Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2025
Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2025
Recuerdos felidces
Jueves, 25 de septiembre de 2025
Recuerdos felices
Por Moschos Lagouvardos
Los recuerdos felices son lo más importante que recuerdo de los libros que leí a lo largo de mi vida. De pequeño, en la primaria, nunca me separaba de mis libros favoritos, dondequiera que iba. Nunca faltaba un libro en mi mano. Incluso mis antiguos compañeros de la escuela secundaria de Larissa, al reencontrarse conmigo después de años, se sorprendían: "¿Todavía tienes un libro en la mano?".
El estudio de los libros, cuando comprendí que el Arte Supremo es la religión, se convirtió más tarde en una oración de Jesús, una oración mental, "Lengua", como la llama el apóstol Pablo. Luego, el estudio se convirtió en una prueba para tener a Dios en mi conciencia y, más específicamente, para ser mi conciencia, el ojo limpio que escribe el Evangelio.
Cuando tu ojo está limpio, dice Jesús, todo tu cuerpo espiritual es espiritual. El cuerpo espiritual es el espíritu de Dios en nosotros, el tesoro de los bienes o, de lo contrario, la perla preciosa, y los sentidos espirituales con los que podemos ver el espíritu de Dios. La parábola de Jesús sobre encontrar el tesoro en el campo, y quien lo encontró vendió todas sus posesiones para adquirirlo, habla en esencia de la aparición de Dios.
Debemos agradecer al Señor por darnos la victoria, y esta es la victoria que ha vencido al mundo: nuestra fe. ¿Quién es el que vence al mundo? ¿Sino el que cree que Jesús es el Hijo de Dios? (1 Juan 5:4)
La perla de gran precio es la fe en Jesús y en su resurrección. La parábola del tesoro muestra que este tesoro es lo más preciado que una persona puede adquirir.
Con este tesoro, podemos adquirir lo que nuestra alma más ama y, sobre todo, la manifestación del espíritu de Dios, y estar unidos en un solo espíritu con el espíritu de Dios. No podríamos adquirir nada más preciado. Por eso nos regocijamos con Dios en un mundo nuevo, después de la muerte del cuerpo. Juan, en Apocalipsis, capítulo 20, habla de la unión de nuestro espíritu con el espíritu de Dios con estas palabras:
"Vi un cielo nuevo y una tierra nueva; porque el primer cielo y la primera tierra pasaron, y el mar ya no existe. Vi también la santa ciudad, la nueva Jerusalén, que descendía del cielo, de Dios, preparada como una novia ataviada para su esposo.
Oí una gran voz del cielo que decía: «He aquí el tabernáculo de Dios con los hombres, y él morará con ellos; y ellos serán su pueblo, y Dios mismo estará con ellos. Enjugará Dios toda lágrima de sus ojos; y ya no habrá muerte, ni habrá más llanto, ni clamor, ni dolor. Que las primeras cosas han pasado. (...)
Y no entrará en ella nadie que haga abominación, ni mentira, sino los que están inscritos en el libro de la vida del Cordero».
La Biblia nos da los vínculos para... Conscientes de la morada de Jesús en nosotros. Con la presencia de Jesús en nosotros, Él se convierte en el centro más profundo de nuestra vida personal. Hay tres maneras en que somos conscientes de Dios: la oración incesante en el nombre de Jesús, que nos une a la paz de Dios. Cada uno tiene su propio lenguaje. Porque Dios no es un Dios de desorden, sino de paz. Por nuestra comunión con los sufrimientos de Jesús, que nos da alegría, y teniendo a Dios como el centro más íntimo de nuestra vida personal, intentamos ser conscientes de Dios orando, comunicándonos y tocando.
Que tengamos el espíritu de Dios en nosotros es un misterio oculto desde la fundación del mundo. Los profetas e incluso los antiguos filósofos y poetas griegos hablaron de este misterio con la palabra seminal, antes de la encarnación de Dios.
Recientemente leí estas palabras de Eurípides en el título de una película estadounidense en blanco y negro: "¿Quién sabe si morir es solo vivir... y si lo que los mortales llaman vida es solo muerte?"
(¿Quién sabe si la muerte no es simplemente vida y si lo que los mortales llaman vida es solo muerte?)
mlvardospot.blogspot.com
25 de septiembre de 2025. Sin comentarios.
Correo electrónico
BlogThis!
Happy memories
hursday, September 25, 2025
Happy memories
By Moschos Lagouvardos
Happy memories are the most important things I remember from the books I read throughout my life. As a small child in elementary school, I never parted with the favorite books I encountered, wherever I went. A book was never missing from my hand. Even my old classmates in the high school of Larissa, when they met me again after years, were surprised: "You still have a book in your hand"?
The study of books, when I realized that the highest Art is religious, later became a prayer of Jesus, a mental prayer, "Tongue", as the Apostle Paul calls it. Then the study became a test to have God in my conscience and more specifically, to be my conscience, the clean eye, which writes the |Gospel.
When your eye is clean, says Jesus, your whole spiritual body is spiritual. The spiritual body is the spirit of God within us, the treasure of goods or otherwise the precious pearl, and the spiritual senses with which we can see the spirit of God.
Jesus' parable about finding the treasure in the field that the finder sold all his possessions to acquire it, in essence speaks of the appearance of God.
We must thank the Lord for giving us victory, and this is the victory that has overcome the world, our faith. Who is he who overcomes the world? except he who believes that Jesus is the Son of God? (1 John 5:4)
The pearl of great price is faith in Jesus and in the Resurrection of Jesus from the dead. The parable of the treasure shows that this treasure is the most precious thing a person can acquire.
Having this treasure, we can acquire what our soul loves most, and above all, the manifestation of the spirit of God, and be united in one spirit with the spirit of God. We could not acquire anything more precious. That is why we rejoice with God in a new world, after the death of the body.
John in Revelation, Chapter 20, speaks of the union of our spirit with the spirit of God in these words:
"And I saw a new heaven and a new earth: for the first heaven and the first earth were passed away; and the sea is no more. And I saw the holy city, new Jerusalem, coming down out of heaven from God, prepared as a bride adorned for her husband.
And I heard a loud voice from heaven, saying, Behold, the tabernacle of God is with men, and he will dwell with them, and they shall be his people, and God himself shall be with them. And God shall wipe away all tears from their eyes; and there shall be no more death; neither shall there be mourning, nor crying, nor pain. again. that the first things have passed away. (...)
and there shall in no wise enter into it, nor any that maketh abomination, nor any that maketh a lie, but they which are written in the Lamb's book of life. "
The Bible gives us the links to be aware of the indwelling of Jesus within us. With the existence of Jesus within us He becomes the innermost center of our personal life. There are three ways in which we are aware of God, the unceasing prayer of the name of Jesus, which unites us with the peace of God.
"Each has a language. For God is not a God of disorder, but of peace. By our communion with the sufferings of Jesus, which gives us joy, and by having God as the innermost center of our personal lives. We try to be aware of God by praying, communicating, and touching.
That we have the spirit of God within us is a mystery hidden from the foundation of the world. The Prophets and even the ancient Greek philosophers and poets spoke about this mystery with the seminal word, before the incarnation of God.
Recently I read these words of Euripides in the title of a black and white American film: "Who knows if to die be but to live ... and that called life by mortals be but death"
(Who knows if death is not simply life and what mortals call life be but death)
mlvardospot.blogspot.com
Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2025
Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2025
Χαρούμενες αναμνήσεις
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Χαρούμενες αναμνήσεις λέω τα σπουδαιότερα από όσα θυμάμαι στα βιβλία που διάβασα σε όλη μου τη ζωή. Από μικρό παιδί στο δημοτικό σχολείο, δεν αποχωρίσθηκα τα αγαπημένα βιβλία που συναντούσα, όπου κι αν πήγαινα. Ποτέ δεν έλειπε από το χέρι μου το βιβλίο. Ακόμα και οι παλιοί συμμαθητές μου στη γυμνάσιο της Λαρίσης , όταν με ξανασυναντούσαν μετά από χρόνια, απορούσαν: "Ακόμα με ένα βιβλίο στο χέρι είσαι";
Η μελέτη των βιβλίων, όταν συνειδητοποιίησα ότι η ανώτερη Τέχνη είναι θρησκευτική, αργότερα έγινε προσευχή του Ιησού, νοερή προσευχή, "Γλώσσα", όπως την ονομάζει ο Απόστολος Παύλος. Κατόπιν η μελέτη έγινε δοκιμασίά να έχω το Θεό στη συνείδησή μου και ειδικότεραα, να είναι η συνείδησή μου, ο καθαρός οφθαλμός, που γράφει το |Ευαγγέλιο.
Όταν ο οφθαλμός σου είναι καθαρός λέει ο Ιησούς ,είναι όλο το σώμα σου το πνευματικό σου είναι πνευματικό. Σώμα πνευματικό είναι το πνεύμα του Θεού μέσα μας, ο θησαυρός των αγαθών ή αλλιώς ο πολύτιμος μαργαρίτης, και οι πνευματικές αισθήσεις με τις οποίες μπορούμε να δούμε το πνύμα του Θεού.
Η παραβολή του Ιησού για ην εύρεση του θησαυρού στον αγρό που ο ευρέτης πούλησε όλα τα υπάρχοντά του, για να τον αποκτήσει, στην ουσία της μιλάει για την επιφάνεια του Θεού.
Πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Κύριο , ότι μας έδωσε νίκη, και αυτή είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμο η πίστις ημών. Τίς εστίν ο νικών τον κόσμον; ει μη ο πιστεύων ότι Ιησούς έστιν ο υιός του Θεού; (Α' Ιωάννου Ε', 4)
Ο πολύτιμος μαργαρίτης είναι η πίστη στον Ιησού και στην Ανάσταση του Ιησού εκ των νεκρών. Η παραβολή του θησαυρού δείχνει ότι ο θησαυρός αυτός είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος.
Έχοντας το θησαυρό αυτό μπορύμε να αποκτήσουμε ό,τι πολύτιμο αγαπάει η ψυχή μας και πάνω από όλα την επιφάνεια του πνεύματος του Θεού και να ενωθούμε σε ένα πνεύμα με το πνεύμα του Θεού. Δεν θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τίποτε πολυτιμότερο. Γι' αυτό χαιρόμαστε με το Θεό σε ένα καινούριο κόσμο, μετά το Θάνατο του σώματος.
Ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη στο Κεφ. Κ', μιλάει για την ένωση του πνεύματός μας με το πνεύμα του Θεού με αυτά τα λόγια:
" Και είδον ουρανόν καινόν και γην καινή. ο γάρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και η θάλασσα ουκ έστιν έτι. και την πόλιν την αγίαν Ιερουσαλήμ καινήν είδον καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού , ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην τω ανδρί αυτής.
και ήκουσα φωνής μεγάλης εκ του ουρανού λεγούσης ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων , και σκηνώσει μετ' αυτών, και αυτοί λαός αυτού έσονται, και αυτός ο Θεός μετ' αυτών έσται. και εξαλείψει απ΄ αυτών ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ έσται έτι. ότι τα πρώτα απήλθον. (...)
και ου μη εισέλθη εις αυτήν πάν κοινόν και ο ποιών βδέλυγμα και ψεύδος, ει μη οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου. "
Η Γραφή μας δίδει τους συνδέσμους για να έχουμε επίγνωση της ενοίκησης του Ιησού μέσα μας. Με την ενύπαρξη του Ιησού μέσα μας γίνεται Αυτός το εσώτατο κέντρο της προσωπικής μας ζωής. Υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους έχουμε επίγνωση του Θεού, η αδιάλειπτη προσευχή του ονόματος του Ιησού , η οποία μας ενώνει με την ειρήνη του Θεού.
"Έκαστος γλωσσαν έχει. Ου γαρ έστι ο Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνη. Με την κοινωνία μας με τα παθήματα του Ιησού, που μας δίνει χαρά και με το να έχουμε το Θεό εσώτατο κέντρο της προσωπικής μας ζωής. Δοκιμάζουμε να έχουμε επίγνωση του Θεού δεόμενοι, κοινωνώντες και αφορώντες.
Ότι έχουμε το πνεύμα του Θεού μέσα μας είναι μυστήριο κρυμμένο από καταβολής κόσμου. Για το μυστήριο αυτό μίλησαν με τον σπερματικό λόγο, πριν την ενανθρώπιση του Θεού οι Προφήτες ακόμα και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και ποιητές.
Τελευταία διάβασα στην προμετωπίδα μιας ασπρόμαυρης αμερικανικής ταινίας αυτά τα λόγια του Ευριπίδη: "Who knoweth if to die be but to live ... and that called life by mortals be but death"
(Ποιός ξέρει αν ο θάνατος δεν είναι απλώς ζωή κι αυτό που οι θνητοί λένε ζωή να είναι θάνατος)
mlvardospot.blogspot.com
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2025
Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2025
Ουράνιες κατοικίες
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ποιός ξέρει αν ο θάνατος είναι απλώς το να ζεις... και αυτό που οι θνητοί αποκαλούν ζωή είναι απλώς ο θάνατος; Ευριπίδης
Όταν ρώτησα κάποιονγιατί δεν συγχωρεί τον εχθρό του, όπως έκανε ο Ιησούς, μου απάντησε, ο Ιησούς είναι Θεός, εγώ δεν είμαι. Ο άνθρωπος αυτός, όπως είναι φανερό δεν είχε ζήλο για την σωτηρία του και δε μελετούσε τη Γραφή και την αρχαία φιλοσοφία. Ή μπορεί να μελετούσε τις Γραφές και τους Αγίους της Εκκλησία, αλλά δεν είχε ζήλο για τη σωτηρία του και λησμόνησε το Ευαγγέλιο, που γράφει πως "είμαστε θεοί", εννοώντας ότι μπορούμε να μοιάσουμε το Θεό και αυτόν να έχουμε το εσώτατο κέντρο της προσωπικής μας ζωής. Η Γραφή και οι άγιοι προσπαθούν να μας διδάξουν πώς να κάνουμε κέντρο της ζωής μας, αυτο που είναι απ την αρχή μέσα μας, το αρεστό στο Θεό "είναι μας", με ένα λόγο να γίνουμε αυτό που είναι ο αληθινός εαυτός μας. Αυτό σημαίνουν τα λόγια, να γίνουμε αυτό που είμαστε. Να διώξουμε από μέσα μας αυτόν που μας εξαπατά, ότι δήθεν είναι ο εαυτός μας, το σαρκικό φρόνημα
Ο βασιλεύς Θεοδόσιος, αν δεν κάνω λάθος, κάτω απ' το βασιλικό ένδυμα φορούσε το τρίχινο ένδυμα των μοναχών, για να του θυμίζει το Θεό.Το ένδυμα που γνωρίζουμε με τις σωματικές αισθήσεις μας λέει ποιοί είμαστε ως σωματικές υπάρξεις, δηλαδή, ως σώμα με το οποίο ταυτίζουμε τον εαυτό μας, αγνοώντας τον αληθινό εαυτό μας. Το ένδυμά μας το πνευματικό, είναι κρυμμένο ο θησαυρός των αγαθών, η πίστη μας ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός και ο Κύριός μας.
Ο Απόστολος Παύλος γράφει "το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών, νυνί εφανερώθη τοις αγίοις αυτού οίς ηθέλησε ο Θεός γνωρίσαι τίς ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εν τοις έθνεσιν, ός εστι Χριστός εν υμίν, η ελπίς της δόξης."
Ο Θεός χαρίζει στον άνθρωπο το πνεύμα της αναλογίας και της αναγωγικής θεωρίας, χάρις σ' αυτό. Δεν θα γνωρίζαμε τα πνεύματα και δε θα ήταν η εφικτή η ενότητα σε ένα πνεύμα. Η άγνοια της ενότητας των ανθρώπων γεννάει τον εωισμό, τη σκληρότητα και την αποξένωση κι από τον ίδιο τον εαυτό μας.
Δεν θα υπήρχε οικείωση με τη Δημιουργία και με το Δημιουργό, το Θεό μας. Δε θα είχαμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον εαυτό μας ούτε να τον εκφράσουμε. Δε θα υπήρχε κατανόηση ούτε αγάπη μεταξύ μας. Με ένα λόγο δεν θα είχαμε "πνευματικό σώμα", που είναι το αυτό στη γη και στον ουρανό, τώρα και στην αιωνιότητα.
Θα μου πείτε τί σχέση έχουν όλα αυτά με τις ουράνιες κατοικίες. Θα καταλάβουμε τη σχέση, εμβαθύνοντας στα λόγια του Ευαγγελίου," όσα αν δησητε επί της γης έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ και όσα αν λύσητε επί της γης έσται λελυμένα εν τω ουρανώ." Ότι αυτό ισχύει στην Ιερωσύνη, ως τελειότητα, δε σημαίνει ότι παύει να ισχύει και στο λαό.
Ο Ιησούς καλεί να γίνουμε τέλειοι, όπως ο Ουράνιος Πατέρας είναι τέλειος. "Πάντες εις έν πνεύμα εποτίσθημεν. Είμαστε πολλά μέλη σε ένα σώμα, στην τελειότητα του ουρανού. Η Εκκλησία διδάσκει να ζούμε στη γη με το ευαγγέλιο του ουρανού. Οι αξίες της ζωης στη γη έχουν μοναδικό στήριγμα την πίστη στο Θεό. Στην αθεϊα ακόμα και οι αξίες της ζωής καταργούνται μαζί με την ελευθερία του ανθρώπου.
Ονομάζουμε "ουράνια κατοικία', το ένδυμα που λάβαμε στο βάπτισμά μας. "¨Οσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε". Το ουράνιο σώμα μας είναι αιώνιο. Είναι το ίδιο στον ουρανό και στη γη. Με αυτό θα επιστρέψουμε στην αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα. Στην πορεία προς Εμμαούς οι μαθητές του Ιησού δεν γνώρισαν τον Κύριο. Στο ουράνιο σώμα δεν υπάρχει πόνος , ή λύπη , η στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.
mlvardospot.blogspot.com
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2025
Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2025
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2025
Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2025
Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2025
Ο Χριστός κατήργησε τις θυσίες
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η πίστη στη ζωή δεν είναι για όλους, λέει η Γραφή. "Ου πάντων η πίστις". Ο Θεός διαλέγει αυτούς που θα αγωνιστούν για την πίστη. Αυτό είναι λογικό αφού ο Θεός δεν παραβιάζει την ελευθερία κανενός. Στην αρχαία μυθολογία ο θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας είναι πάντα θυμωμένος. Το υγρό στοιχείο, που είναι το σύμβολο του υποσυνειδήτου ποτέ δεν ησυχάζει.
Κάποιος πέθαινε ενώ όλες οι ιατρικές εξετάσεις ήταν καλές. Όταν ρώτησε τους γιατρούς, γιατί πρέπει να πεθάνει, του είπαν, γιατί εσύ θέλεις να πεθάνεις. Είναι παράξενο πράγμα να ζητεί κανείς το θάνατο, ενώ όλες οι ζωντανές υπάρξεις αποστρέφονται το θάνατο και προσπαθούν να διατηρήσουντη ζωή τους. Η διατήρηση της ζωής είναι ενστικτώδης όχι μόνο στον άνθρωπο και στο ζώο, αλλά ακόμη και στον κόσμο των φυτών.
Η επιστήμη της ψυχολογίας διακρίνει τις ενστικτώδεις δυνάμεις σε δυνάμεις της ζωής και σε δυνάμεις του θανάτου που ωθούν ορισμένους ανθρώπους στη φθορά και στην αυτοκαταστροφή. Μια κατηγορία ανθρώπων αρέσκεται να υποφέρει και προκαλεί η ίδια τον πόνο στον εαυτό τηςς και στους ανθρώπους γύρω της. Είναι η κατηγορία των "μαζοχιστών".
Το πρότυπο των ανθρώπων είναι ο Θεός. Προσπαθούμε να μοιάσουμε το Θεό. Ο αληθινός εαυτός μας είναι το αρεστό στο Θεό "είναι" μας. Ο Θεός δεν είναι της ακαταστασίας, αλλά της ειρήνης της ψυχής. Η παραβίαση και η κατάργηση της εσωτερικής ελευθερίας είναι το γνώρισμα του διαβόλου. Ακόμα και η Καλή Τέχνη καταστρέφει τις μορφές, μόνο και μόνο για να διαταράξει την έμφυτη αρμονία και γενικά την καθολική αισθητική βάση του Ωραίου, που δημιουργεί τις ενώσεις (Άγιος Διονήσιος Αρεοπαγίτης).
Ο Ντοστογιέφσκι λέει πως το Ωραίο, θα μας σώσει, εννοώντας ότι το ωραίο με τις ενώσεις του, θα σώσει τους ανθρώπους από την εσωτερική και την εξωτερική διάλυση και σήψη των κοινωνιών, όπως τη βιώνει την εποχή αυτή η ανθρωπότητα.
Ειναι μεγίστη εντολή του Θεού η διάκριση των πνευμάτων. Προσέχετε λέει ο Ιησούς από τη ζύμη των Φαρισαίων. Ακόμα και η θετική επιστήμη αναγνωρίζει την ύπαρξη των δαιμόνων, αν και δεν τους ονομάζει δαίμονες, όπως ο λαός, αλλά "ψυχικές και διανοητικές καταστάσεις που εισέρχονται στην ψυχή και καταργούν την ελευθερία της.
Πολλοί βλάπτουν τον εαυτό τους για να αποφύγουν το άγνωστο που τους φοβίζει. Προκαλούν κάποιο γνωστό κακό οστον εαυτό τους, για να αποφύγουν το μεγαλύτερο κακό. Πάντοτε το άγνωστο φοβίζει περισσότερο. Εφαρμόζουν έτσι το αρχαίο τυπικό της αιματηρής θυσίας : Θυσιάζεται το "ιερό σφάγιο", για να εξευμενίσει τον πάντοτε θυμωμένο θεό του ασυνειδήτου λέγοντας " πάρε το αίμα αυτό και λυπήσου το δικό μας."
Ο σύγχρονος άνθρωπος για να ησυχάσει τη συνείδησή του προκαλεί ένα μικρό κακό στον εαυτό του, για να σωθεί από κάποιο άγνωστο μεγαλύτερο κακό.
Αυτη είναι η λογική του υποσυνειδήτου, με την οποία θυσιάζονται όλα τα θύματα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις γενεές. Ο Ιησούς καταργεί τις αιματηρές θυσίες και νικάει το πονηρο πνεύμα και την αιτιολογία του κακού. "Πονηροί όντες πώς δύνασθε έργα αγαθά ποιείν;".
Κάθε φορά που φοβόμουν κάποια επικίνδυνη αρρώστια άρχιζα το τσιγάρο. Όταν έπαυα να φοβάμαι έκοβα το τσιγάρο. Εφάρμοζα την ψυχολογία των αρχαίων (και των νέων) αιματηρών θυσιών. Προκαλούσα χωρίς επίγνωση ένα μικρό κακό στην υγεία μου, για να μη με βρεί τίποτε χειρότερο.
Το κάπνισμα τό άρχισα νωρίς και το σταμάτησα για πάντα, όταν αποκάλυψα με τη βοήθεια του Θεού , την πονηρία του υποσυνειδήτου. Μου πρόσφερε κάθε φορά ένα κουταλάκι γλυκό βύσσινο και πίσω του έκρυβε ένα καζάνι πίκρα! Η ζωή είναι ένα θαύμα, αν είμαστε δεκτικοί στη χάρη του Θεού.
mlvardospot.blogspot.com
Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2025
Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2025
Ο Χριστός κατήργησε τις θυσίες`
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η πίστη στη ζωή δεν είναι για όλους, λέει η Γραφή. "Ου πάντων η πίστις". Ο Θεός διαλέγει αυτούς που θα αγωνιστούν για την πίστη. Αυτό είναι λογικό αφού ο Θεός δεν παραβιάζει την ελευθερία κανενός. Στην αρχαία μυθολογία ο θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας είναι πάντα θυμωμένος. Το υγρό στοιχείο, που είναι το σύμβολο του υποσυνειδήτου ποτέ δεν ησυχάζει.
Κάποιος πέθαινε ενώ όλες οι ιατρικές εξετάσεις ήταν καλές. Όταν ρώτησε τους γιατρούς, γιατί πρέπει να πεθάνει, του είπαν, γιατί εσύ θέλεις να πεθάνεις. Είναι παράξενο πράγμα να ζητεί κανείς το θάνατο, ενώ όλες οι ζωντανές υπάρξεις αποστρέφονται το θάνατο και προσπαθούν να διατηρήσουντη ζωή τους. Η διατήρηση της ζωής είναι ενστικτώδης όχι μόνο στον άνθρωπο και στο ζώο, αλλά ακόμη και στον κόσμο των φυτών.
Η επιστήμη της ψυχολογίας διακρίνει τις ενστικτώδεις δυνάμεις σε δυνάμεις της ζωής και σε δυνάμεις του θανάτου που ωθούν ορισμένους ανθρώπους στη φθορά και στην αυτοκαταστροφή. Μια κατηγορία ανθρώπων αρέσκεται να υποφέρει και προκαλεί η ίδια τον πόνο στον εαυτό τηςς και στους ανθρώπους γύρω της. Είναι η κατηγορία των "μαζοχιστών".
Το πρότυπο των ανθρώπων είναι ο Θεός. Προσπαθούμε να μοιάσουμε το Θεό. Ο αληθινός εαυτός μας είναι το αρεστό στο Θεό "είναι" μας. Ο Θεός δεν είναι της ακαταστασίας, αλλά της ειρήνης της ψυχής. Η παραβίαση και η κατάργηση της εσωτερικής ελευθερίας είναι το γνώρισμα του διαβόλου. Ακόμα και η Καλή Τέχνη καταστρέφει τις μορφές, μόνο και μόνο για να διαταράξει την έμφυτη αρμονία και γενικά την καθολική αισθητική βάση του Ωραίου, που δημιουργεί τις ενώσεις (Άγιος Διονήσιος Αρεοπαγίτης).
Ο Ντοστογιέφσκι λέει πως το Ωραίο, θα μας σώσει, εννοώντας ότι το ωραίο με τις ενώσεις του, θα σώσει τους ανθρώπους από την εσωτερική και την εξωτερική διάλυση και σήψη των κοινωνιών, όπως τη βιώνει την εποχή αυτή η ανθρωπότητα.
Ειναι μεγίστη εντολή του Θεού η διάκριση των πνευμάτων. Προσέχετε λέει ο Ιησούς από τη ζύμη των Φαρισαίων. Ακόμα και η θετική επιστήμη αναγνωρίζει την ύπαρξη των δαιμόνων, αν και δεν τους ονομάζει δαίμονες, όπως ο λαός, αλλά "ψυχικές και διανοητικές καταστάσεις που εισέρχονται στην ψυχή και καταργούν την ελευθερία της.
Πολλοί βλάπτουν τον εαυτό τους για να αποφύγουν το άγνωστο που τους φοβίζει. Προκαλούν κάποιο γνωστό κακό οστον εαυτό τους, για να αποφύγουν το μεγαλύτερο κακό. Πάντοτε το άγνωστο φοβίζει περισσότερο. Εφαρμόζουν έτσι το αρχαίο τυπικό της αιματηρής θυσίας : Θυσιάζεται το "ιερό σφάγιο", για να εξευμενίσει τον πάντοτε θυμωμένο θεό του ασυνειδήτου λέγοντας " πάρε το αίμα αυτό και λυπήσου το δικό μας."
Ο σύγχρονος άνθρωπος για να ησυχάσει τη συνείδησή του προκαλεί ένα μικρό κακό στον εαυτό του, για να σωθεί από κάποιο άγνωστο μεγαλύτερο κακό.
Αυτη είναι η λογική του υποσυνειδήτου, με την οποία θυσιάζονται όλα τα θύματα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις γενεές. Ο Ιησούς καταργεί τις αιματηρές θυσίες και νικάει το πονηρο πνεύμα και την αιτιολογία του κακού. "Πονηροί όντες πώς δύνασθε έργα αγαθά ποιείν;".
Κάθε φορά που φοβόμουν κάποια επικίνδυνη αρρώστια άρχιζα το τσιγάρο. Όταν έπαυα να φοβάμαι έκοβα το τσιγάρο. Εφάρμοζα την ψυχολογία των αρχαίων (και των νέων) αιματηρών θυσιών. Προκαλούσα χωρίς επίγνωση ένα μικρό κακό στην υγεία μου, για να μη με βρεί τίποτε χειρότερο.
Το κάπνισμα τό άρχισα νωρίς και το σταμάτησα για πάντα, όταν αποκάλυψα με τη βοήθεια του Θεού , την πονηρία του υποσυνειδήτου. Μου πρόσφερε κάθε φορά ένα κουταλάκι γλυκό βύσσινο και πίσω του έκρυβε ένα καζάνι πίκρα! Η ζωή είναι ένα θαύμα, αν είμαστε δεκτικοί στη χάρη του Θεού.
mlvardospot.blogspot.com
Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2025
Ελένη Λαγκουβάρδου
@ολοιΤετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2025
Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2025
Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2025
Λόγος παρηγορητικός
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
"Εμνήσθην του ονόματός σου και ευφράνθην. Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά. Ψαλμός 45ος
Θέλοντας τα γράψω γιά το ταξίδι απ΄ τον άνθρωπο στο Θεό, διάβασα την περικοπή απ΄ το κατά Ματθαίον ευαγγελιο που αναφέρεται στη θεραπεία των εκ γενετής τυφλών. Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη αρχή από αυτήν του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου που παραθέτω τώρα εδώ, για να χαρείς, αγαπητέ αναγνώστη
" Τω καιρώ εκείνω εκπορευομένου του Ιησού από Ιεριχώ, ηκολούθησεν αυτώ όχλος πολύς. Και ιδού, δύο τυφλοί καθήμενοι παρά την οδόν , ακούσαντες ότι Ιησούς παράγει, έκραξαν. Ο δε όχλος επετίμησεν αυτοίς , ίνα σιωπήσωσιν. Οι δε μείζον έκραζον λέγοντες, Ελέησον ημάς, Κύριε Υιός Δαβίδ. Και στας ο Ιησούς εφώνησεν αυτούς και είπε: Τί θέλετε ποιήσω υμίν. Λέγουσιν αυτώ: Κύριε ένα ανοιχθώσιν ημών οι οφθαλμοί. Σπλαχνισθείς δε ο Ιησούς ήψατο των οφθαλμών αυτών και ευθέως ανέβλεψαν αυτών οι οφθαλμοί και ηκολούθησαν αυτώ."
Είναι άραγε ο άνθρωπος ένας τυφλός που δε βλέπει ποιός είναι ο εαυτός του, ώσπου να ανοίξουν τα πνευματικά του μάτια του και να ανακαλύψει τον εαυτό του στο Χριστό; Θα δούμε όλοι κάποτε τον αληθινό εαυτό μας; .
Για να γίνει όμως αυτό, όπως είπε ο Κύριος, πρέπει να έρθει ο καιρός για να πούμε "ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.