Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Σήμερα έφυγα από το σπίτι χωρίς να ανοίξω την Καινή Διαθήκη και πήγα κατ' ευθείαν στο Μικροβιολογικό εργαστήριο, για τη μέτρηση του χρόνου πήξεως του αίματος. Περίμεναν καμιά δεκαριά άλλοι, πριν από μένα. Όλοι φοβισμένοι από το θάνατο λόγω ίωσης. Αλλάζαμε θέσεις μήπως τυχόν βρισκόμαστε κοντά ο ένας στον άλλον.
Θυμάμαι το στίχο του Λόρκα από το Θρήνο για τον θάνατο του ταυρομάχου Ιγνάτιο Σαντσεθ Μεχίας: "Να το δω δεν το θέλω, το αίμα του Ιγνάτιου , χυμένο στην αρένα.".
Όσο για μένα καταφεύγω συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, στην ποίηση, εξ ού και η ενθήμηση των στίχων του. Αλλά πριν μιλήσω για ποιήματα, πρέπει να ευχαριστήσω το Θεό, για τις αποκαλύψεις του σήμερα. Στην αρχή θυμήθηκα τα λόγια του ιερού Αυγουστίνου, "Ναι, θα πεθάνουμε, αλλά όχι τώρα".
Μετά θυμήθηκα, τί κάνει ο λαός για να παρηγορεί τον εαυτό του, όταν φοβάται εκείνη τη μέρα: Ο λαός δεν ασχολείται με θεωρίες και φιλοσοφίες. Έχει μπροστά του τα πρότυπα. Ο λαός μας μένει ορθόδοξος, όχι επειδή διαβάζει τη θεολογία της Ορθοδοξίας, αλλά επειδή διδάσκεται από τους βίους των αγίων και των ηρώων αγωνιστών της Ελευθερίας του Γένους. Θυμήθηκα τα λόγια του μπουρλοτιέρη Κωνσταντίνου Κανάρη, το βράδυ έκανε μπουρλότο την τούρκικη ναυαρχίδα: "Κωνσταντή, απόψε πεθαίνεις"".
Τα λόγια αυτά, το βράδυ στο καϊκι, σημαίνουν , ότι δε φοβάσαι πιά όταν πάρεις απόφαση το χειρότερο πουμπορεί να σου σειμβεί. Είναι αποδοχή, που κατατροπώνει το διάολο. Αυτό είναι το ανίκητο όπλο κατά του διαβόλου, το να πάρεις την τελευταία θέση. Δυο πράγματα πρέπει να διαθέτεις για να νικας το διάβολο, ταπείνωση και προσευχή και ταπείνωση είναι να παίρνεις την τελευταία θέση, να αποδέχεσαι, δηλαδή, το χειρότερο και να αποδίδεις όλα τα χαρίσματα όχι στον εαυτό σου, αλλά στο Θεό.
Πήγα για καφέ και όσο ναρθεί άνοιξα στην τύχη την Καινή Διαθήκη. Και πού άνοιξε θαρρείτε. Στα λόγια, "Μη φοβού (...)Δεν είναι τίποτε άλλο, ειμή τινές εισιν οι ταράσσοντες υμάς, και Γαλ.1:α΄, 7)
mlvardospot.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου