Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΙ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Είναι πρωί του Αυγούστου. Πίνω το τσάϊ καθισμένος στο μπαλκόνι. Είναι ακόμα δροσιά. Η ζέστη αρχίζει αργότερα. Στο δρόμο θόρυβος μηχανημάτων , τα συνεργεία του Δήμου καθαρίζουν τα αυτοφυή χόρτα στα πεζοδρόμια, ιδίως την "παριετάρια' , κοινώς περδικάκι", που ευθύνεται για το 50% του παιδικού άσθματος. Φωνές ανδρικές και γυναικείες, δίνουν εντολές στους χειριστές και στους εργάτες...
-Πώς το πίνεις ζεστό το τσάϊ; ρωτάει η γυναίκα μου. Δεν απαντάω. Η γυναίκα μου ξαναρωτάει νόμίζοντας ότι δεν άκουσα.
Αλλά εγώ σκέφτομαι να πω ότι κάποιος, δηλαδή ο υποφαινόμενος, έγραψε άρθρα για το "περδικάκι" και έστειλε και σχετική επιστολή στο Δήμαρχο. Αλλά μια δεύτερη σκέψη με σταματάει. )Δεύτερες σκέψεις κρείσσονες): "Δεν ξέρει ο Θεός τί έγινε, πρέπει να το πω; Και με τη σκέψη, ότι βλέπει τη θεάρεστη πράξη,, σωπαίνω χαρούμενος μαζί με το Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου