Η μόνη χαρά της ζωής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 

Η ΜΟΝΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ

 «Καθαρώτατο ήλιο επρομηνούσε/ της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι./Σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε/ τ΄ουρανού σε κανένα από τα μέρη/ και από κεί κινημένο αργοφυσούσε/ τόσο γλυκύ στο πρόσωπο τ’ αέρι/ που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα/  «γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα».

Με αυτά τα λόγια μιλάει για το Χριστό εντός μας, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός . Η μόνη «ασυγνέφιαστη» χαρά της ζωής μας είναι ο Χριστός εντός μας. Χωρίς το Χριστό, η ανησυχία σκιάζει παντού  τη ζωή . Η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί.  Ο Παύλος οδυνάται,  όσο να μορφωθεί μέσα μας ο Χριστός.

 Αυτός που πιστεύει με την καρδιά του και ομολογεί με το στόμα του ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός, θα σωθεί λέει η Γραφή. Αυτό το νόημα έχει η έκφραση «με όλη μου την αγάπη». Όλη η αγάπη είναι του Θεού. Όλη η αγάπη είναι η ολοκλήρωση της αγάπης. Χωρίς την ολοκλήρωση της αγάπης, όλα τα πράγματα τα σκιάζει η ανησυχία. Η έκφραση «με όλη μου την αγάπη» σημαίνει επίσης ότι είναι η μόνη χαρά. Μόνο όταν ο Χριστός είναι μέσα μας δεν σκιάζει τη ζωή μας η ανησυχία.  Χωρίς το Χριστό, «ο θάνατος τολμάει να κλάψει εντός μας, ακόμα κι όταν γελάμε», γράφει ο ποιητής Ρίλκε στον Επίλογό του.  

«Ο θάνατος είναι μεγάλος. Είμαστε δικοί του κι όταν γελούμε./ Κι εκεί που θαρρούμε πως η ζωή μας ζώνει/ τολμά να κλάψει εντός μας.»

 Ανάμεσα σ’ αυτούς που έχουν την ελπίδα τους στο Χριστό και στους απελπισμένους, δε χωρεί αμφιβολία, ότι κερδισμένοι είναι αυτοί που ελπίζουν στο Χριστό και χαμένοι αυτοί που δεν ελπίζουν στο Χριστό.

Απόδειξη είναι το άγχος, η συναισθηματική κατάσταση που χαρακτηρίζεται κυριως από έντονη δυσφορία και οφείλεται σε φόβο ή ανησυχία για κάτι (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής).

Αυτοί που ελπίζουν στο Χριστό, πιστεύουν ότι ο Χριστός δεν θα αφήσει να πάθουν κακό και δεν φοβούνται ούτε ανησυχούν για κάτι και γι’ αυτό δεν έχουν άγχος. 

Ενώ εκείνοι που δεν ελπίζουν στο Χριστό, επειδή δεν πιστεύουν ότι ο Θεός θα τους φυλάξει από κάθε κακό, έχουν άγχος.

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει, πως αν και δεν πιστεύει στο Θεό, δεν φοβάται ούτε ανησυχεί για τίποτε. Η αντίρρηση αυτή δεν ευσταθεί, διότι  το άγχος δεν έχει πάντοτε φανερές αιτίες ούτε εκδηλώσεις.  Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι γιατροί διαγιγνώσκουν συμπτώματα άγχους, αν και δεν υπάρχουν  φανερές αιτίες.

 Ο εχθρός είναι πάντα ύπουλος, όταν επιβουλεύεται, ό,τι πιο πολύτιμο έχει ένας άνθρωπος ή ένας λαός, την πνευματικότητα και την ελευθερία .Πώς θα υπερασπίσουμε την πνευματική ζωή οι Έλληνες την εποχή αυτή, που η πνευματικότητα είναι υπό διωγμόν; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκεται στα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Να ζείτε στον κόσμο, αλλά να μην είσαστε από τα στοιχεία του κόσμου», που σημαίνουν, να μην χρησιμοποιούμε τις μεθόδους του κόσμου. «Ακόμα κι αν δεν πιστεύει κανείς στην πνευματική ζωή, η πνευματική ζωή είναι πολυτιμότερη. Ακόμα κι αν πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν στην αγάπη, η αγάπη δε χάνει την αξία της»..(Ειρήνη Βρης, Ινδιάνικη Σοφία, Εκδόσεις Πανός, Αθήνα 1998).

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είναι ευτυχισμένοι όταν υπερασπίζονται την πατρίδα τους, γιατί αγαπούν την πατρίδα τους περισσότερο κι απ΄ τη ζωή τους και τη ζωή των δικών τους. Οι Άγιοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας δέχτηκαν το μαρτύριο, για να μην προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό. Οι απλοί άνθρωποι του λαού μας είναι ευτυχισμένοι όταν είναι ελεύθεροι να αγωνίζονται για το ψωμί τους. «Καλύτερα να περιμένετε τα ποτάμια να κυλήσουν προς τα πίσω παρά άνθρωπος που γεννήθηκε ελεύθερος να είναι ευχαριστημένος όταν φυλακιστεί και του στερήσουν την ελευθερία να πηγαίνει όπου θέλει». Ή όταν η κοσμική εξουσία του συμπεριφέρεται σαν να μην μπορεί να κρίνει και να εκλέγει, παρά μόνο να ακολουθεί.