Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Του Μόσχου Λαγκουκβάρδου

Μια γριά γυναίκα σήκωσε τον μπροστινό τροχό του γεωργικού ελκυστήρα, που είχε πλακώσει το γιο της. Η δύναμή της αυτή δεν ήταν του γέρικου σώματός της, αλλά της ψυχής της.

Μια άλλη γυναίκα, νέα, δεν είχε τη δύναμη να σηκώσει την κάλτσα της που είχε πέσει στο πάτωμα.

Κι η δύναμη, ,μάλλον η αδυναμία της αυτή δεν ήταν αδυναμία του σώματος, αλλά της ψυχής.

Μια Τρίτη γυναίκα ζούσε στη ζούγκλα του Αμαζονίου, μόνη με τα τρία μωρά της. Ο άντρας της κυνηγός, έλειπε για μήνες. Μια μέρα τη δάγκωσε κροταλίας και ήξερε πως σε λίγο θα πέθαινε. Έβαλε τα παιδιά της στη βάρκα και κωπηλατούσε για μέρες, νηστική, με το θανατηφόρο δηλητήριο του κροταλία μέσα της. Η γυναίκα αυτή έσωσε τα παιδιά της από βέβαιο θάνατο και τον εαυτό της. Και η δύναμη της γυναίκας αυτής δεν είναι σωματική, αλλά της ψυχής της.

Θα σας δώσω τη δύναμη, λέει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στους Μαθητές Του, να πατάτε επάνω σε όφεις και σκορπιούς και στη δύναμη του Εχθρού και να μη σας βλάφτει.

Οι γονείς μου έμεναν το καλοκαίρι σε κάποιο χωριό του Βερμίου, σε ένα σπίτι που ήταν φωλιά σκορπιών. Κάθε μέρα εύρισκαν παντού σκορπιούς, στα σανίδια στο πάτωμα, στις παντόφλες, ακόμα και στα μαξιλάρια τους και ποτέ δεν τους τσίμπησε κανείς. Το εκπληκτικό δεν είναι ότι δεν τους τσίμπησε κανείς, εγώ το αποδίδω ότι τους φύλαξε η χάρη του Θεού. Το εκπληκτικό είναι πώς έμεναν σ’ αυτό το σπίτι, που εμείς φοβόμασταν , ακόμα και να πάμε να τους δούμε, έξω στην αυλή.

Θα μου πείτε, και άλλοι βρήκαν σκορπιούς στα σπίτια τους και τους τσίμπησαν. Γιατί εκείνους δεν τους φύλαξε η χάρη.

Η αντίρρηση αυτή φαίνεται λογική, αλλά δεν είναι λογική. Ένα παράδειγμα. Όσοι ορειβάτες ανεβαίνουν στα χιονισμένα βουνά, δεν χάνονται όλοι. Μερικοί χάνονται στη χιονοθύελλα. Δεν σημαίνει ότι δεν είναι όμοια και δε δίδεται σε όλους η ζωή και η χάρη. Εκείνο που αλλάζει διαρκώς είναι το εξωτερικό περιβάλλον και η εσωτερική προαίρεση του καθενός.

‘Ενας στίχος λαϊκού τραγουδιού λέει «Σ’ αγαπώ, πού με βάζεις». Η βασιλεία του Θεού μοιάζει, λέει το Ευαγγέλιο, με άνθρωπο που έσπειρε καλό σπόρο και τη νύχτα που κοιμόταν, πήγε ο εχθρός και έσπειρε ζιζάνια, που φύτρωσαν μαζί με τον καλό σίτο.»