Ο εχθρός ορμάει στα παιδιά !

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πηγή:  Zoiforos.GR 

Τετάρτη, 16 Δεκεμβρίου 2009 11:05   

           «Μη φοβηθείτε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα

                                  αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή» Ματθ.10,28

 

      Ο εχθρός ορμάει στα παιδιά, αλλά για τις κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα, την κοινωνία ολόκληρη «πέρα βρέχει». Ακόμα κι οι ίδιοι οι γονείς εφησυχάζουν αφού  το αγαθό που κινδυνεύει ,η ψυχή , δεν είναι γι’  αυτούς  το πολυτιμότερο από όλα , πιο πολύτιμο κι απ΄ την ίδια τη ζωή. «Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο και στερηθεί την ψυχήν αυτού;» λέει το Ευαγγέλιο. Η ελληνική κοινωνία (και η ελληνική οικογένεια ) δεν ανησυχεί για τις ψυχές των παιδιών  της  αν και  γνωρίζει τους κινδύνους που τις απειλούν! 

Τα αρχαία χρόνια  επιτρέπονταν οι ανθρωποθυσίες και κανείς δεν διαμαρτυρόταν γι’ αυτήν  την βαρβαρότητα. Τα θύματα ήταν κυρίως νέοι. Παράδειγμα  τα θύματα του  βασιλιά  των Αθηνών Αιγαία , που  για να διατηρήσει το καθεστώς του θυσίαζε μερικές δεκάδες νέων κάθε χρόνο. Απορεί κανείς πώς οι Αθηναίοι γονείς των παιδιών αυτών αποδέχονταν  παθητικά τη θυσία τους;

Μήπως  όμως αποδεχόμαστε κι εμείς  τώρα παθητικά τη νέα βαρβαρότητα, που τείνει να επιβληθεί σε όλο τον κόσμο και δεν το πήραμε είδηση; Μήπως χρησιμοποιούνται  μέθοδοι που η ανθρωπότητα υπό το φως της Χριστιανικής Διδασκαλίας  έχει καταδικάσει;  Δυο παραδείγματα απ΄ την εποχή μας, το παράδειγμα των αυτοκινήτων  και το παράδειγμα της τηλεόρασης είναι ενδεικτικά:  

       Στην εποχή μας κάθε δέκα χρόνια  περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στα αυτοκινητιστικά ατυχήματα.( Οι αιτίες είναι γνωστές, η μεγάλη ταχύτητα, η μη τήρηση των κανόνων οδήγησης κ.α.).  Τέσσερις χιλιάδες από αυτούς είναι παιδιά. Ποιοι από τους πατέρες και ποιες από τις μητέρες των  παιδιών αυτών  εγκατέλειψαν τα αυτοκίνητά τους ; Όσον αφορά την τηλεόραση:  Κανείς δεν αμφιβάλλει για τη βλάβη που προκαλεί σε όλους , ιδιαιτέρως όμως  στις ψυχές των παιδιών.  Ποια ελληνική οικογένεια έβαλε το δέκτη της τηλεόρασης στην αποθήκη; 

       Ένας Γεωργιανός θρύλος  λέει πως υπήρξε ένας σοφός βασιλιάς στη Γεωργία που για να προστατεύει το πιο πολύτιμο θησαυρό της χώρας του την αγνότητα και την αθωότητα των παιδιών  έχτισε έναν πύργο, τον Πύργο του Σουράμ. Ο πύργος όμως αυτός ολοένα χτιζόταν και ολοένα έπεφτε κι οι Γεωργιανοί της εποχής του σοφού βασιλιά δεν  ησύχαζαν ποτέ  γιατί ήξεραν ότι δίχως τον πύργο ο εχθρός θα ορμήσει στα παιδιά. Το κύριο μέλημά τους ήταν αυτό, να φυλάξουν την αγνότητα και την αθωότητα των παιδιών τους απ΄  τη διαφθορά.

       Όταν ακούς αυτόν τον θρύλο ο νους σου πάει στη σύγχρονη εποχή και στην αδιαφορία του κόσμου για τα παιδιά. Δεν είναι για τον σύγχρονο άνθρωπο υπέρτατο αγαθό η ψυχή του παιδιού και δεν αξίζει να ενδιαφερθεί να τη φυλάξει;  

Όλα τα έμβια όντα που έχουν αναπτυγμένη την έλλογη ή την ενστικτώδη νοημοσύνη τους φροντίζουν για τα παιδιά τους. Δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους ανθρώπους της εποχής μας. Οι άνθρωποι της σύγχρονης εποχής αδιαφορούν για  ό,τι πολυτιμότερο έχουν τα παιδιά τους, την ψυχή. Μακάρι να πρόσεχε και η κοινωνία των ανθρώπων τα παιδιά της και να φρόντιζε για την ψυχή τους, όπως φροντίζει για την οικονομία και για τα περιουσιακά ζητήματα..

          Έγινα μάρτυρας ενός γεγονότος, που μοιάζει με θαύμα. Είδα μπροστά μου χιλιάδες μυρμήγκια  να μετακινούν τις νύμφες τους για να τις φυλάξουν  από τον άμεσο κίνδυνο στον οποίο εντελώς ξαφνικά και ανεπάντεχα βρέθηκε η φωλιά τους. Τα μυρμήγκια μετακίνησαν με τέτοια εκπληκτική ταχύτητα  τις νύμφες τους  σε ειδικές κρύπτες,  χωρίς το παραμικρό λάθος, την παραμικρή άστοχη κίνηση! Η μετακίνηση ήταν τόσο γρήγορη που δεν προλάβαινε το μάτι  να τη δει. Το μόνο που  μπορούσες να δεις ήταν  το αποτέλεσμα που ήταν καμία νύφη ξεχασμένη, εγκαταλειμμένη, εκτεθειμένη σε κίνδυνο! Μόνο αν  είχαν  εξασκηθεί χιλιάδες χιλιάδων φορές θα μπορούσαν να  κατορθώσουν ένα τέτοιο επίτευγμα αν δεν  είχε προνοήσει γι΄ αυτά η σοφία  του παντοδύναμου και πάνσοφου Δημιουργού!

         Ο Δαβίδ περιγράφει στον 120ό ψαλμό του τα συναισθήματα του πιστού που έχει στήριγμά του το Θεό. Γράφει: «Η βοήθειά μου παρά κυρίου,/ του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην./ Μη δως εις σάλον τον πόδα σου,/ μηδέ νυστάξει ο φυλάσσων σε./ Ιδού ου νυστάξει ουδέ υπνώσει/ ο φυλάσων τον Ισραήλ./ Κύριος φυλάξει σε,/ Κύριος σκέπη σου επί χείρα δεξιάν σου. Ημέρας ο ήλιος ου συγκαύσει σε. ουδέ η σελήνη την νύκτα/ Κύριος φυλάξει σε από παντός κακού, / φυλάξει την ψυχήν σου ο Κύριος./ Κύριος φυλάξει την είσοδόν σου και την έξοδόν σου/ από του νυν και έως του αιώνος».

        Θα κάνουμε πολύ δρόμο να συναντήσουμε έναν αληθινό άνθρωπο. Θα σηκώνουμε τα μάτια μας στα ψηλά βουνά, από όπου θα περιμένουμε να έρθει η βοήθειά μας. Τα ψηλά βουνά είναι οι άγιοι και οι όσιοι της εκκλησίας μας οι οποίοι προσεύχονται διαρκώς για όσους τους επικαλούνται και για όλους τους ανθρώπους.

Αργά ή γρήγορα οι άνθρωποι θα δουν  τη ματαιότητα της ζωής χωρίς πίστη στο Θεό κι ανιδιοτελή αγάπη μεταξύ τους. Θα νιώσουν το μεγάλο κενό μέσα τους και την  έλλειψη νοήματος , που χωρίς αυτό κανείς δεν μπορεί να ζήσει  μακρά και ευτυχισμένη ζωή.

(«Ο Θεός του θερισμού», Βιβλιοπωλεία «Παιδεία» Λάρισας)

Διαβάστηκε 1237 φορές

Κατηγορία Μ. Λαγκουβάρδος