"Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία." Να μην ταραζεται η καρδιά σας.Νά' χετε πίστη στο Θεό, νά 'χετε πίστη και σε μένα. Με αυτά τα λόγια ο Κυριος ενεθάρρυνε τους Μαθητές Του, που φοβούνταν το θάνατο. Αυτό σημαίνει ότι η Πίστη στο Θεό και στο Χριστό διώχνει το φόβο του θανάτου.
Για το θάνατο των πιστών ο Ιησούς τους είπε ότι ο θάνατός τους θα είναι πηγαιμός στο σπίτι του Πατέρα. Τους είπε ότι πηγαίνει στο σπίτι του Πατέρα και θα τους ετοιμάσει τη διαμονή τους. Η διαμονή εδώ εννοεί το "πνευματικό μας σώμα", μετά τον θάνατο του υλικού σώματος. Μετά το θάνατο του υλικού σώματος ο άνθρωπος, είναι "ψυχή" και "πνευματικό σώμα", που έχει τη μορφή του υλικού σώματος. Δεν μένει "γυμνός" ή "άμορφος". Άμορφον μη έχον είδος περιγράφεται το υλικό σώμα μετά το θάνατό του.
Σύμφωνα με τη Διδασκαλία του Ευαγγελίου η ψυχή του ανθρώπου και το "πνευμτατικό του" σώμα περιγράφεται ως διαμονή. Με αυτό το νόημα γίνονται κατανοητά τα λόγια του Κυρίου τα οποία αφορούν τον πιστό μετά το θάνατο του υλικού σώματος και τη "διαμονή" του με το πνευματικό του σώμα στο σπίτι του Πατέρα. Ο θάνατος του υλικού σώματος δεν είναι εξαφάνιση του πιστού, αλλά του υλικού σώματος, που με το θάνατο επιστρέφει στα στοιχεία από τα οποία ελήφθη.
Δεν θα ταράζεται η καρδιά μας αν έχουμε Πίστη στο Θεό και στο Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Με την Πίστη θα κολληθή το Όνομα του Ιησού στην αναπνοή μας. Δεν θα το αφήνουμε ποτέ. Περισσότερες φορές θα επικαλούμαστε το Όνομα Ιησούς παρά θα παίρνουμε την αναπνοή μας.
Γίνετε μετά χαράς δεόμενοι, γράφει ο Απόστολος Παύλος, καθώς είναι ο ίδιος. Γινόμαστε δεόμενοι μετά χαράς την δεήσιν ποιούμε.
('Εκαστος) " γλώσσαν έχει. " |" Ου γαρ έστι ο Θεός της ακαταστασίας, αλλά της ειρήνης."
"Γλώσσα" ο Απόστολος εννοεί την δέηση, και συγκεκριμένα την "Επίκληση" του Ονόματος του Ιησού. Με την "Επίκληση του Ονόματος Ιησούς", θα συνδεόμαστε με την ειρήνη του Θεού. Ο Θεός είναι ο Θεός της ειρήνης. "Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν." Πιστεύουμε στη βοήθεια του Θεού. (Ενώς)
Η "Επίκληση" είναι η επικοινωνία μας με το Θεό. Η " κοινωνία" με την έννοια ότι με τα δικά μας παθήματα συμμετέχουμε στα παθήματα του Ιησού. Η γιαγιά μου ένιωθε ότι τα παθήματά της είναι παθήματα του Ιησού. "Απόψε τράβηξα τα ελέη του Χριστού", έλεγε όταν πονούσε από την νόσο από την οποία έπασχε.
Με αυτήν την έννοια "κατά το μέρος" που κοινωνούμε με τα παθήματα του Ιησού, χαιρόμαστε. Δεν υποφέρουμε στη μοναξιά μας, αφού ο Ιησούς υποφέρει μαζί μας.
Με την αναγωγή αυτή επέρχεται η επέκταση της ζωής του Ιησού στη ζωή μας ή αλλιώς η συνταύτισή μας με τον Ιησού. Αυτό εννοεί ο Παύλος γράφοντας ότι "δε ζω εγώ, ζη εν εμοί Χριστός". Καθώς λοιόν "κοινωνούμε τοις του Ιησού παθήμασι" δεν υποφέρουμε πια στη μοναξιά μας.
Η ανακούφιση από το μαρτύριο που μας χωρίζει από τους άλλους, θεραπεύει η "κοινωνία" μας με τα παθήματα του Ιησού και μας δίνει χαρά. Έχουμε επίσης και την απαντοχή η χαρά μας να γίνει αγαλλίαση, όταν μας αποκαλυφθεί η η δόξα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Όταν νιώσουμε μέσα μας την αποκάλυψη του μυστηρίου της δόξης του Ιησού.
Όταν θα είμαστε " εν τη αποκαλύψει της δόξης του Ιησού, "αγαλλιώμενοι." Θα νιώσουμε ως "επιγιγνώσκοντες", σαν εκείνον της Παραβολής του Ιησου, για εκείνον που βρήκε σ' ενα χωράφι θησαυρό, και πούλησε όλα τα υπάρχοντά του για να το αποκτήσει.
Ως "επιγιγνώσκοντες" είμαστε συνάμα και "αφορώντες" , σύμφωνα με την περιγραφή του Αποστόλου: "Τρέχομεν τον προκείμενον ημίν αγώνας "αφορώντες" εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήνΙησούν Χριστόν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου