Ο λεωφορειούχος της χαράς

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μερικές φορές σκέφτομαι ότι η χαρά δε διαρκεί. Κάποιος είπε, ότι δεν υπάρχει καθόλου χαρά. Υπάρχοιυν μόνον στιγμές χαράς. Ενώ η λύπη διαρκεί.

Φαίνεται ότι η σκέψη αυτή είναι μάλλον σύμπτωμα κατάθλιψης των γέρων. Διότι ό,τι και να έχει ο γέρος, με το να είναι γέρος, δεν τον ικανοποιεί πλήρως. Τρέμω, μου είπε κάποτε, ένας γέρος δικηγόρος, να ρθει μια στιγμή, να πω "τώρα που έμαθα πώς να ζω, δεν μου μένει άλλη ζωή."

Η κατάθλιψη των γέρων μοιάζει με το σύνδρομο του κοντού. Ό,τι και να αποκτήσει ο κοντός, δεν το χαίρεται, γιατί τίποτα δεν μπορεί να τον κάνει να πάψει να νιώθει ότι είναι ένας κοντός.

Μια φορά, σε μια παρέα υπήρχε και ένας λεωφορειούχος που είχε κόρη κάπως κοντή και ένας τον πείραξε λέγοντάς του, ότι θα δυσκολευτεί να βρει γαμπρό.

Ο λεωφορειούχος του έδωσε πληρωμένη απάντησε; Δε θα δυσκολευτεί καθόλου επειδή είναι κοντή η κόρη μου. Θα ΤΗς βάλω ένα λεωφορείο από κάτω και θα ψηλώσει,, είπε .

mlvardospot.blogspot.com