Η Εκκλησία σώζει την κοινή αισθητική βάση

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

H Εκκλησία σώζει την κοινή αισθητική βάση  1

 «Ο αιών ημών εις φωτισμόν του προσώπου σου.ότι πάσαι αι ημέραι ημών εξέλιπον  (Ψαλμ.ΠΘ’)

«Νιώθω για σε πατρίδα μου στα σπλάχνα χαλασμό.»

Πού οδηγείται αυτός ο κόσμος; Το αγωνιώδες αυτό  ερώτημα βασανίζει  τον άνθρωπο απ΄ την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα. Καταστροφές πόλεων και πολιτισμών  συνέβαιναν από την αρχή.  Ο κόσμος γνώριζε πάντα τον κίνδυνο -του αυτό-αφανισμού. Ο Κύριος είπε  δε θα μείνει λίθος επί λίθον.

Τι έμεινε από τις αυτοκρατορίες που καταδυνάστευσαν τους λαούς με τη δύναμη των όπλων ή τι θα μείνει από την επεκτατική πολιτική στον αιώνα αυτόν, που ακόμα χρησιμοποιεί τα όπλα και εξαναγκάζει  τα φτωχά   έθνη να εξοπλίζονται για να αμυνθούν;

Είναι ωραία αυτή η πολιτική ή κάθε πολιτική που στηρίζεται στη δύναμη των όπλων για να εκμεταλλεύεται τα φτωχά έθνη; Υπάρχει κοινή αισθητική βάση μαζί τους; Καμία. Ότί δεν υπάρχει θέληση, για να καταδικαστεί κάθε επεκτατική πολιτική, αυτό δείχνει την αποτυχία των εθνών και των ανθρώπων που απομακρύνονται απ΄ το Θεό. Αν οι αιώνες που έρχονται δεν θα είναι χριστιανικοί, δήλωσε κάποιος σύγχρονος Εβραίος φιλόσοφος, οι αιώνες αυτοί δεν θα υπάρξουν.

 Κοινή αισθητική βάση» είναι  κοινή πίστη  στο ωραίο και στο αληθινό. Χωρίς αυτήν την κοινή αισθητική βάση, δεν υπάρχει σύμπνοια μεταξύ μας.   Η κοινή αισθητική βάση είναι καθολικό βίωμα, που σημαίνει ότι βιώνεται με όλο μας το «είναι».

Η Εκκλησία σώζει την κοινή αισθητική βάση. Ο Θεός δίδει το ωραίο, για να υπάρχει σύμπνοια μεταξύ μας. Στην Ορθόδοξη Παράδοση δεν δεχόμαστε κάτι που δεν είναι ωραίο. Το ωραίο είναι η βασική προϋπόθεση για να δεχθούμε κάτι, πράγμα που δημιουργεί την σύμπνοια και την ενότητα μεταξύ μας.

Χωρίς την σύμπνοια και την ενότητα μεταξύ μας δεν  έχουμε ειρήνη και δικαιοσύνη. Η πνευματική χαρά μπαίνει στο περιθώριο της ζωής και η επίδραση στο σχηματισμό του χαρακτήρα του ανθρώπου και του λαού είναι σκιώδης, μέχρι ανύπαρκτη. Εκλείπουν ακόμα και οι αξίες της πατρίδας, της οικογένειας, της πίστης, της φιλίας, της συναδέλφωσης. Οι ηθικές αξίες λείπουν και δεν έχουμε παραμικρή αίσθηση της έλλειψής τους

Κάθε φορά που η πραγματικότητα γύρω μου με θλίβει. Ανατρέχω στη δεξαμενή των παιδικών μου χρόνων για να αντλήσω τη χαρά και επίκληση του ελέους του Ιησού Χριστού. Στο χωριό μου η Εκκλησία διασώζει α την  κοινή αισθητική βάση και ο κόσμος διατηρεί τη σύμπνοια. Δεν έχουν   «φιλολογημό» τα πράγματα για τα οποία  δεν αξίζει, να μιλάει κανείς γι’ αυτά ‘η να τα σκέφτεται.

mlvardospot.blogspot.com