Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Εσύ να γράφεις για τις κοινές στιγμές
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Εσύ να γράφεις για τις κοινές στιγμές, με συμβούλευε ο δάσκαλόμοιυ στα πρώτα μου βήματα στη λογοτεχνία. Αλλά δεν μου είπε για ποιό λόγο. Αυτό συνήθιζε να κάνει, για να σε βάζει να κοπιάσεις να το βρεις μόνος σου, για να μην το ξεχάσεις εύκολα.
Προσπαθούσα άπο άλλα συμφραζόμενα να βγάλω το συμπέρασμα.. Π.χ. Μου έλεγε, όταν φυλάγεσαι πουι περνάει ένα αυτοκίνητο, να μην ξεθαρρεύεις ότι πέρασε ο κίνδυνος, επειδή έρχεται κι άλλο. Γενικα απέφευγε την υπερβολή. Ασπαζόταν την στωική φιλοσοφία. Ήταν μινιμαλιστής. Πίστευε ότι με λιγότερα πας μακρύτερα και ότι "το μικρό είναι όμορφο".
Με αυτόν τον γνώμονα μου είπε μια φορά που ήθελα να κάνω δυο καλά πράγματα που μου άρεσαν, δεν θυμάμαι τί ήταν, μάλλον είχε σχέση με τα γένια μου και την εμφάνιση. Αν θα αφήσεις γενιάδα μου είπε, να αρκεστείς σ' αυτήν. Αν κάνεις κάνεις και κάτι δεύτερο, θα είναι υπεριβολή. Στην Ορθοδοξία η υπερβολ΄λη είναι αμαρτία.
Δεν νιώθω καλά που δεν μπορώ να γράψω παρά μόνο για τα μικρά θέματα,. Έχω δεχτεί κριτική και από φιλοιυς, που δεν τους αρέσει που γράφω για τα αυτονόητα. Ανκαι κάπουι διάβασα, ότι οι φιλόσοφοι γράφουν για τα αυτονόητα.
Ένας ποιητής μακαρίτης τώρα, υπήρξα συνεργάτης στο περιοδικό του, τη Διαγώνιο, ήθελε να είμαι στο γράψιμό μου δηκτικός. Αυτός ήταν δηκτικός. Σε μένα όμως δεν ταίριαζε. Άλλωστε η οικογένειά μου έχει έναν ήρωα, τον μακαρίτη, τον πατέράα μου που τον σκότωσαν Βούλγαροι στρατιώτες, όταν μπήκαν σαν κατακτητές στη Φλώρινα, στα 41 του χρόνια, Έεινα ορφανός νήπιο τριών ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου