Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Στο κελί του Γέροντα Ιλαρίωνα, στο Άγιον Όρος, θυμάμαι ήταν νύχτα και φοβόμουν. Ο Γέροντας το πρόσεξε και με ρώτησε γιατί είμαι ανήσυχος.
-Πώς να μην είμαι;; είπα. Είναι παντού σκοτάδι και ακούς μόνο το κύμα της θάλασσας, να λυσομανάει. Αν πάθε κανείς τίποτε εδώ, θα πλησιάσει καράβι, με τέτοια θάλασσα;
-Μη φοβάσαι, είπε ο Γέρων. Εδώ μας φυλάει η Παναγία. Δεν παθαίνει κανείς τίποτε.
Ο Γέρων Ιλαρίωνα με ενθάρρυνε με τα λόγια του, αλλά περισσότερο πήρα θάρρος βλέποντας να έχει ματωμένα χέρια και να γελάει, σαν να μην είναι τίποτα.
Μας ετοίμασε το τραπέζι να φάμε για βράδυ, αυτός δε θα έτρωγε, γιατί δεν τρώει τα βράδυα. Ύστερα από όλη την κούραση της ημέρας, ο Ιλαρίων είναι ράφτης το επάγγελμα και όλη τη μέρα πάσχιζε να βγάλει τη δουλειά.
Το φαγητό ήταν γεμιστά και ο φίλος που συνταξειδεύαμε είπε:
-Του Μόσχου του αρέσει το σκόρδο. Ο Ιλαρίων σηκώθηκε αμέσως και πήγε στην κουζίνα από όπου γύρισε με ένα πιατάκι γεμάτο καθαρισμένες σκελίδες σκόρδου.
-Θα μας βγάλουν έξω απ΄ την εκκλησια είπα στον καλό Γέροντα.
-Μη φοβάσαι, δε θα σε πειράξει κανείς, γιατί όλοι έχουν φάει σκόρδο και δε θα καταλάβουν τη μυρουδιά.
Έφαγα το φαγητό συντροφιά με τον Γέροντα και τους άλλους προσκυνητές και δεν με ξαναενόχλησε ο φόβος μου. Είναι αλλη αλήθεια ότι η πίστη μας ενισχύεται από την πίστη των άλλων.
Αναρωτιέμαι όμως, αν η πίστη μου ότι οο Χριστός είναι μέσα μου, γιατί νιώθω φόβο;. Προσπαθώ να βρώ μια απάντηση. Πώς έχουιμε μέσα μας το Χριστό και φοβούμαστε.
Στην τρικυμία ο Ιησούς κοιμόταν στο καράβι ενώ οι Μαθητές του φοβήθηκαν και τον ξύπνησαν. :
-Δε σε νοιάζει που χανόμαστε; είπαν.
-Τί φοβηθήκατε;
Ο π. Σεραφίm Ρόουζ στο βιβλίο του με τίτλο "Η ψυχή μετά το θάνατο", γράφει : Μήπως θαρρείτε πως ο Χριστός δεν υπάρχει επειδή σε μερικούς είναι αδύνατη η πίστη ή δεν υπάρχει καθόλου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου