Ο ΦΟΒΟΣ ΚΙ Η ΔΕΙΛΙΑ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αφού πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι μέσα μας, γιατί φοβόμαστε; Πώς συμβαδίζουν αυτά τα δύο;

Συμβαδίζουν διότι ο Χριστός μέσα μας βαστάει τας νόσους μας και χάρις στο Χριστό μέσα μας ζούμε. Πώς ξέρουμε ότι θα ζούσαμε, αν δεν ήταν ο Χριστός μέσα μας;

Φοβούμαστε διότι είμαστε ολιγόπιστοι. Ο Κύριος επτίμησε τους Μαθητές Του για τη δειλία τους. "Εις τί είσθε δειλοί, τους είπε.

Ότι είμαστε ολιγόπιστοι δεν σημαίνει ότι ο Χριστός δεν είναι μέσα μας και ότι δεν είναι ο Σωτήρας του κόσμου.

Εγώ είμαι ο Σωτήρ του κόσμου, είπε. ΓΡάφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: "Οψίας γενομένης προσένηγκαν αυτώ δαιμονιζομένους πολλούς και εξέγλαε τα πνεύματα λόγω, και πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσεν. όπως πληρωθή το ρηθέν διά ΗσαΪου του προφήτου λέγοντος., αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τα νόσους εβάστασεν. " (Ματθ. η΄,16,17)

(

Κατά το δειλινό του έφεραν πολλούς δαιμονισμένους, και μόνο με το λόγο του έδιωχνε τα πονηρά πνεύματα. Επίσης εθεράπευσε όλους τους αρρώστους. κι έστι εκπληρώθηκε αυτό που είχε ειπωθεί μέσω του ππροφήτη ΗσαΪα με' αυτά τα λόγια: Αυτός πήρε τις ασθένειές μας και βάσταξε τις αρρώστιες μας. )

Και η δειλία και ο φόβος αρρώστιες είναι.