Τελετή ή μυστήριο;

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Έλαβα ένα μήνυμα από κάποιον που με ρωτάει, ποια είναι η σωστή λέξη για τα μυστήρια της Εκκλησίας ,ή λέξη "τελετή" (ceremonia)   ή η λέξη "μυστήριο" (sacramento). 

Πολλοί διαβάζουν το ευαγγέλιο από μετάφραση διότι δεν γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα και  ταυτίζουν τα μυστήρια της Εκκλησίας με τις τελετές. Τα μυστήρια της Εκκλησίας δεν είναι τελετές. Τα μυστήρια της Εκκλησίας είναι έργα  του Θεού. Ιδρύθηκαν απ' το Θεό και τελούνται από Αυτόν , δια του λειτουργού ιερέως. Δεν τελούνται από τον ιερέα,  ενώ οι τελετές είναι έργα χειρών ανθρώπων. 

Η λέξη "τελετή"  προέρχεται από τη λέξη "τέλος" που σημαίνει το σκοπό προς τον οποίο τείνει κάθε πράγμα. Κάθε πράγμα έχει έναν σκοπό, στον οποίο επιδιώκει να φτάσει. Το μυστήριο  είναι άρτιο, ολοκληρωμένο,  και δεν επιδέχεται τελειοποίηση. Έχει φτάσει ήδη στο σκοπό του ή καλύτερα είναι αυτό το ίδιο ο σκοπός.  

Ο Απόστολος Παύλος γράφει για το Λόγο του Θεού στους Κολασσαείς: " "Αδελφοί, ενδύσασθε ως εκλεκτοί του Θεού σπλάχνα οικτιρμών (...) καθώς και ο Χριστός εχαρίσατο υμίν ούτε και υμείς (...) Ο λόγος του Θεού ενοικήτω εν πάση σοφία διδάσκοντες και νουθετούντες εαυτούς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς εν χάριτι άδοντες εν τη καρδια υμών τω Κυρίω." 

Τελετή ή μυστήριο; Ποτέ δε θα είχε ένας ορθόδοξος αυτήν την αμφιβολία.  Η σοφία του Θεού είναι κρυμμένη μέσα στην ελληνική γλώσσα. Φτάνει να μιλάει κανείς ελληνικά για να μην έχει αμφιβολίες για τα μυστήρια της Εκκλησίας και για να τα διακρίνει από τις τελετές. 

Τί είναι η γλώσσα και τί είναι η δύναμη των λέξεων και γιατί η Ελληνική γλώσσα όσον αφορά την πίστη στο Χριστό; Γιατί παντού φωτεινά πνεύματα ζητούν να διδάσκεται σε όλο τον κόσμο; Ερωτήσεις σαν αυτές κάνει αυτός που δεν είναι μέλος της Εκκλησίας. 

Ο συγγραφέας Πωλ Ώστερ, στο βιβλίο του "Η χώρα των εσχάτων¨ ονομάζει "έσχατα" (τελευταία πράγματα) τις λέξεις της Ελληνικής γλώσσας ως μοναδικές και ανεπανάληπτες. Χρησιμοποιεί την Ελληνική  στο πρωτότυπο "glossa". 

Ο Γάλλος συγγραφέας Σεντίρ γράφει για  την Ελληνική γλώσσα, χωρίς να την καατονομάζει, ως γλώσσα, η οποία μας ξανακάνει ευαίσθητους στο φως του Χριστού. Ως γλώσσα του Θεού. Η πίστη, γράφει,  είναι να πιστεύεις και να είσαι πεισμένος χωρίς απόδειξη, σε μια απλή λέξη του Θεού."  "Φως Χριστού φαίνει πάντας". 

"Μονάχα ο Χριστός θέτει τον άνθρωπο ενώπιον του Θεού, χωρις άλλο ενδιάμεσο πέρα από Εκείνον  τον ίδιο, που είναι ένα με το Θεό.. Μόνο το ευαγγέλιο επιβάλλει μια επαγρύπνηση, μια προσοχή, μια κριτική στον εαυτό μας, τόσο αντικειμενική και τόσο αμερόλεπτη, ώστε  μπορεί να γίνει  η παρατήρηση του αληθινού σοφού, ο οποίος ελλοχεύει τα μυστικά της ύλης και ταυτόχρονα μας ενθαρρύνει      να αναπτύξουμε μια ευαισθησία τόσο πλούσια, έναν ενθουσιασμό τόσο λυρικό όσο του καλλιτέχνη και του ποιητή. Το ευαγγέλιο      εινει να μας κάνει ισορροπημένα και ολοκληρωμένα όντα." (Sedir, Οι θεραπείες του Χριστού." 

Παραθέτουμε εδώ περικοπές από το κατά Λουκάν και από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, όπου ο Ιησούς διακρίνει την Ελληνική γλώσσα ως "γλώσσα στην οποία δοξάζεται ο Υιός του ανθρώπου". Το κατά Λουκάν ευαγγέλιο γράφει: "Εγένετο εν τω είναι τον Ιησούν κατά μόνας, συνήσαν αυτώ οι Μαθηταί αυτού. και επηρώτησεν αυτούς λέγων: τίνα με λέγουσιν οι όχλοι είναι;  οι δε αποκριθέντες είπον: Ιωάννην τον βαπτιστήν. άλλοι δε Ηλίαν. άλλοι δε ότι Προφήτης τις των αρχαίων ανέστη. Είπε δε αυτοίς, Υμείς τίνα με λέγετε είναι; Αποκριθεις δε ο Πέτρος ,    είπε: Τον Χριστόν του Θεού.  Ο δε επιτιμήσας αυτοίς παρήγγειλε μηδενί ειπείν τούτο." (Λουκ.  θ΄, 18-22) 

Στο δε κατά Ιωάννην ευαγγέλιο διαβάζουμε τα εξής : "Ήσαν δε τινες Ελληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή.  ούτοι ουιν προσήλθον Φιλίππω  τω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτων αυτόν λέγοντες. κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. έρχεται Φιλιππος και λέγει τω Ανδρέα και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω Ιησού. Ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων. "ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου."  Το ρήμα "δοξάζω"  στη γλώσσα του Ευαγγελίουι  σημαίνει "πιστεύω".  

mlvardospot.blogspot.com