Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
ΜΑΚΡΥΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΩΡΑ;
Μακρυνή της αγάπης ώρα σε ξεχάσαμε
Μεσ’ στη λάσπη και μεσ’ στη μπόρα
Τις ψυχές μας τις χάσαμε.
Νίκος Γκάτσος
Πού θα ζούσες κοντά σε τόση ποικιλία ανθρώπων, όπως στο σχολείο; κάθε μέρα, επί χρόνια; Οι δάσκαλοι το ζούσαν το μάθημα και μαζί τους και οι μαθητές. Τώρα τους περιορίζουν στη μετάδοση στεγνών, άψυχων γνώσεων. Τι είδους ανθρώπου θέλουν να κάνουν;
Πού θα παρατηρούσες μορφές , πρόσωπα, χαρακτήρες , τόσα χρόνια και πού θα σύναπτες φιλίες, που δεν ξεχνιούνται ποτέ;
Αυτό ήταν οι τάξεις στην εκπαίδευση. Ένας πλούτος όχι ξηρών γνώσεων, αλλά πνευματικών εμπειριών. Δίκαια λέει η παροιμία, πώς ένας άνθρωπος που θα είχε την ατυχία να στερηθεί όλον αυτόν τον πλούτο, θα ήταν όμοιος με «ξύλο απελέκητο».
Ευλογία του Θεού ήταν οι καλοκάγαθοι δάσκαλοι, που δεν μετέδιδαν μόνο γνώσεις, αλλά μόρφωναν τους νέους ανθρώπους, για την κοινωνία , για να έχουν το Χριστό μέσα τους, και να πορευτούν στη ζωή τους, με καλοσύνη και αγάπη για το ωραίο και το αληθινό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου