ΑΓΡΙΑ ΧΟΡΤΑ, ΘΑΜΝΟΙ ΚΑΙ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ω φιλτάτη πατρίς

Ω θαυμασία νήσος

Ζάκυνθος

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ

Ο τίτλος σας μου είναι αγαπητός, όπως ένας ωραίος στίχος . Γιατί άραγε μου αρέσει τόσο, που θέλω, να τον ξαναδιαβάζω. Μας αρέσουν οι στίχοι, ,που σαν τη μουσική πηγαίνουν κατ' ευθείαν στην καρδιά, πριν προλάβει ο κριτικός νους να τους αναλύσει και να τους σκοτώσει.

Λέτε να είναι η ανάμνηση του πρώτου ποιήματος που άκουσα στη ζωή μου, ώς παιδί της πρώτης τάξης του δημοτικού σχολείου Δεσκάτης, ,με δασκάλα την κυρία Γκατζηγιάννου. Το ποιματάκι ήταν "Η καλή μας αγελαδα/ παίζει κάτω στη λιακάδα, βόσκει άγρια χόρτα και μεγάλα,/ για να κατεβάσει γάλα/ να το βάλουμε στο πιάτο/και να πούμε "ορίστε φάτο""

Εγώ, πάντως χρησιμοποιώ στίχους για να φτιάξω τη διάθεσή μου: με το ρυθμό τους. Ο ρυθμός έχει μεγαλύτερη ενέργεια στην ψυχή από ότι η μελωδία.

Όταν θέλω να τονώσω το ηθικο μου, λέω το στίχο του Σολωμού "Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη/ περπατώντας η δόξα μονάχη/ μελετά τα λαμπρά παληκάρια/ και στεεφάνι στην κόμη φορεί/ γινωμένο από λίγα χοράρια/ πού 'χαν μείνει στην έρημη γη.

Θυμηθείτε τα λόγια του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, αν δεν κάνω λάθος: Κλείστε μέσα στην καρδιά σας την Ελλάδα/ και θα νιώστε κάθε είδους μεγαλείο.

Κι ο άλλος στίχος, αυτός είναι βέβαιο ότι είναι του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη: "'Οταν σε συλλογιούμαι, πατρίδα μου, νιώθω στα σπλάχνα χαλασμό.

Με την ευκαιρία που γράφω αυτές τις γραμμές, θα ακούσω απόψε από τους "Τραδιστάδες τση Ζάκυνθος", τον "Φιλόποτρι" του Ανδρέα Κάλμβου: Ω φιλτάτη πατρίς.

mlvardos.blogspot.com