Η αγάπη του Ιησού διώχνει το φόβο

   Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στήν ἀρχή τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ὑιός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ὀνομάζεται τό φῶς, πού εἶναι ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κυριαρχεῖται ἀπό τό φόβο τοῦ ἀσυνειδήτου (τοῦ σκοτεινοῦ, τοῦ ἀγνώστου) μέσα του, δέν ζεῖ, γιατί δέν ἔχει μέσα του τό φῶς, τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, πού εἶναι ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων.

    Πόσο ἡ πίστη ἔχει εἰσχωρήσει βαθιά μέσα στή ψυχή τοῦ ἀνθρώπου στή λαϊκή μας παράδοση. Χαρακτηριστικά εἶναι τά λόγια πού ὅπως μοῦ ἐκμυστηρεύθηκε φίλος ἀναγνώστης τοῦ ἔλεγε ἡ γιαγιά του, ὅτι ἄν συνεχίσει νά φοβᾶται τόσο πολύ, στό τέλος θά ξεχάσει νά ζεῖ.

    Ὁ φόβος πού κυριαρχεῖ μέσα μας μέσω τοῦ ἀγνώστου εἶναι ὁ φόβος τοῦ Ἀσυνειδήτου, ὅταν δέν γνωρίζουμε τί φοβερά πράγματα θά συμβοῦν καί γιατί. Ἀσυνείδητο εἶναι τό ἄγνωστο πού κυριαρχεῖ μέσα μας μέ τό φόβο πού παγώνει τό αἷμα μας καί μᾶς ἀκινητοποιεῖ.

    Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας στή μυθολογία τους προσωποποίησαν τό φόβο τοῦ Ἀσυνειδήτου. Τό σύμβολο τοῦ Ἀσυνειδήτου εἶναι τό ὑγρό στοιχεῖο καί εἰδικότερα ἡ θάλασσα πού λέγεται καί ἁλός ἤ πόντος. Ἐξουσιαστής καί ἐξουσιάστρια τοῦ φόβου πού μᾶς προκαλεῖ τό ἄγνωστο εἶναι ὁ φοβερός Ποσειδώνας ὁ θεός τῆς θάλασσας καί ἡ φοβερή Μέδουσα. Ποσειδώνας εἶναι τό ὄνομα τῆς Μέδουσας στόν ἀρσενικό τύπο. Οἱ Ἰσπανοί πού εἶναι ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Φωκαέων ὀνομάζουν τό φόβο miedo ἀπό τό ὄνομα τῆς Μέδουσας. Tengo miedo, θά πεῖ ἔχω φόβο, φοβᾶμαι.

    Οἱ γοργόνες, μία ἀπό τίς ὁποῖες ἦταν ἡ Μέδουσα, ἦταν φοβερές στήν ὄψη. Εἶχαν χρυσά φτερά καί χάλκινα χέρια, ἰσχυρούς χαυλιόδοντες, ὅπως οἱ κάπροι, καί φίδια στό κεφάλι, πού τυλίγονταν σάν ζώνη γύρω στό σῶμα. Ὅποιος ἀντίκριζε τή φοβερή ὄψη τους, ἔχανε τήν ἀναπνοή του καί γινόταν, ἐκεῖ πού στεκόταν, πέτρα.

    Τό χαρακτηριστικό λοιπόν στοιχεῖο τοῦ φόβου, πού μᾶς προκαλεῖ τό ἀρνητικό ἀσυνείδητό μας εἶναι ἡ ἀκινητοποίηση. Ὁ φόβος αὐτός μπορεῖ νά ἀκινητοποιήσει ἕνα ἄτομο καί ὀλόκληρο λαό, ὁ φόβος τοῦ ἀγνώστου, πού ὑπάρχει μέσα μας καί μᾶς καταδυναστεύει.

    Ἀναρωτήθηκες, εὐγενικέ ἀναγνώστη, γιατί ξεφύτρωσαν αὐτήν τήν ἐποχή τόσοι πολλοί πρόθυμοι ἀναμεταδότες τοῦ φόβου; Τί σκοπό ἔχουν; Γιατί χρησιμοποιοῦν τό φόβο πού ἀκινητοποιεῖ; Ὑπάρχουν πολλοί τρόποι νά ἀκινητοποιήσεις κάποιον. Ὁ πιό ἀποτελεσματικός τρόπος εἶναι νά τοῦ μεταδίδεις τό φόβο.

    Τί μποροῦμε νά κάνουμε γιά νά μήν μᾶς ἀκινητοποιεῖ ὁ φόβος; Τό ἀντίδοτο εἶναι ὁ τρόπος πού κοιτάζουμε αὐτό πού μᾶς φοβίζει. Νά μήν τό κοιτάζουμε μέσα ἀπό τίς δικές μας δυνάμεις. Ἀλλά νά τό κοιτάζουμε μέσα ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Δέν φοβούμαστε γιατί εἴμαστε δυνατοί, ἀλλά γιατί εἶναι δυνατός Αὐτός πού μᾶς ἀγαπάει. Ἔβλεπα μπροστά μου πάντα τόν κύριό μου, γράφει ὁ Δαβίδ σέ κάποιο ψαλμό του, γιά νά μή σαλευθῶ. Ὁ Κύριος μᾶς προστατεύει ἀπ’ τό ἀρνητικό ἀσυνείδητο, ἀπό τήν κυριαρχία τοῦ σκότους μέσα μας.

    Πρέπει νά μιλᾶμε γιά τό φόβο, γιά ἄλλα πράγματα, πλήν τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ;

    Δέν ἅκουσα ποτέ στή ζωή μου τούς ἁπλοῦς ἀνθρώπους νά μιλοῦν γιά τό φόβο γιά ἄλλα πράγματα, πλήν τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ. «Τί νά φοβηθῶ; Ἅμα τά ἔχεις καλά μέ τό Θεό, δέν φοβᾶσαι τίποτα», μοῦ εἶπε κάποτε ἕνας βενζινάς, στίς 6 ἡ ὥρα τό πρωί. Στή Φιλοκαλία, στίς 63 περιπτώσεις φόβου, μόνο ἡ μία ἀναφέρεται στό φόβο γιά ἄλλα πράγματα. Ὄλες οἱ ἄλλες ἀναφέρονται στό φόβο τοῦ Θεοῦ

"Πνευματικός καθρέφτης"