Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Γράφω με θέμα τον εαυτό μου. Ακολουθώ το παράδειγμα του προφητάνακτος Δαβίδ. Ο προορισμός μου είναι όπως του Δαβίδ, να είμαι άμωμος με το Χριστό και να με φυλάει από τις ανομίες μου. Ο Δαβίδ γράφει: «και έσομαι άμωμος μετ’ αυτού και φυλάξομαι από της ανομίας μου.»
Θα μου πείτε , κάνεις ,στα τέλη της ζωής σου, μεγάλα σχέδια για τον εαυτό σου. Δεν κάνω μεγάλα σχέδια. Το να είναι άμωμος με το Χριστό είναι ο προορισμός κάθε χριστιανού.
Η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς που γράφουν με θέμα τον εαυτό τους βρίσκεται στο ότι, εν αντιθέσει με τους άλλους, καλούνται να αποδείξουν ό,τι γράφουν.
Γράφοντας με θέμα τον εαυτό μας, βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά από τον άλλους. Κατ’ αρχήν δεν θεωρούμαι αυτό που είμαστε ή αυτό που θα γίνουμε έργο δικό μας, αλλά δώρο τουΘεού, αν δοξάζεται ο Θεός ή αν βλασφημείται είναι ανομία δική μας.
Οι χριστιανοί θεωρούν τη γραφή ως μαρτυρία. Δεν γράφουν αυτά που δεν έζησαν και δεν τα δοκίμασαν πρώτα στον εαυτό τους. Γι’ αυτό οι άγιοι προτρέπουν τους πιστούς , να μην γράφουν όταν είναι άρρωστοι.
Μια ακόμα διαφορά είναι ότι ο χριστιανός γράφει προς δόξαν Θεού. Γνωρίζει πως με ό,τι είναι καλό δοξάζεται ο Θεός. Μια φορά ακούγοντας τη μουσική του Μπετόβεν, συγκεκριμένα το δεύτερο μέρος της εβδόμης συμφωνίας ένιωσα τέτοια συγκίνηση και θαυμασμό, που πίστεψα πως ο Θεός υπάρχει.
Είναι αλήθεια, ότι η πίστη του κάθε ανθρώπου είναι το απαύγασμα της ύπαρξής του. Ανάλογα με αυτό που είναι η βαθύτερη ουσία του ανθρώπου, με αυτό και δοξάζει το Θεό. Ένας αισθητικός τύπος πιστεύει στο Θεό για την ομορφιά του κόσμου, και ένας άλλος τύπος π.χ. ένας θεωρητικός πιστεύει για την αλήθεια και άλλος για την καλοσύνη. Ο Θεός είναι το θεμέλιο των αρετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου