ΠΩΣ ΝΑ ΖΟΥΜΕ;

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

"Πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντε εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού." (Λουκ. ιη, 18-27)    "Ου δύναμαι αφ΄εαυτού ζην, αλλ' εκ Θεού"

Πώς να ζούμε; Να ζούμε σαν να είναι ο κόσμος όμορφος, ηθικός,  αγγελικά πλασμένος ή σαν να είναι ο κόσμος ζούγκλα; Πώς να ζούμε σαν να είμαστε ανάμεσα σε αγγέλους του Θεού ή σαν δαίμονες και άγρια θηρια; Αν είναι ο κόσμος όμορφος , ηθικός, αγγελικά πλασμένος, να μη φυλαγόμαστε να μη μας βλάψει κανείς΄, αφοού κανείς δεν υπάρχει να μας βλάψει. Αν ζούμε ανάμεσα σε δαίμονες κι άγρια θηρία, να φυλαγόμαστε να μη μας βλάψουν. 

Φαίνεται ότι δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ή είναι και το ένα και το άλλο. Αν είναι και το ένα και το άλλο, ,πως μπορούμε να πορευτούμε με όση δυνατή ασφάλεια γίνεται; Αξίζει να είμαι σε όλη τη ζωή μας επιφυλακτικοί, σκεπτικιστές, αγνωστικιστές, οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος; Υπάρχει κάτι που να γεφυρώνει όλες αυτές τις αντιθέσεις; Υπάρχει τάξη μέσα σε όλο αυτό το χάος της απροσδιοριστίας; 

Ενδιαφέρουσα είναι η άποψη του Χάϊζενμπεργκ. Αλλά είναι μόνο θεωρία. Δεν ζει κανείς με την απροσδιοριστία; Μπορεί,  ίσως,να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του, αλλά η ζωή διδάσκει τα άκρα, όσον αφορά τη βία ή την παθητικότητα. Δεν υπάρχει συμφωνία του αγαθούν πνεύματος και του πονηρού πνεύματος. Ουδείς δύναται σε δύο κυρίους δουλεύειν. "Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεέιν. ή γαρ τον έναν μισήσει και τον έτερον αγαπήσει ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει. Ου δύνασθε Θεώ  δουλεύειν και μαμωνά. (Ματθ. στ΄, 24).

Πώς ζούμε. λοιπόν, ως νικητές και όχι ως εξουθενωμένοι, ως όντα που πορεόνται προς το θάνατο. Ο Απόστολος Παύλος, ως Απόστολος των Εθνών, διδάσκει ότι η ζωή μας είναι αγώνας δρόμου. Γράφει επί λέξει: "Δησοι' υπομονής τρέχομεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιύν." Και σε άλλη επιστολή , γράφει πως "είμαστε επιγιγνώσκοντες την ενοίκησιν του Χριστού." Ενοίκηση του Χριστού, σημαίνει ότι είμαστε βέβαιοι, ότι ο Χριστός κατοικεί μέσα μας. 

Μη συσχηματίζεστε , γράφει αλλού, με τον αιώνα τούτον, αλλά να μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός υμών, εις το δοκιμάζειν, τί το θέλημα του Θεού, το αγαθόν, το ευάρεστον, το τέλειον." Είναι μυστήριον αποκεκρυμμένον από των αιώνων και των γενειών, νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις, οις ηθέλησεν ο Θεός, γνωρίσαι, τίς ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τού εν τοις έθνεσιν, ος έστι Χριστός εν ημίν, η ελπίς της δόξης. (...)

"Ενδύσαθε ως εκλεκτοί του Θεού σπλάχνα οικτιρμών, καθώς και ο Χριστός εχαρίσατο υμίν, ούτω και υμείς. Ο λόγος του Θεού ενοικήτω εν υμίν  πλουσίως εν πάση σοφία διδάσκοντες και νουθετούντες εαυτούς.(...) 

"Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω, ότι έδωκεν ημίν νίκην" και αύτη εστιν η νίκηκ η νικήσασασ τον κόσμον, η πίστις ημών. Τίς εστν ο νικών τον κόσμον; ει μη ο πιστεύων ότι Ιησούς έστιν ο υιός του Θεού; (Α' Ιω. ε΄,4).