Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
'Εκανα πολλές φορές την ερώτηση, μήπως εμπίπτω σε κάποια κατηγορία των " ου κατ' επίγνωσιν πιστών "; ΚΙ αντί συγκεκριμένης απάντησης ακούω διάφορες απαντήσεις που είναι νέες ερωτήσεις σχετικές με φη βασική ερώτηση. Συχνά ακούω τη δικαολογία πολλών, ότι δεν ακολουθούν το Χριστό, διότι "ο Χριστός είναι Θεός, ενώ αυτοί δεν είναι". Αν και στο Ευαγγέλιο διαβάζουμε τα λόγια του ΙΗσού "θεοί εστέ" και "να γίνετε τέλειοι, όπως τέλειος είναι ο πατέρας σας."
Την ίδια ερώτηση μήπως είμαι "ου κατ' επίγνωσιν " πιστός κάνω καί τώρα που γράφω αυτο το μικρό δοκίμιο, σαν μια πνευματική υποθήκη στους νέους. Και η απάντηση είναι το ίδιο ερώτημα, πότε το αίμα του Χριστού το χυμένο επάνω στο σταυρό, καθαρίζει τις συνειδήσεις μας.
Πότε είναι καθαρή συνείδησή μας; Η απάντηση είναι πώς η καθαρή συνείδηση δεν εμποδίζει τη θεία χάρη να μας επισκεφθεί. Το άντίθετο συμβαίνει ότι η αμαρτία εμποδίζει τη θεία χάρη να μας επισκεφθεί.
(συνέχεια)
Πότε το πνεύμα είναι "πραματικότητα" της ζωής μας και δεν είναι μόνο "γνώση του μυαλού"; Στο θαύμα των άρτων είναι πραγματικότητα.
Στην ακτή όταν έφαγε μαζί τους, είναι πραγματικότητα. Όταν ο Ιωάννης γράφει ότι "εψηλάφησαν τον ΙΗσού", είναι πραγματικότητα. Στα θαύματά Του είναι πραγματικότητα. Δεν ήταν οράματα ή σκέψεις ή διδασκαλία.
Πράγμα είναι καθετί που έχει αντικειμενική υπόσταση, που γίνεται αισθητό με τις αισθήσεις του σώματος.
" ο άνθρωπος δεν είναι απλά σώμα και ψυχή, είναι το πρόσωπο που χρησιμοποιεί αυτό το σώμα και την ψυχή. Και μπαίνει μέσα επομένως και η χρήση αυτών των πραγμάτων. Με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος δεν είναι απλά δεδομένος στον εαυτό του όπως είναι ας πούμε ο σκύλος, η γάτα, αλλά είναι αυτός ο οποίος δουλεύει με αυτά τα οποία έχει, και φτάνει κάπου, και δουλεύει διαλογικά. "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου