Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπο που έσπειρε καλό σπέρμα αλλά τη νύχτα πήγε ο εχθρός του και έσπειρε ζιζάνια τα οποία φύτρωσαν ανάμεσα στο καλό σίτο. Δεν έκαψαν τα ζιζάνια, για να μην καεί και ο καλός σίτος μαζί τους. Τα ζιζάνια θα καούν, μετά το θερισμό.
Ο Θεός έδωσε σε όλους τους ανθρώπους ζωή και πνοή, καλό σπέρμα. Ζωή είναι το σώμα του ανθρώπου και πνοή είναι το πνεύμα του ή "πνευματικό θέλημα".
Τη νύχτα στο σκοτάδι, ο εχθρός του Θεού έβαλε ζιζάνια στον άνθρωπο και φύτρωσε το "σαρκικό φρόνημα". Σαν τα ζιζάνια είναι και το σαρκικό φρόνημα στο σώμα του ανθρώπου και θα χωριστεί στο θερισμό.
Μέχρι τότε ο άνθρωπος μπορεί να στέλνει το νου του στο "πνευματικό θέλημα" και να μην τρέφει τα ζιζάνια, για να πνίγουν την ελευθερία του. Η ελευθερία είναι το γνώρισμα
του "πνευματικού θελήματος" και η ανελευθερία (σατανικές επιθυμίες και δουλικός φόβος) είναι το γνώρισμα του "σαρκικού θελήμαατος".
Η ανελευθερία είναι γνώρισμα του ζώου και του δαιμονισμένου ανθρώπου. Η Επιστήμη δεν δίνει το όνομα του δαιμονισμένου στον πάσχοντα άνθρωπο, και αρκείται σε ένα γενικό ορισμό, ο οποίος δεν είναι διαφορετικός από την αντιληψη που επικρακρεί παντού.
Κατά την επιστήμη ο δαιμονισμός είναι ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις, που εισέρχονται στον άνθρωπο και δρουν αυτόνομα. Για να τις διακρίνουν από άλλες τέτοιες καταστάσεις που δρουν αυτόνομα μέσα στον άνθρωπο, το γνώρισμα είναι ότι "καταργούν την ελευθερία του ανθρώπου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου