενο που δεν έγινε δεκτό από τους διαχειριστές ,ως εκτός θέματος. Μπορεί να είναι είναι σωστή η σκέψη τους. Αλλά νομίζω ότι και η δική μου αντίθετη σκέψη πιστεύω ότι είναι σωστή. Δε θα φέρω λογικά επιχειρήματα, παρά μόνο δυο συναντήσεις που είχα με δυό βοσκούς, ένα ψηλά στην κορυφή του Ψηλορείτη, στο Ρέθυμνο και μία στη "Λάκα Τσιόλκα", στην κορυφή των Καμβοιυνίων, στη 'Βουνάσα".
Και με τους δυο η κουβέντα μας ήταν άσχετη με τα υποτιθέμενα τοπικά ενιδαφέροντα. Μου άρεσε η κουβέντα μαζί τους. Δε θύμιζε συνταξιούχους του Δημοσίου, που έπέστρεψαν στην Κωμόπολή τους, να περάσουν το γήρας τους σ' αυτήν.
Ο Κρητικός , θυμάμαι όταν τον ρώτησα, αν του λείπουν οι συγχωριανοί τους και η κουιβέντα μαζί τους, μου είπε, πως του αρέσει να κουιβεντιάζει για θέματα, που ενδιαφέρουν όλους τους ανθρώπους, και όχι μόνο τουις συμπατριώτες του.
Δίκιο έχουν , λοιπόν, και οι μεν και οι δε. Μ' αρέσει ο ορισμός τοιυ ωραίου, που δίνει ο Ηράκλειτος, που λέει, "Εκ των αντιθέτων η αρμονία."
Γιατί είναι η αρμονία από τα αντίθετα; Το Ωραίο, όπως και το Αληθινό και το Καλό είναι πάνω από τις αντιφάσεις, διότι είναι πνευματικό και το Πνεύμα κανείς δεν ξέρει από ποιυ έρχεται. ΄Ένα πράγμα ποιυ ταιριάζει σε ένα επίπεδο, μπορεί να μην ταιριάζει σε ενα ανώτερο επίπεδο. Ο Αριστοτήλης διέκρινε την οιυσία από τα συμβεβηκότα, τα οποία παρομοίαζε με το χρώμα των μαλλιών των γυναικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου